Του Θεοχάρη Μασούρα*
Διορατικός είναι ο άνθρωπος που έχει την ικανότητα να προβλέπει την έκβαση των πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και εκπαιδευτικών πραγμάτων. Είναι το άτομο που αντικρίζει τα προβλήματα ορθολογιστικά και όχι συναισθηματικά, στη βάση σταθερών παραμέτρων, όπως είναι η γεωπολιτική και η γεωγραφία.
Αποφασιστικός είναι ο άνθρωπος, ο οποίος τη δεδομένη στιγμή παίρνει απόφαση να δώσει λύση στο πρόβλημα έστω κι αν λοιδορηθεί, κατηγορηθεί, ή στιγματιστεί. Η διορατικότητα και η αποφασιστικότητα είναι αρετές που πρέπει να συνυπάρχουν στον πολιτικό, όπως οι σιαμαίες αδελφές.
Δεν είναι χρήσιμος και ωφέλιμος ο πολιτικός, που ατενίζει τα προβλήματα μονοδιάστατα. Ο Νίκος Αναστασιάδης π.χ. αντιμετωπίζει το Κυπριακό μονάχα ως νομικό πρόβλημα κι όχι και ως πολιτικό.
Στην πρώτη περίπτωση, που το πρόβλημα αντιμετωπίζεται μονάχα ως νομικό, ο πολιτικός προσπαθεί να στριμώξει τον αντίπαλο στους διεθνείς οργανισμούς, στη βάση νομικών σημείων, δηλαδή στη βάση της ηθικής και του δικαίου.
Πολιτεύεται δηλαδή με την ψευδαίσθηση ότι ο κόσμος στη διεθνή σκακιέρα λειτουργεί στη βάση των νόμων, του δικαίου και της ηθικής. Στη δεύτερη περίπτωση όμως, όπου το πρόβλημα αντιμετωπίζεται ως πολιτικό, τότε σημαίνει ότι αυτός ο ηγέτης διακρίνεται από διορατικότητα, αποφασιστικότητα και ορθολογισμό.
Σημαίνει πως συνειδητοποιεί τι σημαίνει συγκυρία και την αρπάζει, για να επιλύσει άμεσα το πρόβλημα (κυπριακό) και ας τον ρίξουν στα Τάρταρα. Την πολιτική αυτή εξήγγειλε ο Σταύρος Μαλάς στις επικείμενες προεδρικές εκλογές.
Αν σήμερα μιλάμε για τον μεγαλύτερο Νεοέλληνα πολιτικό, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, είναι γιατί ενώ πραγματοποίησε τη Μεγάλη Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών (Συνθήκη Σεβρών 1920), εντούτοις είχε την πολιτική τόλμη και βούληση να επαναδιαπραγματευτεί τη Συνθήκη των Σεβρών με βάση πλέον τα νέα δεδομένα.
Έτσι από τη Μεγάλη Ελλάδα, της Συνθήκης των Σεβρών, υπέγραψε τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923) περισώζοντας, έτσι, ό,τι υπό τις περιστάσεις ήταν δυνατόν. Αργότερα υπέγραψε και το Ελληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας (1930).
Το Σύμφωνο Ελληνοτουρκικής Φιλίας καθώς και η Συνθήκη της Λωζάνης επέσυραν την οργή των τότε αφελών υπερπατριωτών και ο Βενιζέλος κατηγορήθηκε ως ο νεκροθάφτης της Μεγάλης Ιδέας και της Μεγάλης Ελλάδας. Ο Βενιζέλος επίσης αναθεματίστηκε.
Σήμερα όμως του ανάβουν οι πάντες κεριά και τον χαρακτηρίζουν ως τον σημαντικότερο ηγέτη του Ελληνισμού. Το Ελληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας και Συνδιαλλαγής του 1930 λειτούργησε επωφελώς για την Ελλάδα, ώς το 1955 που άρχισε ο αγώνας της ΕΟΚΑ!
Ζούμε σε επικίνδυνες στιγμές για το εθνικό μέλλον της Κύπρου. Μετά την αναποφασιστικότητα και την έλλειψη διορατικότητας του απερχόμενου Προέδρου, ο τόπος χρειάζεται νέο Πρόεδρο, ο οποίος, εκτός από διορατικότητα και αποφασιστικότητα, να έχει στη φαρέτρα του το επιχείρημα, τη λογική, το ρεαλισμό, την επιστημοσύνη και κυρίως να διαθέτει κριτικό μυαλό.
Στο τραπέζι των συνομιλιών δεν χρειάζονται οι δήθεν χαρισματικοί ρήτορες που μιλούν με το συναίσθημα και με έγνοια την κομματική συσπείρωση ή την ικανοποίηση των ομοτράπεζων στα εθνικόφρονα σωματεία του ΔΗΣΥ.
Ο τόπος, λοιπόν, χρειάζεται νέο ηγέτη, που να ατενίζει το παρόν με τα μάτια του μέλλοντος, να είναι αυτόφωτος, αυτοδημιούργητος και ειλικρινής! Αυτός ο ηγέτης κυκλοφορεί ανάμεσά μας και διεκδικεί την ψήφο του κυπριακού λαού για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ονομάζεται Σταύρος, φέρει το επώνυμο Μαλάς και υποστηρίζεται, μεταξύ άλλων, από το ΑΚΕΛ. Ας του δώσουμε την ευκαιρία.
Οι καιροί ου μενετοί!
Ετσι έκλεινα και το άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στη «Χαραυγή» την Κυριακή, 5/11/2017
*Φιλόλογος, πρώην διευθυντής σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης
Aκολουθήστε μας στο Google News
