Οι παλαιότεροι αποικιοκράτες υπέτασσαν τους λαούς διά της βίας των όπλων. Είχαν τον λαό κάτω από τον ζυγό τους εκμεταλλευόμενοι τους πόρους των χωρών τους και τον ιδρώτα του. Οι σύγχρονοι αποικιοκράτες καταργούν τη δημοκρατία διά των παρεμβάσεών τους. Πολιτικών, οικονομικών, διά του διορισμού κυβερνήσεων και άλλως πώς. Η Πορτογαλία είναι το τελευταίο παράδειγμα παρέμβασης των διευθυντηρίων των Βρυξελλών στις επιθυμίες και στις επιλογές των λαών. Τα οποία διευθυντήρια δεν επιτρέπουν στους λαούς της Ευρώπης να αισθάνονται ότι ζουν και αναπνέουν ελεύθερα. Δεν επιτρέπουν στους Ευρωπαίους πολίτες να προσπαθούν και να αγωνίζονται για να ορθοποδήσουν γιατί θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Και όχι πάντα με δανεικά. Οι μηχανισμοί των μνημονίων, λοιπόν, κάνουν καλά τη δουλειά τους… Κατά πώς θέλουν οι ισχυροί. Και οι ισχυροί αποφασίζουν ποιοι θα κυβερνούν τους λαούς. Αυτοί που συμφωνούν σε όλα μαζί τους, αυτοί που σπεύδουν να υλοποιήσουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές γιατί είναι η ιδεολογία τους. Και σπεύδουν να τις υλοποιήσουν, πολλές φορές και πριν τα κατεστημένα το ζητήσουν.
Οι πρόσφατες εκλογές στην Πορτογαλία έφεραν ένα αποτέλεσμα που δεν αρέσει και δεν βολεύει τις Βρυξέλλες. Μετά την Ελλάδα και η Πορτογαλία ίσως χαλάσει τη «μόστρα» των οικονομικών και πολιτικών ελίτ.
Η Δεξιά της χώρας, αριθμητικά δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Κυβέρνηση μπορούν να σχηματίσουν οι σοσιαλιστές με τους κομμουνιστές και τους ριζοσπάστες. Μα αυτούς δεν θα τους ελέγχουν τα κατεστημένα των Βρυξελλών. Αν τους βγουν ανυπάκουοι; Και απειθάρχητοι; Δεν τους φτάνει τα όσα πέρασαν με την Ελλάδα; Ο πρόεδρος της χώρας λοιπόν, έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στη Δεξιά… Για να σπαταλιέται ο χρόνος ωσότου δουν πώς θα αντιμετωπίσουν κι αυτή την ανεπιθύμητη για αυτούς κατάσταση. Δεν ρωτούν, βεβαίως, τι θέλει ο λαός. Αυτό που θέλει ο πρόεδρος έχει σημασία: «Οι δημοσιονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις από μια κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς θα είναι εξαιρετικά πιο σοβαρές για τη χώρα», προειδοποίησε ο Καβάκο Σίλβα. Κι έσπευσε η Ανγκελα Μέρκελ να συνηγορήσει, φοβούμενη πως «θα ήταν πολύ αρνητική εξέλιξη αν δεν καταφέρει ο Πέδρο (σ.σ. ο αρχηγός της Δεξιάς) να σχηματίσει κυβέρνηση».
Τι μας θυμίζει αυτή η ανησυχία για την επιλογή του λαού της Πορτογαλίας; Την Ελλάδα του Γενάρη μέχρι τον Αύγουστο. Τον περασμένο Φλεβάρη, τότε που οι Ελληνες ξεχύνονταν στους δρόμους και στις πλατείες, εκφράζοντας στήριξη στην κυβέρνησή τους και στον αγώνα που έδινε για αναθεώρηση των πολιτικών της σκληρής λιτότητας που επιβάλλονται χωρίς καμιά νομιμοποίηση, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξέφραζε «λύπη» για τους Ελληνες. Και τους λυπόταν γιατί, όπως ισχυριζόταν, έχουν «ανεύθυνη κυβέρνηση»… Πώς γίνεται να είναι ανεύθυνη μια κυβέρνηση αλλά να έχει την πλειοψηφία του λαού μαζί της, μόνο ο κ. Σόιμπλε ήξερε. Αλλά δεν εξήγησε…
Τον Ιούνιο, μπροστά στο ενδεχόμενο διενέργειας δημοψηφίσματος στην Ελλάδα για αποδοχή ή όχι της πρότασης των δανειστών, Ντάισελμπλουμ και Γιούνγκερ (και άλλοι φυσικά) έσκιζαν τα ιμάτια τους… Εκαναν υποδείξεις στο ελληνικό κοινοβούλιο παροτρύνοντάς το να πει «όχι» και προέβαιναν σε μια ακατάσχετη κινδυνολογία. Ο Γιούνγκερ φοβέριζε κιόλας, πως ένα «όχι» της Ελλάδας σημαίνει αυτόματα και «όχι» στην Ευρώπη… Καλλιεργούσαν τον φόβο κάνοντας τους Ελληνες να πιστέψουν πως τους αναμένουν χειρότερα από όσα ζούσαν…
Ακολουθήστε το dialogos.com.cy, στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy.
