Για την κριτικό Νόνα Μολέσκη

Κάθετα/ Ορίζοντας

Για την κριτικό Νόνα Μολέσκη

Σκέφτομαι ότι μιλώντας για την κριτικό Νόνα Μολέσκη δεν μπορούμε ακόμα να κατανοήσουμε πλήρως πόσο σημαντική ήταν η φωνή της για το θέατρο του τόπου και πόσο θετικά επιδραστική η άποψη της, πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε. Μια άποψη που τίθετο  με ευγένεια, με ήθος, με την αρχοντιά που τη διακατείχε. Η κριτική ενίοτε ήταν αυστηρή και έντονη, αλλά πάντοτε τη χαρακτήριζε η εντιμότητα και η αγάπη για το θέατρο και τους ανθρώπους του. Κι ας μη το καταλάβαιναν όλοι.

Και δεν μιλώ για την όποια κριτική στις κριτικές της που είναι θεμιτό να γινόταν και σίγουρα κατανοούσε. Αλλά για προσωπικές επιθέσεις, για εκείνο το «ξένη» που πριν χρόνια την αποκάλεσε “ενοχλημένη κρινόμενη”, για επιστολές με απαγόρευση να γράφει για έργα τους, από θέατρα επιχορηγούμενα από τον ΘΟΚ κατά τα αλλά.

Όλα αυτά όμως πέρα από τη μικροπρέπεια αυτών που τα έκαναν, καταδεικνύουν πόσο σημαντική ήταν για το κυπριακό θέατρο η Νόνα Μολέσκη. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά τα χρόνια το «έγραψεν μας καλά η Νόνα» το άκουγα να λέγεται με χαρά/ περηφάνεια (και ανακούφιση ! ) από πολλούς καλλιτέχνες. Μεταξύ αυτών και από έναν Εύη Γαβριηλίδη που αν και αρχικά δεν έβλεπε και με τόσο καλό μάτι τη διεισδυτική και “ενοχλητική” πένα της, καθότι ευφυής και ακομπλεξάριστος, αναγνώρισε την αξία της.

Αυτή η Κυριακή όπως και η περασμένη είναι μια Κυριακή χωρίς την κριτική της Νόνας, όπως ήταν κάποιες Κυριακές το τελευταίο καιρό. Τώρα όμως αυτό είναι οριστικό. Ήδη εκτός από τα κοντινά της πρόσωπα λείπει τόσο πολύ από το κυπριακό θέατρο.

Αντώνης Γεωργίου