Η ιδεολογική πάλη είναι µια από τις ανώτερες µορφές της ταξικής αντιπαράθεσης µεταξύ της εργατικής και της αστικής τάξης, τόσο σε επίπεδο ιδεολογίας και κοσµοθεωρίας όσο και σε επίπεδο ηθικών αξιών.
Οι στόχοι που θέτει η εργατική τάξη και τα κατά τόπους επαναστατικά κόµµατά της συνίστανται στην αποκάλυψη της εκµεταλλευτικής ουσίας του καπιταλισµού, στη διαπαιδαγώγηση των εργαζοµένων στα ιδανικά του σοσιαλισµού, στην υπόδειξη της αλήθειας αναφορικά µε την εσωτερική και εξωτερική πολιτική των σοσιαλιστικών χωρών στα χρόνια ύπαρξής τους αλλά και στην εκλαΐκευση των θέσεων, του ρόλου και της δράσης του διεθνούς κοµµουνιστικού κινήµατος. Την ίδια στιγµή, µε την ιδεολογική πάλη διαµορφώνεται η πολιτική κουλτούρα των εργαζοµένων, ενδυναµώνεται η ιδεολογική τους πεποίθηση, η ικανότητά τους να εκτιµούν µε ταξικά κριτήρια τα διάφορα κοινωνικά φαινόµενα και να µη γίνονται έρµαιο των αστικών ιδεολογηµάτων.
Η αστική τάξη προσπαθεί µε κάθε τρόπο να πείσει τους πολίτες για τη σταθερότητα της ατοµικής (ιδιωτικής) ιδιοκτησίας στα µέσα παραγωγής και κατ’ επέκταση του καπιταλιστικού συστήµατος και επιδιώκει να ενσπείρει τη δυσπιστία για το σοσιαλισµό, να καλλιεργήσει στη µαζική λαϊκή συνείδηση κάθε είδους αντικοµμουνιστικούς µύθους. Είναι γι’ αυτό που κατά την ιδεολογική πάλη απαιτείται από τους µαρξιστές µια συνεχής κριτική, µε επιχειρήµατα της αστικής ιδεολογίας, που να ξεσκεπάζει τις διαστρεβλώσεις τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη.
Η ιδεολογική πάλη εµφανίζεται και ως ανταγωνισµός µεταξύ των ιδεολογιών και ιστορική διαµάχη για την κοινωνική προοπτική της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό τα ιδεολογικά σαµποτάζ, ο ψυχολογικός πόλεµος, οι ιδεολογικοί εκβιασµοί, η υπονοµευτική προπαγάνδα και άλλες παρόµοιες µέθοδοι, χρησιµοποιούµενοι από τους ιµπεριαλιστικούς κύκλος και τη µονοπωλιακή αστική ελίτ, αποτελούν µια παραλλαγή της εγγενούς επιθετικής τους πολιτικής και βρίσκονται εκτός του πεδίου της ιδεολογικής πάλης.
Aκολουθήστε μας στο Google News
