ΔΡ ΛΩΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ: Οι άνθρωποι δεν είναι παιχνιδάκι για να παίζουμε μαζί τους
Συνέντευξη στη Μαρίνα Κουμάστα
Με «όπλα» τις εμπειρίες που έχει αποκτήσει από την εμπλοκή του στα κοινά, την τόλμη και την αποφασιστικότητά του για αλλαγές και την ειλικρίνεια που τον χαρακτηρίζει ο Δρ Λώρης Κυριακού διεκδικεί μια θέση στα έδρανα της Βουλής. «Κάνουμε μια νέα αρχή», διαμηνύει, λέγοντας πως οι άνθρωποι που προέρχονται από το χώρο του ΑΚΕΛ θέλουν να κοιτάζουν τους ανθρώπους στα μάτια λέγοντάς τους μόνο την αλήθεια, χωρίς φρούδες υποσχέσεις και δεσμεύσεις.
Εντονη κριτική ασκεί ο Δρ Κυριάκου στην πολιτική της κυβέρνησης στην Υγεία, ενώ αναφέρεται εκτενώς και στα σκάνδαλα διαφθοράς που ταλανίζουν την Κύπρο, τα οποία δεν αφήνουν εκτός το ποδόσφαιρο. Δυστυχώς, λέει, στο χώρο του ποδοσφαίρου έχουν εισχωρήσει άνθρωποι που έχουν ως μοναδικό κίνητρο το εύκολο χρήμα, όχι το άθλημα.
Διεκδικείτε το αξίωμα του βουλευτή σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για την Κύπρο. Σε ποια θέματα που απασχολούν τον κυπριακό λαό θεωρείτε ότι μπορείτε να συμβάλετε από το Κοινοβούλιο;
Οσοι με γνωρίζετε θα ξέρετε ότι η επαφή μου με τον άνθρωπο είναι η προτεραιότητά μου και πάντα προσπαθώ να είμαι κοντά στους συνανθρώπους μου, στα προβλήματά τους, στις χαρές και τις λύπες τους. Ολα αυτά τα χρόνια στο ιατρείο μου γνώρισα και γνωρίζω καθημερινά απλούς ανθρώπους και απέκτησα μέσα από όλους εσάς τη δύναμη να εμπλακώ στα κοινά κάνοντας την αρχή από την ΟΜΟΝΟΙΑ, όπου ήμουν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου το 1998-2008.
Με τις εμπειρίες που έχω αποκτήσει, την τόλμη και την αποφασιστικότητά μου για αλλαγές και την ειλικρίνεια που με χαρακτηρίζει πήρα την απόφαση μετά και από συζήτηση με την οικογένειά μου να διεκδικήσω την έδρα του βουλευτή στην επαρχία Λευκωσίας με το ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις με στόχο να κάνουμε μαζί μια νέα αρχή για τον τόπο μας.
Σε μια κοινωνία αυτό το οποίο μπορεί να δώσει την ώθηση για οποιαδήποτε πρόοδο είναι απαραίτητα το θέμα της υγείας. Εκεί εστιάζουμε. Εκεί στοχεύουμε. Και παράλληλα με μια νέα πολιτική για την ανακούφιση του πολίτη μπορούμε να κερδίσουμε το πιο σημαντικό στοίχημα. Το στοίχημα της αξιοπρέπειας. Στόχος η βελτίωση σε θέματα που αφορούν τους νέους μας, που είτε βρίσκονται στην ανεργία είτε εγκαταλείπουν την πατρίδα μας για αναζήτηση εργασίας. Σεβασμός στους νέους που βιώνουν μεγάλες δυσκολίες για την επιβίωσή τους, γιατί οι νέοι είναι το μέλλον αυτού του τόπου.
Θέλουμε να κοιτάζουμε τους συνανθρώπους μας στα μάτια και να τους λέμε μόνο την αλήθεια χωρίς ψεύτικες υποσχέσεις και δεσμεύσεις. Τον συνάνθρωπό μας που έχασε τη δουλειά του, που του «κούρεψαν» τις αποταμιεύσεις μιας ολόκληρης ζωής, που του έχουν πάρει τα λεφτά του με τα παραπλανητικά αξιόγραφα. Τον συνταξιούχο που του έχουν μειώσει τη σύνταξή του και τον έχουν «πετάξει» στα κοινωνικά παντοπωλεία. Τον συνταξιούχο που αναγκαστικά σπεύδει στα κρατικά νοσηλευτήρια και περιμένει χρόνια για μια εξέταση ή μια χειρουργική επέμβαση. Οι άνθρωποι δεν είναι παιχνίδι για να παίζουμε μαζί τους και η αξιοπρέπειά τους δεν έχει διακόπτη για να τον αναβοσβήνουμε και να τους πετάμε στα συσσίτια.
Πώς κρίνετε την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στον τομέα της Υγείας;
Επί διακυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια μετά από μελέτες που έγιναν από αξιόπιστους οίκους του εξωτερικού και διαβουλεύσεις με όλους τους εταίρους αποφασίστηκε τον Ιούνιο του 2012 ότι τα δημόσια νοσηλευτήρια θα έχουν τον απόλυτο έλεγχο των προϋπολογισμών τους και θα έχουν διοικητική και οικονομική αυτονομία, αλλά εντός του Υπουργείου Υγείας.
Η απόφαση αυτή είχε συνοδευτεί με σχετική μελέτη που αφορούσε και το οικονομικό κομμάτι και το όλο θέμα βρέθηκε ένα βήμα πριν την υλοποίηση. Αλλαξε ωστόσο η κυβέρνηση και τα πάντα βρέθηκαν στο ψυγείο. Η σημερινή κυβέρνηση με τις ατελείωτες παλινδρομήσεις της, με τις αλλαγές των σχεδιασμών (στην αρχή μάς έλεγαν θα εφαρμόσουν το ΓεΣΥ, μετά εισήχθη το μονοασφαλιστικό/πολυασφαλιστικό γιατί τα συμφέροντα κάποιων έπρεπε να εξυπηρετηθούν, ακολούθως έγινε λόγος για το μίνι ΓεΣΥ) δεν έκανε τίποτα το ουσιαστικό προς την κατεύθυνση του Γενικού Σχεδίου Υγείας.
Τις προηγούμενες μέρες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρενέβη και… σαν «μεγάλος αρχηγός» είπε πως το ΓεΣΥ θα εφαρμοστεί. Ευτυχώς, δεν δεσμεύτηκε. Είμαστε σίγουροι ότι και αυτή τη φορά, λόγω των εκλογών, ο Πρόεδρος θα τάξει φούρνους με παξιμάδια στον κόσμο που πηγαίνει από τα χαράματα στα δημόσια νοσηλευτήρια και περιμένει στην ουρά με τις ώρες για να τον εξετάσει ένας ιατρός. Αυτή η κυβέρνηση με τις μέχρι σήμερα ενέργειες και αποφάσεις της οδηγεί τον δημόσιο τομέα της Υγείας σε κατάρρευση. Ετσι θα είναι πιο εύκολη η παράδοση των κρατικών νοσοκομείων σε χέρια ιδιωτικά, στα χέρια των λίγων, όπως εξάλλου πράττουν οι κυβερνώντες με τους κερδοφόρους κρατικούς και ημικρατικούς οργανισμούς του τόπου.
Την ώρα που η κυβέρνηση υπερηφανεύεται για το «θαύμα» της οικονομίας και για την ευημερία των αριθμών, η ανέχεια μαστίζει την κυπριακή κοινωνία. Αυτό το διάστημα έρχεστε συχνά σε επαφή με κόσμο. Μέσα απ’ αυτή την επαφή σας με τους πολίτες, τι παρατηρείτε;
Αυτοί οι οποίοι μιλούν για «θαύμα» της οικονομίας και για την ευημερία των αριθμών, νομίζω δεν ζουν σε αυτό τον τόπο, δεν έχουν βγει έξω για να δουν σε τι τραγικές καταστάσεις ζουν οι πολίτες. Οταν 234.000 συμπατριώτες μας ζουν στο όριο της φτώχειας, όταν ένας στους τρεις νέους είναι άνεργος και αναγκάζεται να μεταναστεύσει για να ζήσει αξιοπρεπώς, όταν 15 χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν κλείσει, πώς τολμούν και μιλούν για την ανάκαμψη της οικονομίας; Υπάρχει κόσμος που πεινά, υπάρχουν πολίτες που δεν μπορούν να προσφέρουν τα απαραίτητα στα παιδιά τους…
Αυτή η κυβέρνηση έχει δείξει με τη συμπεριφορά της ότι προτεραιότητά της είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ιδιωτικού κεφαλαίου και τα κέρδη των ολίγων. Στα τρία χρόνια διακυβέρνησης Αναστασιάδη παρουσιάζεται συνεχής μείωση στις δαπάνες για την Υγεία, στις δαπάνες για τις κοινωνικές παροχές, διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, αύξηση της μακροχρόνιας ανεργίας. Η δογματική προσκόλληση στις αντιλαϊκές πολιτικές λιτότητας μεταφέρει το βάρος της κρίσης στους πολλούς και αφήνει ανεπηρέαστα τα κέρδη που καταλήγουν στις τσέπες των λίγων.
Τα σκάνδαλα διαφθοράς στην Κύπρο διαδέχονται το ένα το άλλο και το ποδόσφαιρο δεν έμεινε έξω από αυτά. Ως άνθρωπος με έντονη την παρουσία του στα ποδοσφαιρικά δρώμενα του τόπου πώς βλέπετε την κατάσταση στο κυπριακό ποδόσφαιρο σε σχέση με τις καταγγελίες που γίνονται κατά καιρούς για στημένους αγώνες κ.ά.;
Καθημερινά βλέπουμε και ακούμε το τι συμβαίνει στην κυπριακή κοινωνία. Κάποιοι εκμεταλλεύονται τις θέσεις τους και χωρίς ντροπή βάζουν το χέρι τους στην τσέπη του απλού κόσμου και του κλέβουν τα λεφτά του. Ομως τα μεγάλα σκάνδαλα δεν έχουν διερευνηθεί ακόμη και δυστυχώς τα περισσότερα έχουν περάσει στην ιστορία χωρίς να τιμωρηθεί κανείς. Μέσα από ένα σύστημα που είναι «πνιγμένο» στη σήψη και τη διαφθορά, το ποδόσφαιρο δεν έμεινε ανεπηρέαστο.
Τα κίνητρα είναι πολλά και διάφορα με πρώτο και καλύτερο το χρήμα. Υπενθυμίζω τις ηχογραφήσεις που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας: «Να μην αφήσουμε τους κουμούναρους να κερδίσουν το παιχνίδι… Να ευνοηθούν οι δικοί μας». Δυστυχώς, στο χώρο του ποδοσφαίρου έχουν εισχωρήσει άνθρωποι που έχουν ως μοναδικό κίνητρο το εύκολο χρήμα, όχι το άθλημα. Η ΟΥΕΦΑ επανειλημμένα αποστέλλει κόκκινους φακέλους, ωστόσο μέχρι σήμερα καμία απάντηση δεν έχει δοθεί. Ούτε αρνητική ούτε θετική. Ολα αυτά βεβαίως έχουν βαριές συνέπειες: Οξύνουν το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα, και η εμπιστοσύνη στα αρμόδια όργανα αλλά και στην ίδια την ομοσπονδίας έχει χαθεί.
Ονειρεύομαι μια λύση χωρίς στρατό κατοχής
Είστε πρόσφυγας από την Αμμόχωστο. Τι προσδοκάτε σε σχέση με τη λύση του Κυπριακού;
Γεννήθηκα στην Αμμόχωστο, όμως κατάγομαι από το Νέο Χωριό Κυθρέας όπου και μεγάλωσα. Στις 14 Φεβρουαρίου, πήγαμε στο χωριό μας για να λειτουργήσουμε την εκκλησία της κοινότητας, μετά από 42 χρόνια… Τα συναισθήματα που ένιωσα είναι πολύ δύσκολο να περιγραφούν με λόγια.
Οταν μπήκα στην εκκλησία και είδα τον πάτερ Διομήδη να στέκεται μπροστά στο Ιερό, με τα μάτια της φαντασίας μου είδα τον μικρό Λώρη να βγαίνει από το Ιερό και να κρατά τα εξαπτέρυγα… Είδα τη μάνα μου, την Ευθυμούλα, να κάθεται στο σκάμνο. Είδα τον παππού μου τον Γληόρη και τη γιαγιά μου τη Χρυσάνθη, οι οποίοι δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους στο χωριό μας, στις 15 Αυγούστου 1974. Είδα επίσης τη γιαγιά μου την Αγγελίνα και τον παππού μου, τον μάστρε Κυριάκο, που πέθαναν στην προσφυγιά με τον καημό της επιστροφής.
Να επιστρέψω ελεύθερα στο χωριό μου. Να μπορώ να επισκέπτομαι την Κύπρο χωρίς ελέγχους και διαβατήρια. Να πίνω τον καφέ μου στον καφενέ του χωριού μου παρέα με τους Τουρκοκύπριους συγχωριανούς μου. Να μη βλέπω στρατό κατοχής στην Κύπρο. Αυτή τη λύση ονειρεύομαι. Μια Κύπρο ελεύθερη και ειρηνική.
Aκολουθήστε μας στο Google News
