Για τα πανηγύρια

Της Ελένης Μαύρου

Πόσοι ξέρετε ότι αύριο γιορτάζει ο Όσιος Πανηγύριος; Σίγουρα, όχι πολλοί. Δεν νομίζετε, όμως, έστω και αν ο Όσιος Πανηγύριος είναι ένας από τους πολλούς στη «νήσο των αγίων» (κατά τον Λεόντιο Μαχαιρά), ότι όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τους τελευταίους δυόμισι μήνες δικαιολογούν την αναβάθμισή του;

Μπορεί ο Πρόεδρός μας να προτιμά τη φράση «για τα τεράτσια», αλλά δεν νομίζετε ότι η φράση «για τα πανηγύρια» ταιριάζει καλύτερα σε όσα ζούμε;

Θυμηθείτε ότι έπεσε στα μαλακά το σκάνδαλο με τον επικοινωνιολόγο του που αντέγραψε προεκλογικά ολόκληρα κομμάτια από ομιλία του Κασουλίδη. Το ίδιο και οι δεκάδες ψεύτικοι λογαριασμοί που έστησε στα κοινωνικά δίκτυα για να ρίχνουν λάσπη στους πολιτικούς του αντιπάλους.

Θυμηθείτε τις επιλογές του για το Υπουργικό Συμβούλιο. Όχι μόνο το γεγονός ότι πολύ γρήγορα «ξέχασε» τα κριτήρια που ο ίδιος έθεσε, αλλά και την προχειρότητα με την οποία χειρίστηκε ζωτικά υπουργεία (βλέπε Υπουργείο Οικονομικών).

Θυμηθείτε το διορισμό στην Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας ατόμου με αμφισβητούμενα πτυχία… για να κρίνει τα πτυχία όλων των άλλων που πασκίζουν για ένα διορισμό ή μια προαγωγή.

Θυμηθείτε ότι διόρισε επικεφαλής του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας άτομο που δεν είναι διπλωμάτης.

Και πολλά άλλα…

Μπροστά σε αυτά, ο διορισμός μιας 19χρονης φοιτήτριας στο Υφυπουργείο Τουρισμού με ετήσιο μισθό 30 χιλιάδες ευρώ, με μόνο προσόν ότι συμμετείχε ενεργά στην προεκλογική εκστρατεία του Νίκου Χριστοδουλίδη, ίσως να είναι το λιγότερο.

Εξόργισε, όμως, δικαιολογημένα χιλιάδες νέους που ξημεροβραδιάζονται για ένα πτυχίο, που δουλεύουν στις καφετέριες για 4-5 ευρώ την ώρα για να τα βγάλουν πέρα. Εξόργισε χιλιάδες γονείς που κάνουν δύο δουλειές για να μπορέσουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους και να τους δώσουν ευκαιρίες για μιαν καλύτερη ζωή.

Εξόργισε όλους μας το γεγονός ότι μας καθησύχαζαν ότι «τίποτα μα τίποτα δεν θα γίνει που ξεφεύγει του πλαισίου της νομιμότητας», σάμπως και ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικά σωστό. Εξόργισε, κυρίως, το γεγονός ότι αντί να πουν «συγγνώμη, λάθος», μας επιτέθηκαν κι από πάνω κουνώντας μας το δάχτυλο. «Μην κανιβαλίζετε το κορίτσι. Η κριτική είναι καλοδεχούμενη, αλλά να γίνεται προς την εκτελεστική εξουσία», μας νουθετούσε ο Πρόεδρος.

Μα προς την εκτελεστική εξουσία απευθυνόταν η κριτική. Στην εκτελεστική εξουσία που προεκλογικά έταζε γνωμοδοτικά συμβούλια που θα ενισχύσουν «τη διαφάνεια και την αξιοκρατία στη δημόσια ζωή» και το ξέχασε όταν ήρθε η ώρα του διαμοιρασμού θέσεων και αξιωμάτων. Στον ίδιο τον Πρόεδρο απευθυνόταν η κριτική που προεκλογικά έταζε «ένα κράτος δικαίου που θα δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους» και στη συνέχεια αποδείχτηκε ότι εννοούσε «όλους τους δικούς μου».

Δεν είναι τυχαίο που οι πιο έντονες αντιδράσεις ήταν από εκείνους που πίστεψαν ότι ο Ν. Χριστοδουλίδης ήταν ο φορέας του νέου, του διαφορετικού και είδαν τις προσδοκίες τους να διαψεύδονται πολύ γρήγορα. H κυβέρνηση Χριστοδουλίδη πολύ γρήγορα αποδείχθηκε συνέχεια της προηγούμενης.

Κάποιοι πιστεύουν ότι, έστω και αργά, κατάλαβαν το «λάθος» τους, εξ ου και η συνάντηση με τον Γενικό Ελεγκτή. Αυτά τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, όμως, είναι για τους αφελείς που ακόμα πιστεύουν ότι επρόκειτο για «λάθος» και όχι για συνειδητή επιλογή.

Το πιο ανησυχητικό δεν είναι μόνο τα σοβαρά ελλείμματα πολιτικής ηθικής που δείχνουν όλα τα πιο πάνω. Είναι το γεγονός ότι οι κυβερνώντες πιστεύουν πως με επικοινωνιακά τεχνάσματα θα τη βγάζουν καθαρή. Για πόσο καιρό όμως;