Θα τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν;

Του Μιχάλη Μιχαήλ

 

Όσο περνούν οι μέρες εμπεδώνεται στη συνείδηση των πολιτών ότι τα τελευταία οκτώ χρόνια η Κυπριακή Δημοκρατία, το κράτος που ιδρύθηκε το 1960 και πέρασε από χίλια μύρια κύματα, περνά από μια πρωτοφανή κρίση. Πέρα από την οικονομική και την πανδημική κρίση, υπάρχει και κρίση θεσμών και αξιών.

Τα τελευταία οκτώ χρόνια οι αρχές και οι αξίες αντικαταστάθηκαν από την αρπαχτή, την ασυδοσία, το ψέμα και την υποκρισία.

Πού να αγγίξεις και να μη λερωθείς; Και πολύ περισσότερο σε ποιο κράτος ο πολίτης μπορεί πλέον να ελπίζει; Στο κράτος που δεν υπάρχει; Στο κράτος όπου οι πολίτες του το χαρακτηρίζουν «κλεφτοκράτος»; Στο κοινωνικό κράτος που έπαψε να υπάρχει εδώ και οκτώ χρόνια; Στο κράτος που στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τους δυνατούς και αφήνει απροστάτευτους τους αδύνατους; Στο κράτος που αυτοί που έταξε ο λαός να υπηρετήσουν (Πρόεδρος, Υπουργοί, Θεσμοί) κάθε άλλο παρά το λαό υπηρετούν;

Ποιος μπορεί σήμερα να απαντήσει αν στ’ αλήθεια μπορεί να εμπιστευθεί τους κυβερνώντες όταν η ασυδοσία έχει κυριαρχήσει;

Ποτέ στο παρελθόν η Κύπρος δεν έζησε παρόμοιες καταστάσεις και όλα μαζεμένα. Ούτε βεβαίως έζησε ποτέ τέτοιου είδους αστυνόμευση για τους πολίτες. Που με αφορμή την πανδημία ο ρόλος της Αστυνομίας έχει ξεχειλώσει και μπορεί να καταγγείλει όποιον κρίνει το αστυνομικό όργανο. Που μέχρι κι εδώ γίνονται διακρίσεις στο ποιοι καταγγέλλονται ή όχι. Που λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά, π.χ. καταγγέλλει έναν ιδιοκτήτη υποστατικού για παραβίαση των μέτρων για μη εξάπλωση του κορονοϊού, αλλά όταν πρόκειται για την εκκλησία καταγγέλλει πιστούς και ποτέ τον άμεσα υπεύθυνο, δηλ. ένα μητροπολίτη, ας πούμε.

Φτάσαμε στο σημείο η Αστυνομία να εισβάλλει στα σπίτια των πολιτών με εντάλματα για να περιορίσει την έκφραση άποψης και τη σάτιρα με το δικαιολογητικό ότι προσβάλλει στελέχη της κυβέρνησης! Και το χειρότερο είναι όταν αυτό γίνεται μετά από εντολές της αρμόδιας υπουργού!

Ποτέ στο παρελθόν ο πολίτης δεν βρέθηκε μπροστά στο ενδεχόμενο δίωξης επειδή αναρτούσε σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης σατιρικά κείμενα που δεν άρεσαν σε υπουργούς. Ποτέ προηγουμένως ο πολίτης δεν βρέθηκε μπροστά στη δίωξη εκπαιδευτικού διότι ζωγράφιζε πίνακες που δεν άρεσαν στους κυβερνώντες. Ποτέ στην ιστορία του κυπριακού κράτους δεν έκοψαν εκπομπές επειδή δεν άρεσαν στην κυβέρνηση λόγω της κριτικής που τους ασκούσαν. Ποτέ προηγουμένως κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν ήρθε σε κάθετη σύγκρουση με θεσμούς ή εκπροσώπους της και μάλιστα να απειλεί και με δικαστικά μέτρα για παύση ανεξάρτητου αξιωματούχου του κράτους. Ποτέ προηγουμένως δεν διατυπώθηκαν υποψίες εναντίον του κυπριακού κράτους και του Προέδρου της κυβέρνησης για ξεπούλημα υπηκοοτήτων.

Πραγματικά, τι να πιάσει και τι να αφήσει κάποιος; Και το κυρίως ερώτημα: Θα τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν;