Τα άτομα με αναπηρία ζητάνε να γίνει η ζωή τους ΙΣΗ

Του Μιχάλη Παυλίδη*

 

Μετά από ατύχηµα το 2005, είµαι υποχρεωµένος να κυκλοφορώ µε τροχοκάθισµα, γεγονός που δεν στάθηκε εµπόδιο στην πραγµατοποίηση των στόχων µου. Τα πολλά χρόνια θέµατα που αφορούν τους ανθρώπους µε αναπηρίες, µε ώθησαν να υποβάλω υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές. Ένας από τους µεγαλύτερους στόχους µου είναι να αποκλείσουµε τα εµπόδια που καθηµερινά συναντούµε και να δηµιουργήσουµε ένα αύριο µε αξιοπρέπεια και ίσες ευκαιρίες στον αθλητισµό για όλους τους πολίτες. Θα επιµένουµε να λαµβάνουν µέρος σε όλες τις αρµόδιες υπηρεσίες που λαµβάνουν αποφάσεις για µας! ∆εν πρέπει να αποφασίζεται οτιδήποτε για τα ΑµεΑ χωρίς τα ΑµεΑ.

Ένα από τα πολλά θέµατα-ταµπού µε τα οποία ερχόµαστε αντιµέτωποι σε καθηµερινή βάση είναι η αναπηρία. Όλα ξεκινούν από το κλίµα που καλλιεργείται και την κουλτούρα που έχουµε αποκτήσει ως σύνολο. Η άνιση µεταχείριση των αναπήρων, οι προκαταλήψεις και η καταπιεστική στάση που συχνά υιοθετεί απέναντί τους το κοινωνικό σύνολο συνθέτουν µια κατάσταση ανισότητας, που διαµορφώνει ένα ιδιαίτερα επιβαρυντικό περιβάλλον για τις ευαίσθητες αυτές πληθυσµιακές οµάδες. Αυτή η στάση της κοινωνίας δρα ανασταλτικά στην προσπάθεια που καταβάλλουν τα άτοµα µε αναπηρία εναντίον του κοινωνικού αποκλεισµού που καθηµερινά βιώνουν.

Το ερώτηµα είναι το εξής: Από τη στιγµή που αποδεχόµαστε στο εργασιακό περιβάλλον µας ανθρώπους µε ιδιαίτερη ή και έντονη προσωπικότητα, γιατί να µην µπορούµε να δεχτούµε και ανθρώπους µε διαφορετικά σωµατικά χαρακτηριστικά; Γιατί υπάρχει µια «ατυχής» αλήθεια περί χαµηλών προσδοκιών από αυτούς τους ανθρώπους; Οι θέσεις εργασίας είναι εκεί, και υπάρχουν άνθρωποι µε αναπηρία που µπορούν να καλύψουν αυτούς τους ρόλους. Το θέµα είναι να ανοιχτούν αυτές οι πόρτες και να προωθηθεί ένα περιβάλλον που θα αποδέχεται τη διαφορετικότητα. Όλοι έχουµε ανάγκη να νιώθουµε χρήσιµοι και να συνεισφέρουµε µέσω της εργασίας. Ειδικά τα νέα παιδιά πρέπει να ενθαρρυνθούν να µπουν στην αγορά εργασίας. Η κοινωνία οφείλει να δώσει αυτήν την κατεύθυνση. Αντίστοιχη κατεύθυνση πρέπει να δοθεί και από τις εταιρείες, οι οποίες παρουσιάζουν σηµάδια εσωστρέφειας και αµηχανίας και αποφεύγουν να προχωρήσουν σε προσλήψεις ΑμεΑ κυρίως λόγω φοβικών συνδρόµων.

Οι άνθρωποι µε αναπηρία δεν έχουν διαφορετικά δικαιώµατα και υποχρεώσεις από όλους τους υπόλοιπους, όµως δεν αντιµετωπίζονται ανάλογα. Τα άτοµα µε αναπηρία δε ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. Ζητάνε να γίνει η ζωή τους ΙΣΗ… ΙΣΗ µε τη δική σας. Στόχος πρέπει να είναι όχι η τυπική, αλλά η πραγµατική ισότητα, η οποία σηµαίνει ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονοµική και πολιτική ζωή. Όλοι µαζί αγωνιζόµαστε για την προάσπιση των δικαιωµάτων των ατόµων µε αναπηρίες. Αγωνιζόµαστε για οργάνωση της δηµόσιας υγείας, ιατροφαρµακευτική περίθαλψη, εργασιακή απασχόληση, και να λαµβάνουν µέρος και να δραστηριοποιούνται µε τα διάφορα είδη αθλητισµού. Αγωνιζόμαστε για Πρόνοια, Αξιοπρέπεια, Δικαιοσύνη.

* Υποψήφιος βουλευτής ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις Λεμεσού