Του Ειρηναίου Πίττα
Τις τελευταίες μέρες οι σχολικές μονάδες βρίσκονται από διάφορους στο στόχαστρο, οι οποίοι τις κατηγορούν ως την κύρια αιτία για την αυξημένη διασπορά του ιού τις τελευταίες εβδομάδες. Μάλιστα, προχωρούν ένα βήμα παρακάτω ζητώντας κλείσιμο των σχολείων, θεωρώντας το πανάκεια για αντιμετώπιση της πανδημίας, παραγνωρίζοντας ωστόσο τις αρνητικές συνέπειες που έχει μια τέτοια απόφαση. Στο ισοζύγιο οφέλους και ζημιάς, αυτή την περίοδο της πανδημίας, από μια τέτοια απόφαση, το ζύγι γέρνει σαφώς στην πλευρά της ζημιάς, για τους μαθητές, την Παιδεία και κατ’ επέκταση το μέλλον της κοινωνίας.
Είναι αλήθεια ότι ο αντίκτυπος μιας τέτοιας απόφασης δεν θα είναι άμεσα ορατός. Όπως δεν είναι ακόμα ορατές οι συνέπειες του κλεισίματος των σχολείων που αποφασίστηκε κυρίως πέρυσι. Όχι, δεν προσπαθώ να παρουσιάσω τα πράγματα ως τέλεια. Ναι, στα σχολεία υπάρχουν αλυσίδες μετάδοσης, υπάρχει διασπορά του ιού με αυξητική τάση και αποτελούν εν δυνάμει χώρους «κινδύνου». Ως εκ τούτου, υπάρχει έντονος προβληματισμός και εγρήγορση, και σωστά υπάρχει. Το κλείσιμο όμως των σχολείων είναι μια απόφαση με ανυπολόγιστες συνέπειες και πρέπει να αποτελεί το έσχατο μέτρο. Όσο κι αν θέλουμε να παρουσιάσουμε την τηλεκπαίδευση ως ένα χρήσιμο εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε αποτελεσματικά, δυστυχώς, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί και να υποκαταστήσει την διά ζώσης διδασκαλία.
Για να μη φτάσουμε σε αυτό το έσχατο μέτρο, υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν ή καλύτερα που μπορούσαν να γίνουν, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Σίγουρα ένα από αυτά δεν είναι η επίρριψη ευθύνης στους μαθητές και εκπαιδευτικούς επειδή «δεν τηρούνται τα πρωτόκολλα». Τα τακτικά τεστ και η χρήση μάσκας είναι μέτρα που βοηθούν και ορθώς αποφασίστηκαν. Αλλά, δεν είναι δυνατό να μιλάμε για τήρηση πρωτοκόλλων, όταν ακόμα και σήμερα υπάρχουν στις τάξεις 25 μαθητές, ενώ τα πολυδιαφημιζόμενα μονά θρανία δεν έφτασαν ακόμα σε όλες τις τάξεις. Στις ίδιες τάξεις που αντί συστημάτων εξαερισμού, υπάρχει η απαίτηση για ανοικτά παράθυρα τέλη Δεκεμβρίου.
Το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να διαφυλάξει την διά ζώσης λειτουργία των σχολείων σαν κόρη οφθαλμού. Για να γίνει βέβαια αυτό, δεν ωφελεί να λέει ότι «δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα». Ο εφησυχασμός έχει αποδειχτεί περίτρανα ότι αποτελεί τη μεγαλύτερη παγίδα. Οι σχολικές μονάδες μπορούν να αποτελέσουν κίνδυνο για την επιδημιολογική εικόνα της χώρας μόνο αν αφεθεί να γίνει κάτι τέτοιο. Το Υπουργείο πρέπει να ακούσει τις εισηγήσεις των εκπαιδευτικών οργανώσεων και των μαθητών, οι οποίοι ζουν και βρίσκουν μπροστά τους καθημερινά τις δυσκολίες, ώστε να αποτραπεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό η διασπορά του ιού στη σχολική κοινότητα.
Aκολουθήστε μας στο Google News
