Θέλουμε να κτυπήσουμε θανάσιμα την εμπορία προσώπων;

Της Ανδρούλλας Χριστοφίδου Henriques*

Κάποτε με την ευλογία της κυβέρνησης φέρναμε 6.000 κοπέλες, άλλοι τις έλεγαν «πόρνες» και άλλοι τις έλεγαν «καλλιτέχνιδες», για να «σεξυπηρετούν» το ανδρικό κυπριακό κοινό.

Φώναζε η Ευρώπη, φωνάζαμε κι εμείς. Χάρις στον τότε Υπουργό Εσωτερικών, κύριο Νεοκλή Συλικιώτη, καταργήθηκαν οι περίφημες visa artist. Έκλεισαν 90 καμπαρέ. Πολλοί λυπήθηκαν. Οι πολύ εθισμένοι παρηγορήθηκαν μ’ ένα ταξιδάκι στα κατεχόμενα. Οι διακινητές προσαρμόστηκαν. Η εμπορία για εργασιακή και σεξουαλική εκμετάλλευση πήρε άλλες μορφές.
Τα εμπλεκόμενα Υπουργεία -Εσωτερικών, Εργασίας και Δικαιοσύνης- διακηρύττουν ότι θέλουν να κτυπήσουν αυτό το ειδεχθές εμπόριο, αλλά έχουν πρόβλημα να συντονιστούν. Και η κοινωνία; Τι λέει η κοινωνία των πολιτών;

Κανένα εμπόριο δεν ζει χωρίς πελατεία. Δόξα τω Θεώ, πολλοί και καλοί πελάτες οι Κυπραίοι. Πρόθυμοι να αγοράζουν σεξ, νομίζοντας ότι αγοράζουν έρωτα. Εάν είναι η αρρενωπότητά μας που μας επιβάλλει να αγοράζουμε σεξ, αυτό δεν ενδιαφέρει το Cyprus Stop Trafficking. Αυτό που μας ενδιαφέρει και που το πολεμούμε είναι η υποχρεωτική εκπόρνευση ενήλικων και ανήλικων γυναικών, κοριτσιών, παιδιών. Είναι από τα χειρότερα εγκλήματα. Τουλάχιστον, έτσι το θεωρεί μια ευρωπαϊκή κοινωνία.

Η Αστυνομία κάνει τη δουλειά της. Το γραφείο ευημερίας κάπως προσπαθεί. Συχνά αισθανόμαστε, πάντως, ότι είναι δύσκολο να μοιράσεις «δυο γαιδάρων τ’ άσσιερα».

Σε κάθε περίπτωση, όμως, το μέγιστο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όσοι προσπαθούν να κτυπήσουν την εμπορία προσώπων, το δημιουργεί η δικαιοσύνη. Η αργοπορία των δικών και ο τρόπος που αντεξετάζονται τα θύματα, τα αναγνωρισμένα από την αστυνομία θύματα, αποτελούν θανάσιμα κτυπήματα στην προσπάθεια να μειωθεί, αν όχι να εξαλειφθεί, η εμπορία. Τα θύματα είναι ξένες. Θέλουν να παν στην πατρίδα τους. Δέχονται να γίνουν μάρτυρες αστυνομίας, αλλά γιατί μετά από 3 ή 4 χρόνια; Εσάς, αν σας βίαζαν, θα θέλατε ή θα μπορούσατε μετά από χρόνια να σταθείτε στο δικαστήριο και να λέτε με λεπτομέρειες τι σας συνέβη και να μην σας πιστεύουν; Κι οι δικηγόροι των διακινητών να σας λένε ότι είστε πόρνες; Κι ο δικαστής να επιτρέπει να σας λέει και να θέτει κι ερωτήσεις που να κάνουν τα θύματα να βάζουν τα κλάματα και να αρνούνται να απαντήσουν, και στο τέλος να σας βγάζει και αναξιόπιστες μάρτυρες; Εγώ δεν θα μπορούσα κάτι τέτοιο. Κι ας μην καταδικαστεί ο βιαστής μου. Τόσοι κυκλοφορούν ανενόχλητοι. Ένας λιγότερος… ένας περισσότερος…

Δεν θα πρέπει σαν χώρα πολιτισμένη που θα θέλαμε να φαινόμαστε να κάναμε ένα ειδικό δικαστήριο με εκπαιδευμένους δικαστές και να γίνονται οι δίκες όσο πιο γρήγορα γίνεται; Δεν το κάναμε για τις οικογενειακές διαφορές, για τα εργασιακά ζητήματα, για τα θέματα ασύλου; Ιδίως τώρα που το Υπουργείο Δικαιοσύνης θέλει να εκσυγχρονίσει το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης, μήπως θα έπρεπε να εκσυγχρονίσει και το θέμα της δικαστικής αντιμετώπισης της εμπορίας προσώπων; Ή μήπως σε αυτό το θέμα η απονομή δικαιοσύνης δεν μας ενδιαφέρει και τόσο;

*Επίτιμη πρόεδρος Cyprus Stop Trafficking