Σύµφωνα µε την άποψη των κοινωνιολόγων του τεχνολογικού προσανατολισµού, ο κόσµος στα τέλη του 20ού αιώνα βρισκόταν στο στάδιο µετατροπής της «βιοµηχανοποιηµένης κοινωνίας» σε µια νέα κοινωνία του µέλλοντος. Παρ’ όλες τις ποικιλόµορφες προσεγγίσεις αυτή η αντίληψη προωθούσε έναν εκσυγχρονισµένο, αναθεωρηµένο καπιταλισµό, στον οποίο τάχατες είναι έµφυτη η µάξιµουµ ανάπτυξη του διευθυντικού συστήµατος, του αυτοµατισµού, του κοινωνικού προγραµµατισµού, της βιοµηχανίας διασκέδασης και ανάπαυσης. Στη συνέχεια οι προγνωστικές µελέτες συµπληρώθηκαν µε την ανάλυση των πνευµατικών διαδικασιών, της ιδεολογίας, του πολιτισµού, της µαζικής πληροφόρησης.
Η µετάβαση στη «µεταβιοµηχανική κοινωνία» από διαφόρους τέτοιους µελετητές παρουσιάζεται µε διαφορετικούς τρόπους. Ο ένας την περιγράφει υπό µορφή µιας αιωρούµενης εξέλιξης του «βιοµηχανικού καπιταλισµού». Άλλος θεωρεί ότι η νέα υποσχόµενη κοινωνία θα εµφανιστεί ως το αποτέλεσµα των οικονοµικών και πολιτικών θυελλών και κατακλυσµών, που ταρακουνούν το ιµπεριαλιστικό σύστηµα. Μια από τις επιλογές της «µεταβιοµηχανικής κοινωνίας» ήταν και η αντίληψη περί της «τεχνοτροπικής κοινωνίας».
Απορρίπτοντας τη µαρξιστική θεωρία για τους κοινωνικο-οικονοµικούς σχηµατισµούς οι αστοί κοινωνιολόγοι καλούν ουσιαστικά τις λαϊκές µάζες των εργαζοµένων σε συµµαχία µε την κυρίαρχη αστική τάξη, η οποία, σύµφωνα µε τα λεγόµενά τους, υλοποιώντας τον τεχνολογικό εκσυγχρονισµό προωθεί προς επίλυση σοβαρά ζητήµατα, εισαγάγει µε ταχείς ρυθµούς την ηλεκτρονική διακυβέρνηση στην καθηµερινότητα του πολίτη κ.ο.κ. Σε πρώτο πλάνο προβαλλόταν η αναγκαιότητα απάρνησης τού τάχατες «ιδεολογικού φανατισµού» µε στόχο την απορρύθµιση της αυξανόµενης ταξικής συνειδητοποίηση των λαϊκών µαζών.
Aκολουθήστε μας στο Google News
