Τα ψαλίδια που σημάδεψαν την κοινωνία

Του
Κωνσταντίνου Ζαχαρίου

 

Τα ψαλίδια που σημάδεψαν την κοινωνία

Η μανία του απερχόμενου Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη με την υστεροφημία του, τον έχει οδηγήσει στο να περιφέρεται καθημερινά από επαρχία σε επαρχία με ένα ψαλίδι στο χέρι και να κόβει κορδέλες, σε θεμέλιους λίθους σε έργα τα οποία είναι αμφίβολο το πότε και αν θα υλοποιηθούν. Εξάλλου, τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου επιβεβαιώνουν ότι σχεδόν τα μισά έργα, τα οποία περιλήφθηκαν στους προϋπολογισμούς κατά την τελευταία δεκαετία, δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Και όσα υλοποιήθηκαν αυτό έγινε με μεγάλη καθυστέρηση και χίλιες δυο ατασθαλίες.

Η κοινωνία όμως δεν ενδιαφέρεται για την υστεροφημία του Νίκου Αναστασιάδη. Δεν ενδιαφέρεται για το ψαλίδι και τις κορδέλες σε έργα τα οποία είναι αμφίβολο το πότε και αν θα υλοποιηθούν. Αυτό το οποίο ενδιαφέρει την κοινωνία είναι το ψαλίδι με το οποίο ο Νίκος Αναστασιάδης και η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ κούρεψαν τα νοικοκυριά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Άλλωστε, ποιος μπορεί να ξεχάσει το κούρεμα των καταθέσεων, με εξαίρεση βέβαια τους συμπέθερους και τους από μέσα; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το κούρεμα του Συνεργατισμού, του οικοδομήματος που έχτισε πέτρα-πέτρα η κοινωνία και κυρίως οι αγρότες; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το κούρεμα των δικαιωμάτων των δανειοληπτών, που οδήγησε και συνεχίζει να οδηγεί χιλιάδες νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην καταστροφή; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το κούρεμα του κοινωνικού κράτους και της στεγαστικής πολιτικής, που οδήγησε χιλιάδες νεαρά ζευγάρια στην απόγνωση λόγω και των υψηλών τιμών στην αγορά κατοικίας και τα ενοίκια; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το κούρεμα του φυσικού πλούτου της χώρας, με τους πύργους, τις αναπτύξεις σε θαλασσινές σπηλιές, τα παιχνίδια με τον Ακάμα κτλ; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το κούρεμα των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, μέσα από την υποβάθμιση των συλλογικών συμβάσεων, τις πρακτικές με την αγορά υπηρεσιών και την αντικατάσταση των μόνιμων με έκτακτους στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το βαθύ κούρεμα της αξιοπρέπειας της χώρας, λόγω της διαφθοράς και της διαπλοκής; Και αυτό δεν αφορά μόνο τα «χρυσά» διαβατήρια και τα ταξίδια με ιδιωτικά τζετ. Αφορά κυρίως το κούρεμα και τον έλεγχο σχεδόν όλων των ανεξάρτητων θεσμών της χώρας. Ο μόνος ο οποίος συνεχίζει να προβάλλει αντίσταση είναι ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης και δεν είναι τυχαίο ότι βρίσκεται καθημερινά υπό απειλή από την κυβέρνηση. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το «Ντροπή» που αναγκάστηκε να εκσφενδονίσει ο τέως Γενικός Εισαγγελέας, Κώστας Κληρίδης; Και το πιο σημαντικό: Ποιος μπορεί να ξεχάσει το κούρεμα του Κυπριακού; Μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν αυτονόητη η επιστροφή των Βαρωσίων και άλλων περιοχών, καθώς και η βάση της συζήτησης για τη λύση του Κυπριακού. Σήμερα τρέχουμε να γλιτώσουμε τον εφιάλτη των δύο κρατών, με τον οποίο φλέρταρε ο Νίκος Αναστασιάδης.

Αυτά είναι τα ψαλίδια που σημάδεψαν την κοινωνία. Και φέρουν όλα την υπογραφή του Νίκου Αναστασιάδη, αλλά και των στενών του πολιτικών συνεργατών και κυρίως του Αβέρωφ Νεοφύτου και του Νίκου Χριστοδουλίδη.

Και αυτά τα ψαλίδια η κοινωνία θέλει και μπορεί να τα αφήσει πίσω της, αναδεικνύοντας στην προεδρία τον Ανδρέα Μαυρογιάννη. Τον μόνο από τους υποψηφίους που θέλει και μπορεί να φέρει την προοδευτική αλλαγή.