Τα αμλετικά διλήμματα των Βαρωσιωτών

Του Ανδρέα Δ. Συμεού*

 

Οι Βαρωσιώτες βρίσκονται και πάλι ενώπιον αδυσώπητων διληµµάτων, µε την Πολιτεία να νίπτει τας χείρας και να καθοδηγεί µε ατάκες. Θα επιχειρήσω να δώσω και τις δικές µου απόψεις, τονίζοντας ωστόσο ότι κανένας µας δεν κατέχει το µονοπώλιο της σοφίας και ότι µόνο η συλλογική σοφία µπορεί να οδηγήσει στις ορθές αποφάσεις.

α) Είµαι υποχρεωµένος να προσφύγω στην Επιτροπή Ακίνητης Ιδιοκτησίας (ΕΑΙ);

Όχι. Το Ε∆Α∆ σε απόφασή του (υπόθεση ∆ηµόπουλος) απάντησε ότι οι ιδιοκτήτες δικαιούνται να µην επιλέξουν να αποταθούν στην Επιτροπή και να αναµένουν µια πολιτική διευθέτηση του κυπριακού προβλήµατος.

β) Σε περίπτωση προσφυγής στην ΕΑΙ, ποια θεραπεία θα πρέπει να ζητήσω;

Η µόνη θεραπεία η οποία θα πρέπει να επιδιωχθεί µέχρι τέλους θα πρέπει να είναι η αποκατάσταση της περιουσίας και αποζηµιώσεις για την απώλεια χρήσης της.

γ) Ισοδυναµεί η προσφυγή µου µε αναγνώριση του ψευδοκράτους;

Σε καµιά περίπτωση. Εξάλλου, η ΕΑΙ, όπως έχει αποφασιστεί κατηγορηµατικά από το Ε∆Α∆, είναι όργανο της Τουρκίας σαν κατοχικής δύναµης και όχι της «Τ∆ΒΚ».

δ) Οι προοπτικές επιτυχίας µιας προσφυγής για περιουσίες οι οποίες βρίσκονται στην περιοχή, η οποία έχει αποχαρακτηρισθεί από στρατιωτική ζώνη, επηρεάζονται λόγω του αποχαρακτηρισµού;

Επηρεάζονται προς το θετικότερο. Με βάση το «νόµο» µε τον οποίο ιδρύθηκε η Επιτροπή, αποκατάσταση περιουσίας µπορεί να γίνει όταν αυτή i) δεν έχει εκχωρηθεί σε ιδιώτη, ii) δεν διακινδυνεύει η εθνική ασφάλεια ή η δηµόσια τάξη iii) δεν έχει εκχωρηθεί για σκοπούς δηµόσιας ωφέλειας και iv) βρίσκεται έξω από στρατιωτικές περιοχές.

δ) Είναι δυνατόν η αίτησή µου να απορριφθεί µε το επιχείρηµα ότι η περιουσία µου ανήκει στο Εβκάφ ή για άλλους λόγους;

Για τις περιουσίες που διεκδικεί το Εβκάφ είναι δυνατόν να υπάρξουν περιπλοκές. Οποιαδήποτε αρνητική απόφαση της Επιτροπής θα πρέπει να προσβληθεί στο Ε∆Α∆, µε σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα επιτυχίας, νοουµένου ότι θα υπάρξει η κατάλληλη στήριξη από τη νοµική υπηρεσία του κράτους. Αν η αίτηση απορριφθεί για άλλους λόγους και πάλιν είναι σχεδόν βέβαιο ότι µια προσφυγή στο Ε∆Α∆ θα είναι επιτυχής, δεδοµένου ότι δεν ισχύει κανένας από τους λόγους που ο ίδιος ο ψευδονόµος θέτει για µη αποκατάσταση της περιουσίας.

ε) Αν µου ζητηθεί να πωλήσω την περιουσία µου και να αποζηµιωθώ;

Θα ήταν καταστροφικό για τη διαπραγµατευτική µας θέση αν έστω και ένας Βαρωσιώτης υποκύψει στον πειρασµό να αποξενώσει την περιουσία του.

στ) Αν η αίτησή µου εγκριθεί υπό τον όρο να επιστρέψω υπό τ/κ διοίκηση;

Αποκατάσταση περιουσίας δεν συνεπάγεται και υποχρεωτική επιστροφή στην περιουσία. Ένας τέτοιος όρος θα µπορούσε να αµφισβητηθεί µε επιτυχία στο Ε∆Α∆.

ζ) Αν µου αποδοθεί η περιουσία µου, να επιστρέψω ή όχι υπό τ/κ διοίκηση;

Αυτό το ερώτηµα θα πρέπει να απαντηθεί αφού ξεκαθαρίσουν τα θέµατα ιδιοκτησίας.

η) Αν δεν προσφύγω ή δεν επιστρέψω, µπορεί η περιουσία µου να «κατασχεθεί» µε το επιχείρηµα ότι δεν έδειξα ενδιαφέρον;

Το Ε∆Α∆ έχει ξεκάθαρα νοµολογήσει ότι οι ιδιοκτήτες µπορούν να περιµένουν µέχρι να δοθεί πολιτική λύση στο πρόβληµα.

Και τώρα το κεντρικό «αµλετικό» ερώτηµα: Να προσφύγω ή να µην προσφύγω;

Η ταπεινή µου άποψη, µε βάση όλα τα πιο πάνω, είναι ότι σε καµιά περίπτωση θα πρέπει να γίνουν µαζικές προσφυγές. Στην περίπτωση µαζικών προσφυγών είναι αναπόφευκτο να γίνουν λάθη χειρισµού, ενώ, επιπλέον, ελλοχεύει ο σοβαρός κίνδυνος να υπάρξουν αιτητές οι οποίοι θα αποδεχθούν να αποξενώσουν τις περιουσίες τους µε καταστροφικά αποτελέσµατα. Αντίθετα, θα πρέπει να γίνουν επιλεκτικές προσφυγές, µε ένα µικρό αριθµό υποθέσεων που έχουν τη µεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας. […] Σε περίπτωση απόρριψης των αιτήσεων θα πρέπει να ακολουθήσουν προσφυγές στο Ε∆Α∆.

* LLB, MSc (ULA), ARICS, επισκέπτης λέκτορας, Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου