Κάθετα/ Ορίζοντας

Κροκοδείλια δάκρυα

«Η Ποιήτρια που μας άφησε χθες – για την δική μου αίσθηση της μεγάλης ποίησης – ήταν, είναι η σημαντικότερη ποιητική φωνή στην ελληνική γλώσσα αυτή τη στιγμή. Καμία κατασκευή, πηγαία αναβλύζουν οι λέξεις από την βαθύτερη πληγή του ”εγώ” που γίνεται εμείς. Και κάτι ακόμα: κοιτώντάς την ένιωθες την αξιοπρέπεια να σε βρίσκει και να σε ταρακουνά. Ας μην κάνουμε σημαία ένα μόνο ποίημά της, ας την διαβάσουμε πάλι. Ήταν και απίστευτη μεταφράστρια από τα ρώσσικα. Φυσικά το Ηράκλειο, ΔΕΝ την τίμησε, όσο ζούσε. Κι ας ήταν κόρη του εμβληματικού Αγγελάκη και βαφτισιμιά του Καζαντζάκη. Ούτε το βραβείο της πόλης Ν. Καζαντζάκης δεν σκέφτηκαν να της δώσουν. Αν και από εύπορη οικογένεια, τα τελευταία χρόνια στηριζόταν στην τιμητική σύνταξη του Υπουργείου Πολιτισμού. Ούτε κι ‘ αυτό μας ένοιαζε όσο ζούσε. Ας αφήσουμε λοιπόν τα κροκοδείλια κι ας την διαβάσουμε, έστω και τώρα.»

Ένα σχόλιο της συγγραφέας Νίκης Τρουλλινού για την Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ με το οποίο συμφωνώ απόλυτα τόσο για την ποιήτρια και τη σημασία του έργου της όσο και για την υποκρισία με την οποία η Πολιτεία (εδώ και εκεί) συνήθως αντιμετωπίζει  τους δημιουργούς. Τους θυμάται μετά θάνατον, κάποτε τους κηδεύει μάλιστα δημοσία δαπάνη, προσπαθώντας να οικειοποιηθεί το έργο τους και να αξιοποιήσει προς όφελος της με όποιο τρόπο μπορεί τα αισθήματα του κόσμου για την απώλεια. Στην Κύπρο βέβαια αυτή η κυβέρνηση έκοψε και τα οποία τιμητικά επιδόματα / συντάξεις προς τους καλλιτέχνες.  Αν χρειαστεί όμως θα ρίξουν Υπουργοί και αρμόδιοι τα απαραίτητα κροκοδείλια δάκρυα.

Όσο για μας, θα συμφωνήσω απόλυτα  με την κατάληξη της Νίκης Τρουλλινόυ: Να την διαβάζουμε την Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ. Για μας.

Αντώνης Γεωργίου

Ποιητικό υστερόγραφο

Τα ποιήματα δεν μπορούν πια
να ‘ναι ωραία
αφού η αλήθεια έχει ασχημύνει.
Η πείρα είναι τώρα
το μόνο σώμα των ποιημάτων
κι όσο η πείρα πλουταίνει
τόσο το ποίημα τρέφεται και ίσως δυναμώσει.
Πονάν τα γόνατά μου
και την Ποίηση δεν μπορώ πια να προσκυνήσω,
μόνο τις έμπειρες πληγές μου
μπορώ να της χαρίσω.
Τα επίθετα μαράθηκαν
μόνο με τις φαντασιώσεις μου
μπορώ τώρα την Ποίηση να διανθίσω.
Όμως πάντα θα την υπηρετώ
όσο βέβαια εκείνη με θέλει
γιατί μόνο αυτή με κάνει λίγο να ξεχνώ
τον κλειστό ορίζοντα του μέλλοντός μου.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

 

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy