Τα άνθη του κακού

Της Ανθής Ερμογένους

Θα σας μιλήσω για ένα ταξίδι και για κοριτσάκια. Για την κακοπαντρεμένη, τη συνετή κόρη, τη μόνη μάνα που γυρνά τον κόσμο και για την άλλη, την παντρεμένη με έναν κουλ τύπο.

Ζω σε τόπο που προικίζει θυγατέρες με μουμιοποιημένα στερεότυπα. Που μορφοποιεί τον ρόλο της καθηλωμένης στο σπίτι, σε σχήμα άγιο. Πάνω στην καμπούρα της. Που μοιάζει να αρνείται να διαγνώσει την εμμονή στους ρόλους καθηλωμένων γυναικών. Που νομίζει τους παρέχει ελευθερία, μα στην ουσία ό,τι τους δίνει είναι μόνο προαύλισμα. Ελευθερίες με μεζούρα. Πλασάρει πως η μόνη αρμονική ροή, η στρωτή εκδοχή, είναι η γυναίκα να νοικοκυρεύει οικογένειες. Γυναίκα ενδοτική και φερέγγυα. Συχνά κι οι ίδιες αφοσιώνονται στο πάθος της φράξιας. Είναι μελωμένα τα στερεότυπα. Και είναι το βολικό.

Μας αρέσει πολύ αυτή η ιστορία. Ανένδοτες κοινωνίες σε μη ξαλαφρωμένα θηλυκά του κύρη τους. Γυναίκες υποκοριστικές. Σαν ψάρια σε ενυδρείο. Όμορφες κι οριοθετημένες από αποστήθιση. Τις αγαπάμε έτσι. Γιατί μας συμφέρουν. Κινδύνεψα.

Κάθε χρόνο κάνω ένα ταξίδι μόνη μου. Κάθε χρόνο έχω το ίδιο άγχος με τα τρένα, τη γλώσσα, τους κινδύνους. Ύστερα σκέφτομαι πως αν μείνω οριστικά άτολμη, αταξίδευτη, το παιχνίδι είναι χαμένο. Κάθε χρόνο παίρνω μια βαθιά ανάσα και πάω. Στην Κύπρο μια γυναίκα μόνη σε ταξίδια, καφετέριες, δουλειές με παρουσία, είναι θέαμα περίεργο. Τα κοριτσάκια του άλλου πλανήτη το κάνουν συχνά. Τα κοριτσάκια του άλλου πλανήτη πατάνε πόδι και ξεκουνιούνται από τα φαλλοκρατικά κλισεδάκια. Η δική μου επανάσταση είναι αμυδρή. Γνώρισα άλλες, τώρα ξέρω. Ξέρω πως μπορούμε και χωρίς σεξιστικές συνδρομές. Δεν έχω κανένα σουξέ ανάμεσά τους.

Η Νάταλι, γνωριμία στο λεωφορείο για Άουσβιτς, είναι Ρωσίδα, ετών 19. Ιδιότητα: το κορίτσι του μπαμπάκα. Που την ήθελε να σπουδάσει στην πόλη της, να μένει μαζί τους, να της πλένει η μάνα της τα βρακιά της, να τρώει σπιτικό πιρόσκι. Φτούρισε ο ρόλος της. Πήρε ένα σακίδιο και πήγε Μπολόνια, Βουδαπέστη, Πράγα, Βαρκελώνη, Αθήνα, Πολωνία. Ρωτώ αν ήταν παντού μόνη. Ήταν. Γυρίσαμε την Κρακοβία μόνες το βράδυ, την έχασα στην αγορά, δεν την ξαναείδα ποτέ. Σίγουρα είναι καλά, όπως κι εγώ.

Η Φραντζέσκα ήρθε από Σαρδηνία στο συνέδριό μας μόνη με την κόρη της. Μύριζε το χνώτο της διαζύγιο. Ο μπαμπάς της μικρής πού είναι, την ρώτησα; Είμαστε οι δυο μας, λέει. Τέταρτο ταξίδι της μικρής σε ένα χρόνο. Θα μπορούσε να χάσκει ακόμα στο σαλόνι της κοιτώντας το πτυχίο στο κάδρο. Ρόλοι που δεν γεννούν καμιά ομορφιά. Η Ιταλία, μεσογειακή και παραδοσιακή σαν εμάς, παράγει τα ίδια στερεότυπα. Μέχρι πριν κάποιους μήνες ζούσε μια σχεδόν διαστροφική μελαγχολία. Σήμερα έκανε τη σπουδαιότερη παρουσίαση ευρωπαϊκού δικαίου που έχω δει.

Η Κέουη, μια παντρεμένη με έναν κουλ λογιστή στο Λουξεμβούργο, σαραντάρα πρώην μοντέλο του YvesSainLaurent, μεγαλωμένη στην Αφρική, όπου παντρεύουν τα κορίτσια από τα 11 ανταλλάζοντάς τα με κατσίκες, με σαγηνεύει. Δεν γούσταρε να ζει εξουσιασμένη. Γύρισε τον πλανήτη, μεγάλωσε και ασχολείται με την πολιτική. Φέτος θα είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος στο Λουξεμβούργο. Ο κουλ λογιστής είναι σπίτι με τα δίδυμα. Επίορκοι της νόρμας.

Άνθρωποι ευτυχισμένοι κι αβούλιαχτοι, διορθώνουν κάθε σεξιστική κακομοιριά. Γιατί θες να ζητούν συγχώρεση;

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy