Συνέντευξη: Ο Στέλιος περιγράφει την εμπειρία του ως δότης μυελού των οστών – «Η ωραιότερη κούραση της ζωής μου»

  • Ο Στέλιος, ο οποίος έγινε δότης μυελού των οστών τον περασμένο Ιούνιο, περιγράφει την εμπειρία που άλλαξε την κοσμοθεωρία του
  • «Η ωραιότερη κούραση της ζωής μου»
  • Αν και ήθελα να γίνω δότης, δεν πίστευα πραγματικά ότι υπάρχει αυτή η πιθανότητα. Παρόλ’ αυτά, κατέληξα από το να μου παίρνουν δείγμα σάλιου να προσεύχομαι να πάει καλά το μόσχευμά μου
  • Για να γίνεις δότης μυελού των οστών υπάρχουν δύο τρόποι. Ο ένας είναι μέσω χειρουργείου, με ολική αναισθησία και ο δεύτερος με λευκαφαίρεση, η λεγόμενη «θεραπεία ενέσεων»
  • Σήμερα αντιλαμβάνομαι πολύ καλύτερα ποια είναι τα πραγματικά σημαντικά στη ζωή και αισθάνομαι τυχερός που έχω την υγεία μου, γνωρίζοντας την ίδια ώρα ότι κάποιοι συνάνθρωποί μου παλεύουν για όσα εγώ θεωρώ δεδομένα

Συνέντευξη στον Ειρηναίο Πίττα

Ο Στέλιος στην ηλικία των 23 χρονών είχε την «ευλογία», όπως o ίδιος περιγράφει τη διαδικασία, να γίνει δότης μυελού των οστών. Αν και αρχικά εμφανιζόταν διστακτικός να μας μιλήσει για την εμπειρία του, μιας και, όπως λέει, απλά έκανε το καθήκον του, εντούτοις πείστηκε, αναλογιζόμενος ότι μπορεί να επηρεάσει έστω και ένα άτομο που φαίνεται διστακτικό προς τη δωρεά μυελού των οστών.

Μιλώντας στη «Χαραυγή», παραδέχεται πως είναι τεράστια η διαφορά τού να δίνεις δείγμα γνωρίζοντας ότι είναι ελάχιστη η πιθανότητα να βρεθείς στη θέση του δότη σε σχέση με το ενδεχόμενο να έρθει αυτή η στιγμή.

Τονίζει ότι η διαδικασία είναι απλή, εύκολη και σε καμία περίπτωση επίπονη. Σημειώνει δε, ότι είναι μια εμπειρία που, θέλοντας και μη, άμεσα και έμμεσα επηρεάζει όλη τη ζωή σου, την κοσμοθεωρία σου και την αναθεώρηση των σημαντικών της ζωής.

«Ξέχασα πότε έδωσα το δείγμα»

Κληθείς να περιγράψει την εμπειρία του, ανέφερε αρχικά πως δεν θυμάται πότε ακριβώς έδωσε δείγμα σάλιου. «Μάλλον ήταν πριν 6-7 χρόνια, σε ηλικία 16-17 ετών. Μια καμπάνια από το Καραϊσκάκειο μού κίνησε το ενδιαφέρον και αποφάσισα πως δεν υπάρχει λόγος να μη δώσω κι εγώ δείγμα. Έτσι, χωρίς χρονοτριβή, είπα στη μητέρα μου να με πάρει, κι έτσι έγινε, αφού η ίδια, ούσα επαγγελματίας υγείας, το άκουσε με χαρά και ικανοποίηση».

Ο Στέλιος περιγράφει τον εαυτό του ως ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο σε θέματα υγείας, κάτι που αποδίδει στο επάγγελμα και τις εμπειρίες που άκουγε από τη μητέρα του. Παραδέχεται ότι όταν έδινε το δείγμα, αν και ήθελε να του δοθεί η ευκαιρία να γίνει δότης, δεν πίστευε πραγματικά ότι υπάρχει πιθανότητα.

«Παρόλ’ αυτά, κατέληξα από το να μου παίρνουν δείγμα σάλιου να προσεύχομαι να πάει καλά το μόσχευμά μου για να σωθεί ένας συνάνθρωπός μου», σημειώνει.

Όπως είπε, «χρόνια μετά τη δειγματοληψία, και ενώ βρισκόμουν στη δουλειά, έχοντας πραγματικά ξεχάσει ότι έδωσα και πότε δείγμα, με κάλεσαν τηλεφωνικώς από το Καραϊσκάκειο για να με ενημερώσουν ότι το δείγμα μου είναι πολύ κοντά για να βρεθώ συμβατός δότης. Μου είπαν ότι πρέπει να πάω για κάποιες περαιτέρω αναλύσεις, ώστε να διαπιστωθεί ακριβώς η συμβατότητα».

Κληθείς να σχολιάσει την πρώτη αντίδρασή του, με ένα ελαφρύ μειδίαμα ανέφερε πως ήταν κάτι «σοκαριστικό, με την καλή έννοια. Πραγματικά δεν περίμενα ποτέ κάτι τέτοιο. Ήταν συγκινητικό, και φυσικά χωρίς δεύτερη σκέψη πήγα για τον περαιτέρω έλεγχο».

Η συμβατότητα ήταν ευτυχώς πολύ καλή, συνέχισε, «και κάπως έτσι ήμουν “δεσμευμένος” από το Καραϊσκάκειο για έξι μήνες. Η δέσμευση αφορούσε να μην προβώ σε αιμοληψία και φυσικά, λόγω της κατάστασης, να είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός από την Covid-19. Αυτή η αναμονή απαιτείτο γιατί ο ασθενής βρισκόταν σε στάδιο θεραπείας από τη λευχαιμία και έπρεπε να περιμένουμε τα αποτελέσματα της θεραπείας του», εξήγησε.

«Η ωραιότερη κούραση της ζωής μου»

Δεκαπέντε μέρες πριν την «αποδέσμευσή» του τον ειδοποίησαν ότι τελικά θα χρειαστούν το μόσχευμά του και τον ρώτησαν αν θέλει τελικά να προχωρήσει στη δωρεά, όπως μας ανέφερε. «Κλαίγοντας από συγκίνηση, είπα φυσικά “ναι”, χωρίς δεύτερη σκέψη», πρόσθεσε, για να αναφέρει ότι η τελική διαδικασία περισυλλογής ήταν η 15η Ιουνίου 2021: «Μια μέρα που στιγμάτισε τη ζωή μου και δεν θα την ξεχάσω ποτέ». Όπως είπε, χρειάστηκε μια σειρά από αναλύσεις, ελέγχους και διάφορες εξετάσεις, διότι, όπως του εξήγησαν, για να δώσει μόσχευμα έπρεπε να είναι απόλυτα υγιής.

Τόνισε ότι η διαδικασία δεν ήταν σε κανένα στάδιο επίπονη, αλλά μάλλον κουραστική. Με βάση όσα του εξήγησαν οι γιατροί, για να γίνεις δότης μυελού των οστών υπάρχουν δύο τρόποι. Ο ένας είναι μέσω χειρουργείου, με ολική αναισθησία και ο δεύτερος με λευκαφαίρεση, η λεγόμενη «θεραπεία ενέσεων».

Ο Στέλιος ακολούθησε τη διαδικασία της λευκαφαίρεσης. Όπως εξήγησε, πριν την ανάληψη του μοσχεύματος χρειάζεται μια φαρμακευτική αγωγή 4 ημερών με ενέσεις. «Η ανάληψη του μοσχεύματος διήρκεσε σχεδόν 4 ώρες και δεν διέφερε καθόλου από τη μετάγγιση αίματος. Οι ενέσεις που προηγούνται της διαδικασίας φέρνουν λίγο πόνο στα κόκαλα, λίγο πονοκέφαλο και λίγη αδυναμία.

Όλα σε φυσιολογικά επίπεδα και πόνοι οι οποίοι περνούν με ένα παυσίπονο. Σίγουρα όμως μετά τη διαδικασία χρειάζονται λίγες μέρες για να συνέλθει και να ηρεμήσει κανείς», εξήγησε, για να υπογραμμίσει ότι «όσο κουραστική διαδικασία κι αν ήταν, την έκανα με πλήρη ικανοποίηση. Αναλογιζόμενος ότι μέσω αυτής της απλής, έστω κουραστικής διαδικασίας μπορεί να σωθεί μια ζωή, ήταν η ωραιότερη κούραση της ζωής μου».

Κληθείς να απαντήσει εάν γνωρίζει κάτι για τον δέκτη, σημείωσε πως ξέρει μόνο ότι αφορά γυναίκα 39 ετών. Όπως είπε, ρώτησε αλλά δεν μπορεί να μάθει κάτι άλλο, μιας και η ΕΕ προβλέπει αυστηρούς κανόνες ανωνυμίας σε τέτοιες περιπτώσεις. «Όπως δεν ξέρω εγώ στοιχεία για τον δέκτη, έτσι και ο ασθενείς απαγορεύεται να μάθει στοιχεία για τον δότη», συνέχισε.

«Μεγαλείο ανθρωπιάς και προσφοράς»

Όσον αφορά τα αισθήματα και τα συναισθήματά του με το πέρας της διαδικασίας, υπογράμμισε ότι ήταν ευλογία για τον ίδιο που είχε την ευκαιρία να νιώσει αυτό το μεγαλείο ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και προσφοράς προς τον συνάνθρωπό του. «Νιώθω ευλογημένος και τυχερός που είχα την ευκαιρία και εγώ με τη σειρά μου, ως Στέλιος, με το μόσχευμά μου, να συμβάλω στην προσπάθεια να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή», ανέφερε συγκινημένος, για να προσθέσει ότι αυτή η εμπειρία, μερικούς μήνες μετά, στιγμάτισε τον τρόπο που βλέπει τη ζωή. «Σήμερα αντιλαμβάνομαι πολύ καλύτερα ποια είναι τα πραγματικά σημαντικά στη ζωή και αισθάνομαι τυχερός που έχω την υγεία μου, γνωρίζοντας ότι την ίδια ώρα κάποιοι συνάνθρωποί μου παλεύουν για όσα εγώ θεωρώ δεδομένα».

Καταλήγοντας, θέλησε να στείλει ένα μήνυμα προς όλους όσοι ενδεχομένως να φοβούνται να μπουν σε μια τέτοια διαδικασία, λέγοντας ότι «εγώ θα τους παρότρυνα και θα τους συμβούλευα να ξεπεράσουν τους όποιους φόβους, αφού η διαδικασία είναι απλή και ακίνδυνη. Και στην τελική να μην ξεχνάμε ότι με τη δική μας γενναιοδωρία μπορεί να σώσουμε έναν άνθρωπο, ένα συνάνθρωπό μας που η μοίρα τού έπαιξε άσχημο παιχνίδι και βρέθηκε στη θέση να εξαρτάται η ζωή του από κάποιον άλλο που μπορεί να είναι οποιοσδήποτε».

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy