Τιτιβίσματα

Του Λεόντιου Φιλοθέου

Alert. Είναι να μη μιλήσει κάποιος για το Κυπριακό. Μην ακουστεί κάτι καλό. Κάτι έστω με ένα ψήγμα αισιοδοξίας. Κάτι πέρα από τα τετριμμένα. Είναι να μην έχουμε και καμιά εξέλιξη. Καμιά συνάντηση. Και τσουπ! Να σου η ανακοίνωση του ΔΗΚΟ αμέσως μετά. Πραγματικά είναι να διερωτάται κανείς άμα έχουν κανένα ειδικό σύστημα συναγερμού επί τούτου.

Χαρακτηρισμοί. Και ξεκινάνε οι χαρακτηρισμοί. Την εβδομάδα που μας πέρασε απαντούσαν κυρίως στο ΑΚΕΛ και τον Γ.Γ. του κόμματος. Κάτι για ανιστόρητους διάβασα. Και κάτι για επικίνδυνους. Μετά ισχυρίζονται ότι κρύβεις την πραγματικότητα. Οτι απενοχοποιείς την Τουρκία. Οτι τα φορτώνεις όλα στην πλευρά μας. Σου βάζουν και λόγια στο στόμα. Πάνω κάτω ότι εξυπηρετείς την Τουρκία. Κι άλλες παρόμοιες ανακρίβειες. Και φυσικά καταλήγουν στο «δίδυμο» ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ. Και ποιοι; Το ΔΗΚΟ. Αυτό που εξέλεξε και συγκυβέρνησε επανειλημμένα με το ΔΗΣΥ κατηγορεί το ΑΚΕΛ για συμπόρευση με τον Συναγερμό! Κανονικός σουρεαλισμός.

Απόρριψη. Εντάξει. Δείχνουμε πραγματικά κατανόηση στην προσπάθεια να καταστεί το ΔΗΚΟ ως η μεγάλη απορριπτική δύναμη αλλά προσέξτε λίγο διότι παρατηρείται μεγάλος συνωστισμός εκεί στο χώρο. Τι πνοές που έμειναν ξέπνοες, τι συμμαχίες και αλληλεγγύες, σοσιαλιστές (λέμε τώρα), πράσινοι και ευρωδιάφοροι. Πόσους να χωρέσει ο χώρος; Υπάρχει οξυγόνο για όλους; Μην μου πάθετε και κάτι.

Μαξιμαλισμός. Λέχθηκε ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε μαξιμαλιστικές θέσεις στο Κυπριακό. Κι ότι χάθηκε χρόνος μετά το 2006. Φάουλ μεγάλο. Διότι μόνο που δεν έπεσαν πάνω μας οι επτά πληγές της Στράκκας. Το αποτέλεσμα; Μια ανακοίνωση κατά του ΑΚΕΛ, χυδαία και ανάξια αναφοράς. Λογικά έχετε δίκιο όμως. Υπερβάλλουν, καλοί μου άνθρωποι. Απλά οι τότε διαπραγματευτές Τζιωνής και Περτέβ έκαναν 60 συναντήσεις για να δουν τα διαδικαστικά. Που αν τους αφήναμε εκεί θα συζητούσαν ακόμα για να βρουν το χώρο που θα γίνονται οι συνομιλίες. Μίλησε κανείς για μαξιμαλισμό;

Στο διά ταύτα. Είναι επικίνδυνο να λέμε ότι η Τουρκία δεν επιδιώκει τουρκοποίηση της Κύπρου ισχυρίζεται το ΔΗΚΟ. Διότι έτσι την απενοχοποιούμε. Ωραία. Εστω ότι την επιδιώκει. Τι προτείνετε, καλοί μου άνθρωποι; Να μη συζητούμε; Να μη μιλάμε; Να ξεκινήσουμε τον ανένδοτο; Να κάνουμε διαβήματα και να κλαίμε τη μοίρα μας; Ή να διαιωνίσουμε τη διχοτόμηση για να πετύχουμε και την τουρκοποίηση μια ώρα αρχύτερα;

Αποφασίστε. Ναι, αποφασίστε επιτέλους. Οταν μιλάμε με τον Ακιντζί, φωνάζετε ότι το Κυπριακό έπρεπε να το συζητάμε με την Τουρκία διότι δεν είναι πρόβλημα εσωτερικό, αλλά διεθνές. Εισβολής και κατοχής. Fair enough. Αλλά όταν είναι να μιλήσουμε με την Τουρκία λέτε ότι δεν πρέπει να μιλάμε διότι θέλει να μας αρπάξει όλους. Και δεν πρέπει να της έχουμε εμπιστοσύνη. Στην τελική με ποιο στο διάολο πρέπει να μιλάμε. Να καθόμαστε σε ένα τραπέζι μόνοι μας και να προσπαθούμε να το λύσουμε; Συνομιλίες πάμε να κάνουμε όχι να παίξουμε UNO.

Και μετά; Να το δεχτούμε λοιπόν. Οτι η Τουρκία είναι ανάξια εμπιστοσύνης. Και μετά τι; Τι προτείνετε λοιπόν; Να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια μέχρι να βγει ο Παΐσιος αληθινός; Μέχρι να κατέβει το ξανθό γένος και να κατακτήσει την Τουρκία; Μέχρι να αναστηθεί ο μαρμαρωμένος βασιλιάς; Μέχρι να μπούμε στην Πόλη; Πείτε μας λοιπόν. Πότε, πώς και πού σας βολεύει; Εντάξει. Δεν θα ζούμε εμείς. Θα είναι τα τρισέγγονά μας. Και αν. Στην ανάγκη τους το αφήνουμε παρακαταθήκη.

Υστερόγραφο. Η Τουρκία είναι λοιπόν ανάξια εμπιστοσύνης. Οπόταν να μη συζητούμε μαζί της μπας και την ξεφορτωθούμε μέσα από τη λύση του Κυπριακού. Να μη συζητούμε μέχρι να ξεκουμπιστεί. Προτιμάτε λοιπόν εκεί στο ΔΗΚΟ να την αφήσουμε μόνιμα εδώ, ΚΑΙ ανάξια εμπιστοσύνης ΚΑΙ με 40.000 στρατό μέσα στα ρουθούνια μας. Λογικό μου ακούγεται. Και για να μην το ξεχάσω. Τελικά εσείς τι προτείνετε;

@leontios_