«Θα καθίσω, όπου βολεύει το προφίλ μου»*

Του Παναγιώτη Πενταλιώτη

Το καλοκαίρι του 2017 είχα επισκεφτεί τον Αστυνομικό Σταθμό Λάρνακας, για να καταγγείλω στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Αστυνομίας κάποιες αναρτήσεις σε ένα γκρουπ του Facebook, όπου μου υπόσχονταν κρεμάλες, σφαίρες και στήσιμο στον τοίχο.

Είχα πάει προετοιμασμένος -με screenshots, ονόματα και με τη δυνατότητα που δίνει το διαδίκτυο σε οποιαδήποτε πληροφορία για τον καθένα και την κάθε μια- για να βοηθήσω το… έργο της Αστυνομίας.

Ο αστυνομικός της βάρδιας με είχε ενημερώσει να μη λαμβάνω υπόψη τι γράφουν στο ίντερνετ, γιατί… «έτσι εν το ίντερνετ, πού να βουράς να κάμεις καταγγελία». Μετά από δική μου επιμονή, με έστειλαν στο Τμήμα… Μικροπαραβάσεων. Και τελικά -μαντέψτε- τίποτα δεν έγινε. 2020 και ακόμα περιμένω ενημέρωση.

Την εβδομάδα που μας πέρασε, διαβάσαμε την είδηση ότι μετά από «συστάσεις» για τον έλεγχο κάποιου λογαριασμού – παρωδία της Υπουργού Δικαιοσύνης στο twitter, η Αστυνομία, επιδεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο, μπούκαρε σε σπίτι και παρέλαβε όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές κάποιας χρήστριας του twitter, με την υποψία (!!!), αν θέλετε, ότι είναι η κάτοχος του συγκεκριμένου λογαριασμού.

Ο λογαριασμός ανέβαζε φωτογραφίες, ήδη δημοσιευμένες, συνοδευόμενες με χιουμοριστικό περιεχόμενο. Αυτό βέβαια δεν άρεσε στην Υπουργό Δικαιοσύνης, παρά την βαθυστόχαστη αναφορά της (τότε που ξέσπασε ο σάλος με τους πίνακες του Γιώργου Γαβριήλ) στο απόφθεγμα του Ρόναλντ Ντουόρκιν. Τότε, έλεγε ότι όπου υπάρχει αμφιβολία, είμαστε υπέρ των προσωπικών ελευθεριών.

Μέχρι τώρα όλα όσα ζούσαμε ήταν αστεία -με την εκδρομή στις Πλάτρες για μηλόκρεμα στου Ρωτή ενόσω δύο πόλεις ήταν σε lockdown, ή όταν κατηγορούσε μετανάστες για τα επεισόδια στη Λεμεσό, την ίδια ώρα που το δικαστήριο άφηνε ελεύθερους λόγω έλλειψης στοιχείων τους αλλοδαπούς που είχαν συλληφθεί.

Πλέον, αγαπητοί μου, τα πράγματα είναι επικίνδυνα. Εκτός κι αν αλλάξαμε πολίτευμα και μαζί με τα διαβατήρια των Καμποτζιανών έχουμε υιοθετήσει και τις τακτικές τους. Αν και εκεί απλά πυροβολούν κόσμο στο πεζοδρόμιο ενόσω περπατά.

Αφού έγινε της… Πάολας στο Facebook και στο twitter σχετικά με την όλη εξέλιξη της υπόθεσης, η κα Γιολίτη με νέο της tweet ανακοίνωσε ότι «δεν προτίθεται να κινηθεί νομικά» εναντίον όποιου ή όποιας είναι τελικά ο κάτοχος του λογαριασμού. Και η κατάληξη της έρευνας; Δεν ανήκει στη γυναίκα ο συγκεκριμένος λογαριασμός.

Μιλάμε για την ίδια Αστυνομία που χρειάστηκε 20 μέρες να εκδώσει ένταλμα έρευνας για τους πρωταγωνιστές του βίντεο του Al Jazeera, αλλά μόλις ένα 24ωρο για ένα λογαριασμό twitter.

Δεν μένει παρά να πούμε και ένα ευχαριστώ και όλα τα Je Suis μαζί, γιατί δεν θα βάλει φυλακή ούτε θα κινηθεί νομικά για έναν λογαριασμό – παρωδία, σε όποιον ή όποια κι αν ανήκει. Λογαριασμοί – παρωδίες κυκλοφορούν για όλους τους πολιτικούς, διάσημους καλλιτέχνες και μη. Κάποτε, επί προηγούμενης δεκαετίας, κάποιοι έγραφαν για τη «Χούντα του Χριστόφια» σε διάφορα blogs, sites, ενώ φωτογραφίες πορνογραφικού περιεχομένου με τις φάτσες πολιτικών της Αριστεράς έκαναν παρέλαση στο ίντερνετ. Ίσως από τα πολλά Je Suis Charlie και τους φωτισμούς στα χρώματα της Γαλλίας στην Πινδάρου να έπαθαν κάποιου είδους τύφλωση.

* Τερέζα Καραβοκύρη, «Εγκλήματα», 1999