Τι λένε οι αρμόδιοι για το καρτέλ στις τράπεζες;

Του Κωνσταντίνου Ζαχαρίου

Οι πολλές και επαναλαμβανόμενες αναφορές από κρατικούς αξιωματούχους σε σχέση με την τιμολογιακή πολιτική των τραπεζών, ιδιαίτερα στα επιτόκια, επιβεβαιώνουν τα όσα καταγγέλλουν εδώ και χρόνια οι Σύνδεσμοι των καταναλωτών και των δανειοληπτών: Ότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις για αθέμιτη χειραγώγηση της αγοράς. Δηλαδή καρτέλ.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα είδαμε παραινέσεις προς τις τράπεζες από τον Υπουργό Οικονομικών και τον Χρηματοοικονομικό Επίτροπο, ακόμη και από τον ίδιο τον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας. Όλοι αυτοί προφανώς γνωρίζουν κάτι περισσότεροι από τους απλούς πολίτες. Είδαμε επίσης ανακοινώσεις από επιχειρηματικούς συνδέσμους, όπως το ΚΕΒΕ. Ακόμη, είδαμε αναλύσεις οι οποίες βασίζονται σε στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, που ενισχύουν τις ενδείξεις όσον αφορά το ενδεχόμενο καρτέλ στις τράπεζες. Πολλές απ’ αυτές τις αναλύσεις δημοσιοποιήθηκαν από την εφημερίδα μας.

Αυτό που δεν είδαμε είναι μία έστω τοποθέτηση από την εποπτική Αρχή που έχει την ευθύνη να ελέγχει και να διασφαλίζει τη λειτουργία του ανταγωνισμού στην αγορά. Και αναφερόμαστε φυσικά στην Επιτροπή Προστασίας του Ανταγωνισμού, η οποία έχει τεράστιες δυνατότητες με βάση τη νομοθεσία. Ενδεικτικά, μπορεί να ξεκινήσει ακόμη και αυτεπάγγελτα έρευνα χωρίς να απαιτείται η υποβολή καταγγελίας από οποιοδήποτε πρόσωπο. Μπορεί ακόμη και να επιβάλει όρους και προϋποθέσεις στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν οι επιχειρήσεις σε διάφορους κλάδους, περιλαμβανομένου των χρηματοπιστωτικών οργανισμών.

Πόσο πιο ισχυρές πρέπει να είναι οι ενδείξεις για να παρέμβει η Επιτροπή Προστασίας του Ανταγωνισμού; Εδώ οι αξιωματούχοι, οι οποίοι γνωρίζουν καλά τα δεδομένα, όπως ο Υπουργός Οικονομικών, ο Χρηματοοικονομικός Επίτροπος και ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, παραδέχονται ότι κάτι πάει στραβά με την τιμολογιακή πολιτική των τραπεζών και των εταιρειών εξαγοράς δανείων. Υπάρχουν φωνές όχι μόνο από τους Συνδέσμους καταναλωτών και δανειοληπτών -οι οποίοι εκ του ρόλου τους είναι φυσιολογικό να θέτουν ζητήματα τα οποία αφορούν τις χρεώσεις των τραπεζών- αλλά και από επιχειρηματικούς συνδέσμους, οι οποίοι συνήθως στηρίζουν τις τράπεζες και τις εταιρείες εξαγοράς δανείων, καθώς έχουν και μέλη απ’ αυτές τις ομάδες. Έχουν δημοσιοποιηθεί επίσης αναλύσεις με στοιχεία που φωνάζουν από μόνα τους. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να αναλάβει δράση η Επιτροπή Προστασίας του Ανταγωνισμού;

Επίσης, η Υπηρεσία Προστασίας του Καταναλωτή στο Υπουργείο Εμπορίου δεν θα έπρεπε να κάνει έστω μια παρέμβαση; Ακόμη, ο Υπουργός Οικονομικών, ο οποίος μπορεί να ρυθμίσει με διάταγμα βασικές χρεώσεις των τραπεζών, γιατί έχει περιοριστεί σε παραινέσεις; Δεν θα έπρεπε να πάρει πιο δυναμικά μέτρα;

Οι καταναλωτές φωνάζουν εδώ και χρόνια για τις καταχρηστικές ρήτρες και τις υπερχρεώσεις των τραπεζών. Τα κόμματα και κυρίως το ΑΚΕΛ έχουν αναδείξει πολλές φορές τα προβλήματα και έχουν καταθέσει προτάσεις για λήψη διορθωτικών μέτρων. Φαίνεται όμως ότι οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς δεν έχουν την πολιτική βούληση να προστατεύσουν τη λειτουργία της αγοράς και τα δικαιώματα των καταναλωτών.