Της Ανθής Ερμογένους
Μεσάνυχτα Αθήνα. Είμαι στο ταξί με τα κορίτσια. Η μία ήπιε. Μόλις μπορέσετε σταματήστε κάπου, λέει στον ταξιτζή. Εδώ να ξεράσεις, της λέει. Σταματάει στη Βουλή. Στους «πρώτη φορά Αριστερά». Δεν ξέρω τι είστε κορίτσια, αλλά να ξέρετε οι αριστεροί είναι καταστροφή. Τι θα ψηφίσετε στις εκλογές, ρωτώ; Κούλη; Πλάκα κάνεις ρε κορίτσι; Αυτούς που θα μας σώσουν. Μην πεις Χρυσή Αυγή, θα κατέβω. Μεσάνυχτα Σκουφά. Θυμώνει. Πιάνει άκρη να με κατεβάσει. Δεν κατέβηκα. Δεν ακολουθείς φασιστικές πρακτικές για να «νικήσεις» φασίστες.
Πιάνω κουβέντα να κερδίσω λίγα χιλιόμετρα. Πριν ένα μήνα ήρθα από Άουσβιτς. Ξέρεις τι έκαναν οι ακροεθνικιστές και ψηφίζεις επίγονούς τους; Επιμένει, πρέπει να αφήσουμε περιθώριο στη ΧΑ, φαίνεται να έχουν πειστικότερες λύσεις. Δεν είναι σαν ναζισμός παλιός. Θύμωσα εγώ. Δεν υπάρχει φασισμός με χαμηλά λιπαρά. Φέρνει παράδειγμα τη Λεπέν. Σέβεται τα δικαιώματα των νόμιμων μεταναστών. Κέρδισε άφεση, δεν πρόσεξαν το «νόμιμων». Ξαναθυμήθηκα την Πολωνία. Πόσο αμήχανα αναφέρουν το Άουσβιτς, τα τάγματα θανάτου, που δεν βλέπεις μαύρους, μετανάστες, πρόσφυγες, γκέι εκεί. Που έφαγαν το ναζιστικό μαχαίρι στο στομάχι και αιμορράγησαν θανατηφόρα. Υποθέτεις ο ακροεθνικισμός είναι κακή ιστορία, πέρασε ανεπιστρεπτί. Ο ευρωπαϊκός εθνικισμός, ως κοινή πρόφαση εναντίον άλλων ξένων δημαγωγεί χώρα-χώρα. Μικρές ομάδες ακροδεξιάς έγιναν μικρά κόμματα, έπειτα βουλευτές και κυβερνήσεις. Παρακολουθούν με σχεδόν ηδονή να εξαερίζουν ακροεθνικισμό απ’ τα μπαούλα.
Δεν ξέρω αν αυτό την εκφράζει την Ευρώπη. Αν ο μέσος πολίτης δεν κατάλαβε τη διαφορά του εθνικισμού με τον πατριωτισμό. Αν φταίει η χωρίς αναχώματα στάση των κομμάτων. Αν δεν αξιοποιήσαμε δημιουργικά τους μετανάστες. Αν δουλέψαμε για την κοινωνία αλλά όχι με την κοινωνία. Όταν φτάνουν άνθρωποι να πιστεύουν στην αναγκαιότητα σκληρών, αυταρχικών κρατών με οδηγούς κόμματα με υστερικές φοβίες, που εχθρεύονται τη χειραφέτηση, που καλλιεργούν μιλιταριστικά υποταγή και συμμόρφωση ως ήθος, ένα πράγμα σημαίνει. Το κύκνειο άσμα των ανθρωπιστικών αξιών. Η ακροδεξιά επανήλθε αυθάδης και αποθρασυμένη.
Το δράμα μεταναστών και προσφύγων μεταφράζεται σε εθνικό κίνδυνο. Η επιλογή της φυγής, η προσπάθεια απεμπλοκής από πολέμους, άθλιες συνθήκες εργασίας, είχε εικόνα χειραφέτησης που απέτυχε. Η αποτυχία τους θριαμβολογείται σαδιστικά. Αναπαριστούνται ως αποτυχημένοι και δουλοπρεπείς. Χαρακτήρες για εκμετάλλευση στην εργασία. Αυτό δημιουργεί στους ντόπιους αίσθημα ψευδοπρονομιούχων. Θέλουμε αποσύνδεση απ’ αυτούς που εκμεταλλευόμαστε, να προστατευτούμε απ’ τη μοίρα τους. Η αστική ιδεολογική εξουσία ενισχύεται. Οι εθνικισμοί ενισχύονται. Αποκρούουν κάθε ριζοσπαστικοποίηση μην και φέρει αποτροπή της εκμετάλλευσής τους. Μη δυναμώσουν στην κοινωνία αυτόχθονων. Οι αυτόχθονες είναι ανώτεροι. Το θέμα είναι όχι μόνο ταξικό αλλά κάτι ακόμα πιο διαταραγμένο. Η αστική τάξη εκφασίζεται για να διασφαλίσει ταξική διαίρεση. Το «όλοι στη θέση τους» γίνεται βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς που καβατζώνει οπορτουνιστικά το ρόλο του τιμωρού και του ρυθμιστή. Τηρουμένων των προσχημάτων της εθνικής ενότητας, μεγαλώνει το ευρωπαϊκό φασιστογνωμόνιο. Οι ευρωεθνικιστές της λευκής εθνότητας προχωρούν είτε με εξτρεμισμούς και ανομία, είτε με προφάσεις. Τζιχαντιστές, οικονομική-κοινωνική κρίση κ.ο.κ. Όταν, ακόμα και χώρες που πέρασαν φασισμό, ή διαφωτισμό, πανηγυρίζουν νίκες της κεντροδεξιάς έναντι της ακροδεξιάς, έπρεπε να μυρίζεσαι το πρόβλημα. Τα κεντροδεξιά κόμματα ως πηγή θριάμβου σε εκλογές, εκτός από αστεία είναι επικίνδυνα. Είναι λάθος αλληλουχία της ιστορίας. Δεν κατέβηκα απ’ το ταξί του φασίστα. Άκουσα το «επί χούντας κοιμόμασταν με πόρτες ανοικτές» πρώτη φορά. Νόμιζα ήταν φράση αστικός μύθος.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
