Το ανελέητο κυνήγι της εξουσίας

Του Κυριάκου Λοΐζου

 

Έχουμε συνηθίσει να ακούμε γενικότητες από τους δύο υποψηφίους του Δημοκρατικού Συναγερμού για το μέγα ζήτημα της ακρίβειας, ενώ πέραν του γεγονότος ότι δεν έχουν ουσιαστικές λύσεις (για το λαό), φροντίζουν να πετούν με μεγάλη ευκολία την μπάλα στην κερκίδα.

Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας, Αβέρωφ Νεοφύτου, δήλωσε πριν από μερικές μέρες ότι «η ακρίβεια, που βιώνουμε σήμερα, είναι μέρος της πληθωριστικής κρίσης μετά την πανδημία, η οποία εντάθηκε λόγω της παράνομης ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία».

Μπορεί, σε κάποιο βαθμό να ισχύει, όμως ας μη γελιόμαστε: έχει γίνει το βολικό αφήγημα για τους μη έχοντες πραγματικές προτάσεις για την οικονομία, αλλά έχει γίνει ακόμη βολικότερο ως προς την αποποίηση των ευθυνών που τους βαραίνουν.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία φυσικά έχει επηρεάσει την παγκόσμια οικονομία, είναι πέρα από εμφανές ότι η έλλειψη βασικών προϊόντων επηρεάζεται, ωστόσο με κάποιο μαγικό τρόπο οι ευθύνες έχουν πάει περίπατο. Πόσο τους έχει βολέψει; Η απάντηση είναι… πάρα πολύ.

Όλο αυτό δείχνει δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η εμφανής αδιαφορία για την πραγματική οικονομία και την αληθινή και υγιή ανάπτυξη και το δεύτερο είναι η μετακύλιση της ευθύνης σε παράγοντες που μέχρι ενός σημείου επηρεάζουν την οικονομία. Όλα αυτά συνιστούν μία επικίνδυνη κατάσταση για το μέλλον μας, αφού γίνεται παραπάνω από εμφανής η στόχευση.

Με γενικότητες, οι κ.κ. Αβέρωφ και Χριστοδουλίδης ζητούν την ψήφο του λαού… και μέχρι εκεί. Κάνουν ό,τι μπορούν καθημερινά για να μας πουν ότι θέλουν πάση θυσία την καρέκλα και τα υπόλοιπα θα τα βρούμε. Μία επικίνδυνη στάση, η οποία θα μας φέρει ακόμα ένα βήμα πιο κοντά στην ολοκληρωτική καταστροφή και δυστυχώς δεν είναι κινδυνολογία.

Οφείλουμε να είμαστε σε θέση, έστω και στο ελάχιστο, να μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε κάποια βασικά πράγματα στο λόγο αυτών που ζητούν την ψήφο μας. Αν παρατηρήσει κανείς τα συνθήματα των Αβέρωφ Νεοφύτου και Νίκου Χριστοδουλίδη, θα δει ότι κύριο μότο είναι η λέξη «ψήφος»… με κάθε δυνατό τρόπο και παραλλαγή, σε αντίθεση με τον Ανδρέα Μαυρογιάννη που καταθέτει προτάσεις, μέσα από τις οποίες κερδίζει την εμπιστοσύνη και κατ’ επέκταση τις ψήφους του κόσμου.

Η επαιτεία της ψήφου δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική πολιτική, αλλά με το ανελέητο κυνήγι της εξουσίας και την προσκόλληση σε αυτήν.

Η κλεψύδρα άδειασε και σε μερικές μέρες θα βρεθούμε αντιμέτωποι με την ιστορία και το μέλλον, εμάς και των γύρω μας. Ας προσπαθήσουμε, έστω την υστάτη, να δούμε με καθαρότερη ματιά την επόμενη μέρα και ποιο δρόμο επιθυμούμε να περπατήσουμε.