Τι υπάρχει πίσω από τον τοίχο;

Της
Ελένης Κωνσταντίνου

 

Τι υπάρχει πίσω από τον τοίχο;

Από το 2003 και έπειτα μετακινούμε ένα τούβλο από τον τοίχο που εξακολουθεί να μας χωρίζει για να μπορέσουμε να δούμε τι υπάρχει πίσω από αυτόν. Για να μπορέσουμε να κρατήσουμε την ελπίδα για επανένωση του τόπου μας ζωντανή. Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν γίνει χιλιάδες επαφές μεταξύ των δύο κοινοτήτων και όμως κάθε φορά μοιάζει σαν να είναι η πρώτη αφού οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτές νιώθουν τη συγκίνηση για τον αγώνα που κάνουν για επαναπροσέγγιση, για τον αγώνα να κατανοήσουν τους διπλανούς τους και να τους δώσουν μια αγκαλιά όταν την έχουν ανάγκη.

Την ερχόμενη Δευτέρα Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα ενώσουν τις φωνές τους σε μια ανοιχτή συναυλία εις μνήμη των θυμάτων του πρόσφατου φονικού σεισμού στην Τουρκία και του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στην Ελλάδα. Θα αποτίσουν φόρο τιμής στους Κυπρίους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους θύματα αυτών των τραγικών γεγονότων. Θα ενώσουν τη μουσική, τις φωνές τους και τα ποιήματά τους για να συμπαρασταθούν στον πόνο όσων μένουν πίσω, αλλά και να ζητήσουν δικαιοσύνη για όσους στερήθηκαν τις ζωές τους. Άλλωστε, όπως γνωρίζουμε πολύ καλά, δεν υπάρχουν σύνορα στον πόνο. Ο πόνος είναι κοινός για όλους τους ανθρώπους.

Η πιο πάνω εκδήλωση είναι ένα δείγμα του τι μπορούν οι άνθρωποι και από τις δύο κοινότητες να πετύχουν, την ώρα που τα περιθώρια συνεργασίας είναι ακόμη πιο μεγάλα. Ενδεικτική και η στενή σχέση που διαθέτει η ΠΕΟ με τουρκοκυπριακές συντεχνίες. Για παράδειγμα σε πρόσφατη συνάντηση των οργανώσεων ΠΕΟ και DEV-IS τέθηκαν επί τάπητος ​​​​​​ζητήματα που αφορούν τους εργαζομένους των δύο κοινοτήτων, όπως είναι η συνεργασία σε επίπεδο συντεχνιών, καθώς και οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν, σε κοινή τους ανακοίνωση, «η μοίρα των Κύπριων εργαζομένων είναι κοινή και η μόνη επιλογή είναι η ταξική συνεργασία, η ενότητα και η αλληλεγγύη».

Άλλωστε και για τους εργαζομένους τα προβλήματα είναι κοινά, καλούνται αυτοί να επωμιστούν τις συνέπειες των οικονομικών κρίσεων σε όποιο μέρος του πλανήτη και αν βρίσκονται.

Έντονη ανησυχία εκφράστηκε και για τη στασιμότητα στην οποία βρίσκεται το κυπριακό πρόβλημα, αφού η απουσία διαλόγου και η δημιουργία νέων τετελεσμένων οδηγούν στην οριστική διχοτόμηση της πατρίδας μας. Μια εξέλιξη που ο καθένας μας απεύχεται ελπίζοντας ότι σύντομα θα μπορέσει να επαναρχίσουν οι διαδικασίες των συνομιλιών από το σημείο που διακόπηκαν στο Κραν Μοντανά. Οποιαδήποτε άλλη συζήτηση για διαφορετικές μορφές λύσης ή το όποιο πισωγύρισμα ενέχει μεγάλο κίνδυνο να μας οδηγήσει στην οριστική διχοτόμηση. Οι κοινοί αγώνες, οι κοινές διεκδικήσεις μπορούν να μας δείξουν το δρόμο για ένα κοινό μέλλον.