Συνέντευξη – Σωτηρούλλα Χαραλάμπους: Η οργάνωση και η συσπείρωση είναι το καλύτερο όπλο των εργαζομένων

• ΑΤΑ: Η πρόταση του υπουργού δεν μπορεί να γίνει αποδεχτή, καθώς είναι έξω από το πλαίσιο που και η μεταβατική συμφωνία καθορίζει ως στόχο
• Το γεγονός ότι ένας εργοδότης φτάνει μέχρι το σημείο να βάζει έναν αδήλωτο εργαζόμενο μέσα στο εργοτάξιό του, έχει να κάνει με την αντίληψη που ξεκινά και τελειώνει με τη φτηνή εργασία
• Ιδιαίτερα στους κλάδους που χαρακτηρίζονται από υψηλή επικινδυνότητα, όσοι μπαίνουν στη δουλειά πρέπει να περνούν από υποχρεωτική κατάρτιση
• Η στάση της κυβέρνησης θα κριθεί γύρω από τη διαφορά που έχουμε αυτή τη στιγμή στην οικοδομική βιομηχανία

Συνέντευξη στον Γιάννη Κακαρή 

Πολλά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, με τους εργοδότες να αμφισβητούν όλο και πιο έντονα τη συλλογική διαπραγμάτευση και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Αυτό και πολλά άλλα είναι που κάνουν τα προτάγματα της εξέγερσης του 1886 στο Σικάγο τόσο επίκαιρα ακόμα και στις μέρες μας, 137 χρόνια μετά.

Η Γ.Γ. της ΠΕΟ, Σωτηρούλα Χαραλάμπους, τοποθετείται για το εργασιακό περιβάλλον και καταθέτει τις άμεσες προτεραιότητες και τις προτάσεις της ΠΕΟ σε ζητήματα όπως η ασφάλεια/υγεία και η διασφάλιση ότι οι εργοδότες θα τηρούν την υπογραφή τους στις Συμβάσεις.

Σε ό,τι αφορά την ΑΤΑ, εξηγεί ότι η πρόταση του υπουργού δεν είναι ικανοποιητική και πως στόχος της ΠΕΟ είναι να παραθέσει την άποψή της ενώπιον των υπόλοιπων οργανώσεων, ώστε να παραμείνουν ενωμένες και να αποκατασταθεί στη βάση της φιλοσοφίας της με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.

 

Σε ό,τι αφορά τα εργατικά ατυχήματα, μας ανησυχεί το πώς λειτουργούν οι θεσμοί που έχουν την ευθύνη να ελέγχουν

Οι θάνατοι από εργατικά ατυχήματα συνεχίζονται, ενώ το πρόσφατο θανατηφόρο κατέδειξε και πάλι την πτυχή της παράνομης εργοδότησης ξένων εργατών. Ποια μέτρα πρέπει να ληφθούν;

 

Έχουμε πάει πίσω στα θέματα των εργατικών ατυχημάτων και αυτό δεν αφορά μόνο τους αριθμούς, διότι το Υπουργείο Εργασίας μπορεί να αντιτάξει ότι οι αριθμοί μειώθηκαν για το 2021 ή το 2022.

Η ουσία είναι άλλη. Είναι ο τρόπος με τον οποίο μια μερίδα των εργοδοτών -η οποία μεγαλώνει- αντιμετωπίζει τα θέματα ασφάλειας και υγείας. Ο τρόπος με τον οποίο παραμερίζουν την ευθύνη τους για τα θέματα ασφάλειας και υγείας. Ο τρόπος με τον οποίο αποτιμώνται από τους θεσμούς οι επιπτώσεις ενός εργατικού ατυχήματος.

Το γεγονός ότι ένας εργοδότης φτάνει μέχρι το σημείο να βάζει έναν αδήλωτο εργαζόμενο μέσα στο εργοτάξιό του, έχει να κάνει με την αντίληψη που ξεκινά και τελειώνει με τη φτηνή εργασία. Αυτό οδηγεί στο να μην επενδύουν σε μέτρα ασφάλειας και υγείας, ούτε στην κατάρτιση του προσωπικού. Αυτό είναι πιο έντονο στο ξένο εργατικό δυναμικό, που είναι και πιο ευάλωτο.

Όμως πέραν τούτων, ένας άλλος παράγοντας, που είναι πάρα πολύ ανησυχητικός, είναι το πώς λειτουργούν οι θεσμοί που έχουν την ευθύνη να ελέγχουν, να εξετάζουν και να παίρνουν αποφάσεις για τιμωρία των ενόχων σε περίπτωση που έχουμε εργατικό αδίκημα.

Με πλήρη σεβασμό στην ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας, λέμε ότι μας προβληματίζουν οι ποινές που επιβάλλονται. Πρόσφατα είχαμε αποφάσεις δικαστηρίων για θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα που επέβαλαν ένα πολύ χαμηλό πρόστιμο ή φυλάκιση με αναστολή. Κατά την άποψή μας οι ποινές πρέπει να λειτουργούν αποτρεπτικά για να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια δεδομένα.

Ταυτόχρονα, θεωρούμε προβληματικό στοιχείο το πέπλο σιωπής και αδιαφάνειας που καλύπτει τη διαδικασία από την ώρα που γίνεται ένα εργατικό ατύχημα μέχρι να οδηγηθεί στο δικαστήριο, αφού δεν δημοσιοποιούνται τα ευρήματα των ερευνών.

Η ΠΕΟ αναδεικνύει εδώ και καιρό αυτά τα ζητήματα και έχουμε θέσει πολύ δομημένες προτάσεις στο Παγκύπριο Συμβούλιο Ασφάλειας και Υγείας. Μετά από πάρα πολλή πίεση, κάποιες από τις εισηγήσεις μας ξεκίνησαν και εξετάζονται μέσα στα πλαίσια της στρατηγικής που υιοθέτησε το Υπουργείο Εργασίας, αλλά χρειάζεται να τρέξουν με πιο έντονους ρυθμούς και για τούτο πρέπει να υπάρξει πολιτική βούληση.

 

Μπορείτε να μας πείτε κάποιες από τις εισηγήσεις σας;

 

Ιδιαίτερα στους κλάδους που χαρακτηρίζονται από υψηλή επικινδυνότητα, όσοι μπαίνουν στη δουλειά πρέπει προηγουμένως να περνούν από υποχρεωτική κατάρτιση, η οποία πρέπει να επαναλαμβάνεται τακτικά. Εφόσον εξελίσσεται ο τρόπος εργασίας, πρέπει ταυτόχρονα να επιμορφώνονται οι εργαζόμενοι.

Δημοσιοποίηση των συμπερασμάτων για τα εργατικά ατυχήματα. Αντιλαμβάνομαι ότι, για να μην επηρεάζεται η δικαστική διαδικασία, πρέπει να αποφασίσουμε σε ποιο στάδιο να δημοσιοποιούνται, αλλά πρέπει να δημοσιοποιούνται για να γνωρίζει η κοινωνία τι πήγε στραβά.

Επειδή γίνεται μια προσπάθεια να ισορροπήσουν οι ευθύνες εργοδοτών και εργαζομένων, λέγοντας π.χ. ότι «δεν ήταν προσεκτικός ο εργαζόμενος» και άλλα παρόμοια, εμείς σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να αποδεχτούμε αυτή τη λογική. Εκείνος που έχει τη νομική και ηθική ευθύνη είναι ο εργοδότης. Έχει την ευθύνη να δώσει μέτρα ασφάλειας και υγείας, να κάνει σχέδιο εκτίμησης κίνδυνου και να ελέγξει ότι οι υπεύθυνοι κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Δεν λέω ότι οι εργαζόμενοι δεν χρειάζονται εκπαίδευση, αλλά δεν φταίει ο αλλοδαπός -που τον έβαλες παράνομα να δουλέψει γιατί θέλει να βγάλει ένα μεροκάματο να ζήσει την οικογένειά του- για το εργατικό ατύχημα και ότι έχασε τη ζωή του.

Απαιτούμε επίσης να τρέξει πολύ πιο γρήγορα το πρόγραμμα του λεγόμενου πλαισίου επιτήρησης της υγείας των εργαζομένων, που έχει να κάνει με τις επαγγελματικές ασθένειες. Η έλλειψή του οδηγεί στο να μην είμαστε ολοκληρωμένοι στο ποια επαγγέλματα δημιουργούν δυνητικά κινδύνους για την υγεία του εργαζόμενου, έτσι που να παίρνονται και τα αναγκαία προληπτικά μέτρα για να μην είναι το επάγγελμα εστία μελλοντικών προβλημάτων υγείας για τον εργαζόμενο. Αυτή τη στιγμή ένα σχετικό πλαίσιο υπάρχει και είναι για εκείνους που εργάζονται στα μεταλλεία.

Θα πρέπει βεβαίως να ενισχυθούν και οι μηχανισμοί ελέγχου, διότι όντως το εύρος των ελέγχων που πρέπει να γίνονται είναι πάρα πολύ μεγάλο και λίγο το ανθρώπινο δυναμικό.

Τεράστια σημασία έχει και το πολιτικό μήνυμα που πάει σε αυτούς τους μηχανισμούς. Αν το μήνυμα είναι πως το πιο σημαντικό είναι να έχει ο κόσμος δουλειά και να κινηθεί η οικονομία και δεν πειράζει αν τα θέματα ασφάλειας και υγείας περάσουν σε δεύτερη μοίρα, αντιλαμβάνεστε ότι οι επιθεωρήσεις δεν θα γίνονται σε σωστό πλαίσιο.

 

Ακόμα και η ΕΕ παρακινεί για την κάλυψη του 80% των εργαζομένων με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Υπάρχει κάποιο σχετικό πλάνο από το υπουργείο;

 

Πέραν από μία γενική διακήρυξη από τον νέο Υπουργό Εργασίας όταν βρέθηκε ενώπιον της Βουλής, μέχρι τώρα που μιλάμε δεν υπάρχει οτιδήποτε συγκεκριμένο.

Θέλω να υπογραμμίσω ότι αυτό το ζήτημα είναι επείγον. Όχι γιατί έστειλε Οδηγία η ΕΕ το 2022, αλλά γιατί η βασική αιτία της υποβάθμισης των όρων απασχόλησης και ότι έγινε πιο φτηνή η εργασία στην Κύπρο, είναι η υπόσκαψη και διάβρωση του μηχανισμού των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) ως του βασικού εργαλείου διαμόρφωσης των όρων απασχόλησης των εργαζομένων.

Είναι γιατί η κατοχύρωση του δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι στο σύνταγμα και οι διεθνείς συμβάσεις που επικυρώσαμε και αναφέρουν ότι ο κάθε εργαζόμενος έχει το δικαίωμα να έχει την οργάνωση που να τον αντιπροσωπεύει και το δικαίωμα διαπραγμάτευσης της σύμβασης, είναι ουσιαστικά σήμερα για ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων δικαιώματα που δεν μπορούν να τα ασκήσουν στην πράξη. Επιβεβαιωτικό αυτού που λέω είναι το πώς συμπεριφέρεται η πλειονότητα των εργοδοτών όταν εργαζόμενοι αποφασίσουν να διεκδικήσουν οργανωμένοι. Είδαμε τις συμπεριφορές στην τελευταία απεργία της Anytime, αλλά και σε πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.

 

Παρατηρείται αύξηση στις παραβιάσεις των ΣΣΕ. Με ποιους τρόπους μπορεί να διασφαλιστεί ότι οι εργοδότες θα τηρούν τις υπογραφές τους;

 

Εάν η κυβέρνηση θέλει να επαναφέρει μια ισορροπία και να σμικρυνθούν οι μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές διαφορές που βάθυναν τα τελευταία χρόνια, η οδός είναι μέσα από την επαναφορά της ΣΣΕ και της συλλογικής διαπραγμάτευσης ως του βασικού μηχανισμού διαμόρφωσης των όρων απασχόλησης.

Γι’ αυτό εμείς απαιτούμε να ξεκινήσει η συζήτηση για έναν οδικό χάρτη, με πρώτη ενέργεια από πλευράς της κυβέρνησης την υιοθέτηση θεσμικών μέτρων, έτσι που οι βασικοί όροι των συμβάσεων, ιδιαίτερα των κλαδικών, να είναι υποχρεωτικοί για όλους όσους καλύπτει η ΣΣΕ.

Και επειδή τα μακρά κοντά έγιναν, θα κριθεί η στάση της κυβέρνησης γύρω από τη διαφορά που έχουμε αυτή τη στιγμή στην οικοδομική βιομηχανία.

Η διαφορά αυτή βρίσκεται σε δύο σημεία. Στην απαίτησή μας να τερματιστούν οι αποκοπές και να επανέλθουν οι μισθοί εκεί που ήταν πριν το 2012 και στην απαίτηση για εισαγωγή θεσμικών μέτρων, έτσι που οι βασικοί όροι των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων να εφαρμόζονται όπως συμφωνήθηκαν.

Υπάρχει αυτή τη στιγμή ο νόμος, αλλά δεν συμπεριλαμβάνονται οι κατώτατοι μισθοί. Ζητούμε να συμπεριληφθούν οι μισθοί όπως συμφωνούνται στη Συλλογική Σύμβαση για τα διάφορα επαγγέλματα του κλάδου. Διότι διευρύνονται τα φαινόμενα μη εφαρμογής των ΣΣΕ.

Επίσης απαιτούμε να τροποποιηθεί το διάταγμα για τον Εθνικό Κατώτατο Μισθό (ΕΚΜ) και να συμπληρωθεί με όλα εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία, ώστε να καλύψει τους εργαζόμενους, που είναι και συνδικαλιστικά πιο αδύναμοι, με ένα συγκεκριμένο δομημένο πλαίσιο βασικών δικαιωμάτων. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι όπου υπάρχει ΣΣΕ που καθορίζει κατώτατο μισθό, τότε αυτός θα εφαρμόζεται και όχι το Διάταγμα για τον ΕΚΜ.

Πρέπει να καθοριστούν συγκεκριμένες ώρες απασχόλησης, που εμείς λέμε ότι πρέπει να είναι το 38ωρο στη βάση και της παγκύπριας συμφωνίας. Να καθοριστεί ότι ο ΕΚΜ αναπληρώνεται αυτόματα με βάση τον πληθωρισμό (ΑΤΑ) καθώς και ο 13^ος μισθός.

Ιδιαίτερα σε μεγάλους κλάδους – τομείς οικονομικής δραστηριότητας όπου υπάρχει και μεγάλο ποσοστό απασχόλησης ξένου εργατικού δυναμικού, το υπουργείο πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία για να κάνουμε Συλλογικές Συμβάσεις. Για παράδειγμα στον τομέα της αρτοβιομηχανίας, της γαλακτοβιομηχανίας, της εστίασης, όπου υπάρχει ΣΣΕ αλλά κάποιοι Σύνδεσμοι δεν την αναγνωρίζουν, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να δίνουν τον ΕΚΜ.

 

Είχαμε πρόσφατες περιπτώσεις, ιδιαίτερα στην ξενοδοχειακή βιομηχανία, όπου η άμεση αντίδραση έφερε αποτελέσματα…

 

Το ζήτημα της εφαρμογής των ΣΣΕ για εμάς είναι προτεραιότητα. Εκεί και όπου οι εργοδότες παραβιάζουν τις ΣΣΕ, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να παίρνουμε μέτρα. Αυτό έχουμε κάνει και στην περίπτωση επιχειρήσεων που δεν εφάρμοζαν τη συμφωνία για την ΑΤΑ ή δεν εφάρμοζαν τη ΣΣΕ σε ό,τι αφορά τις αυξήσεις και άλλα ωφελήματα.

Έχει επιβεβαιωθεί για ακόμη μια φορά ότι η οργάνωση και η συσπείρωση είναι το καλύτερο όπλο των εργαζομένων για να μπορέσουν να αντιμετωπιστούν οι παραβιάσεις και αυθαιρεσίες από μέρους των εργοδοτών.

Όμως το Υπουργείο Εργασίας δεν μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στη διάβρωση του θεσμού των ΣΣΕ και την απορρύθμιση.

 

Ο πρόεδρος της ΟΕΒ στην πρόσφατη συνέλευση της Οργάνωσης ανέφερε ότι «οποιαδήποτε αύξηση στο εργατικό κόστος, πρέπει να γίνεται με φειδώ και να συνδέεται με την παράλληλη αύξηση της παραγωγικότητας». Πώς το σχολιάζετε;

 

Η τελευταία έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας Κύπρου για την οικονομία και την απασχόληση έχει επιβεβαιώσει ότι οι επενδύσεις που γίνονται από πλευράς του κεφαλαίου στα ζητήματα ανάπτυξης της παραγωγικότητας είναι πάρα πολύ λίγες.

Βεβαίως και θεωρούμε ότι η παραγωγικότητα είναι σημαντική για την οικονομία, αλλά για να μπορέσει να υπάρξει πρόοδος σε αυτό το κεφάλαιο, εκείνοι που πρέπει να το βάλουν ως προτεραιότητα και να πάρουν μέτρα είναι αυτοί που έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής.

Ξέρετε ότι είμαστε μια από τις χώρες που πολύ λίγα επενδύουν στην ανάπτυξη του ανθρώπινου τους δυναμικού; Φταίνε και για τούτο οι εργαζόμενοι;

Εμείς έχουμε καταγεγραμμένο ένα στοιχείο το οποίο δεν μπορούν να αμφισβητήσουν. Το γεγονός ότι τα κέρδη αυξήθηκαν κατά 46%, από το 2013, αλλά τα εισοδήματα της εργασίας μόνο κατά 6%.

Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να συζητήσουμε και για την παραγωγικότητα, αλλά την ίδια στιγμή να συζητήσουμε ποιο ήταν το όφελος των εργαζομένων από τους ρυθμούς ανάπτυξης για τους οποίους πολλοί πανηγυρίζουν.

 

Επίσης, η ΟΕΒ επαναφέρει το πάγιο της αίτημα για απαγόρευση των απεργιών, προτάσσοντας τις περιπτώσεις των ουσιωδών υπηρεσιών; Τι είναι αυτό που επιδιώκει στην πραγματικότητα;

 

Το θέμα είναι ρυθμισμένο και εμείς τη σχετική συμφωνία που ρυθμίζει τη διαδικασία μέχρι να πάμε σε απεργία στις ουσιώδεις υπηρεσίες, αλλά και το τι θα κάνουμε όταν αποφασίσουμε να πάρουμε μέτρα, την τιμούμε.

Αυτό που θέλει η ΟΕΒ είναι την απαγόρευση των απεργιών μέσα από ένα μηχανισμό ποινικοποίησης της απεργίας. Αυτό δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να το αποδεχτούμε.

 

 

Η πρόταση του υπουργού παρατείνει την αμφισβήτηση, την υπονόμευση και τη διάβρωση της φιλοσοφίας της ΑΤΑ

 

Πώς εκτιμάτε την πρόταση του Υπουργού Εργασίας για την ΑΤΑ;

 

Αυτό που μας παρουσίασε ο υπουργός δεν μας ικανοποιεί, αφού αφήνει ανοιχτό το θέμα της ΑΤΑ. Είναι έξω από το πλαίσιο που και η ίδια η μεταβατική συμφωνία καθορίζει ως στόχο, απέχει πολύ από το κοινό πλαίσιο της απόφασης των συνδικαλιστικών οργανώσεων και δεν οδηγεί στην πλήρη αποκατάσταση της ΑΤΑ στη βάση της φιλοσοφίας της με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Με δυο λόγια, η πρόταση αφήνει το θέμα της ΑΤΑ σε εκκρεμότητα, παρατείνει την αμφισβήτηση, την υπονόμευση και τη διάβρωση της φιλοσοφίας της.

Ως εκ τούτου, η ΠΕΟ δεν μπορεί να αποδεχτεί την πρόταση αυτή.

Είναι πολύ σημαντικό το Συνδικαλιστικό Κίνημα να είναι ενωμένο στο θέμα της ΑΤΑ.

Την ερχόμενη Τρίτη το απόγευμα έχουμε καθορίσει συνάντηση οι τέσσερις συνδικαλιστικές οργανώσεις (ΠΕΟ, ΣΕΚ, ΔΕΟΚ και ΠΑΣΥΔΥ) και τις επόμενες μέρες θα πραγματοποιηθεί πανσυνδικαλιστική συνάντηση.

Η ΠΕΟ θα μεταφέρει τις εκτιμήσεις της στις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Στόχος μας είναι η συνέχιση της ενότητας και της κοινής δράσης όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο κεφαλαιώδες ζήτημα της ΑΤΑ, με στόχο αυτή να εκπληρώνει το ρόλο της στη βάση της φιλοσοφίας της.

Δεν μας αρκεί να κάνουμε δύο παράλληλες πορείες που να συναντιόνται στη νεκρή ζώνη…

 

Ποια είναι, για σας, τα σύγχρονα μηνύματα της εργατικής Πρωτομαγιάς;

 

Τα μηνύματα της εργατικής Πρωτομαγιάς είναι τα ίδια από τότε που η εκμετάλλευση, η αδικία και οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας ώθησαν τους εργαζόμενους του Σικάγο να κατέβουν στη μεγάλη απεργία του 1886.

Μπορεί να αλλάζουν οι καιροί και οι συνθήκες εργοδότησης, αλλά τα βασικά διακυβεύματα είναι εκεί.

Δηλαδή οι εργαζόμενοι να έχουν αξιοπρεπείς όρους απασχόλησης και να ανταποκρίνονται στην προσφορά και τη συμμετοχή τους στη διαδικασία της παραγωγής του πλούτου. Η ανάγκη για ένα ρυθμισμένο πλαίσιο όρων εργασίας, η ανάγκη για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι σήμερα μπορεί και να αλλάζει η μορφή εργασίας και να μην είναι με τον παραδοσιακό τρόπο.

Άρα και τα προτάγματα της Πρωτομαγιάς εξακολουθούν να είναι σύγχρονα.

 

Αύριο θα σταθείτε Ε/κ και Τ/κ συνδικαλιστές στο σημείο του διαχωρισμού. Τι συναισθήματα γεννιούνται;

 

Είναι μια κατάκτηση το γεγονός ότι από το 2017 και μετά από μια διακοπή, λόγω κορονοϊού, καταφέρνουμε την ημέρα της Πρωτομαγιάς να γίνεται κοινός εορτασμός. Τούτο είναι και μια δικαίωση για τους συντρόφους μας που έχασαν τη ζωή τους στους κοινούς αγώνες. Είναι μια υπόμνηση ότι η θυσία τους δεν πήγε χαμένη και ότι οι ταξικά προσανατολισμένες δυνάμεις του Συνδικαλιστικού Κινήματος (ΠΕΟ και τ/κ συνδικαλιστικές οργανώσεις μέλη της ΠΣΟ) συνεχίζουμε και βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο.

Από την άλλη, σαφέστατα δεν μπορεί να μην υπάρχει και το αίσθημα της απογοήτευσης, υπό την έννοια ότι εμάς δεν μας αρκεί να κάνουμε δύο παράλληλες πορείες που να συναντιόνται στη νεκρή ζώνη, αλλά στόχος μας είναι να έρθει η ώρα που να κάνουμε μια πορεία στην ενωμένη Κύπρο.

Ταυτόχρονα, οι δυνάμεις που πραγματικά καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να είναι προοπτική για τους εργαζόμενους ο διαχωρισμός, που καταλαβαίνουμε ότι δεν πατούμε σε στέρεο έδαφος σε οτιδήποτε αφορά τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα όσο η κατοχή υφίσταται και ο τόπος μας είναι διαμοιρασμένος, νιώθουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε.