Το δημόσιο σχολείο στα πλοκάμια των νεοφιλελεύθερων “οραμάτων” της κυβέρνησης

και μια σειρά ερωτημάτων προς τον κ. Αβέρωφ Νεοφύτου και όχι μόνο

Φωτογραφία: Φίλιππος Χρίστου

Tης Μερόπης Τσιμίλλη-Μιχαήλ

Σήμερα, με την τεράστια αναταραχή που προκλήθηκε εξ αφορμής της απαξιωτικής και αχαρακτήριστης συμπεριφοράς του Υπουργού Παιδείας απέναντι στις εκπαιδευτικές οργανώσεις, και η οποία -ευτυχώς και επιτέλους- κινητοποίησε χιλιάδες εκπαιδευτικούς, ήρθε πια η ώρα να μην περιοριστούμε στα φαινόμενα αλλά να εξετάσουμε τις προθέσεις και τους υποβόσκοντες κινδύνους.

Γιαυτό και δεν πρόκειται να ασχοληθώ στο άρθρο αυτό με τον κ. Χαμπιαούρη. Κατά την εκτίμησή μου, είναι ένα αφελές πιόνι αυτών που τον διόρισαν, δηλαδή της κυβέρνησης -ορθότερα, των κύριων διαμορφωτών και εκφραστών της νεοφιλεύθερης πολιτικής της- και του Αρχιεπισκόπου που τον διάλεξε και τον επέβαλε. (Ούτε με τον Αρχιεπίσκοπο θα ασχοληθώ στο σημερινό άρθρο).

Θα επικεντρωθώ στην ουσία, και αυτή είναι η συνεχιζόμενη μεθόδευση ιδιωτικοποίησης κάθε κοινωνικού αγαθού. Το βασικό “όραμα” -ορθότερα, η βασική ιδεοληψία- της σημερινής κυβέρνησης, το οποίο και αναδείχθηκε από τις πρώτες μέρες της προηγούμενης πενταετίας της, είναι το πώς να επιβάλει τον νεοφιλελευθερισμό σε κάθε κοινωνικό χώρο. Τώρα φαίνεται να εκτιμά πως ήρθε η ώρα να επιτεθεί και στην εκπαίδευση. Οι βασικοί “οραματιστές” της είναι, κατά την άποψή μου, ο Αβέρωφ Νεοφύτου -ο κατ’ εξοχήν ιδεολογικά νεοφιλεύθερος- και ο Χάρης Γεωργιάδης -ο οικονομικά (ή οικονομίστικα) νεοφιλεύθερος.

Η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης έχει ήδη προχωρήσει επικίνδυνα σε πολλές χώρες, ανατρέποντας τη θεσμική εκπαίδευση όπως αυτή προσδιορίστηκε -περιεχόμενο και σκοποί- στη νεωτερική περίοδο και όπως και συνταγματικά κατοχυρώθηκε και στη δική μας χώρα.

Οι επικίνδυνες εξελίξεις-ανατροπές οδήγησαν την Εκπαιδευτική Διεθνή (Education International) να αναθέσει σε μια ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, με επικεφαλής τον Stephen Ball και τη Deborah Youdell, να συντάξουν μια σχετική έκθεση, η οποία και ανακοινώθηκε/δημοσιεύθηκε στο 5ο Παγκόσμιο Συνέδριο της Εκπαιδευτικής Διεθνούς (Ιούλιος 2007) με τον τίτλο “Hidden privatisation in public education” (ο αναγνώστης μπορεί να ανατρέξει στο διαδίκτυο όπου θα βρεί και την ελληνική μετάφραση της έκθεσης ως “Η κρυφή ιδιωτικοποίηση στη δημόσια εκπαίδευση”).

Η έκθεση αυτή διακρίνει την ιδιωτικοποίηση σε δύο τύπους, στην «ενδογενή» και την «εξωγενή» ιδιωτικοποίηση, αναφέροντας επίσης πως οι δύο τύποι μπορεί και να συντρέχουν. Η «ενδογενής» αφορά στην υιοθέτηση ιδεών του ιδιωτικού τομέα -κυρίως του ανταγωνιστικού/επιχειρηματικού πνεύματος- και την εισαγωγή αντίστοιχων τεχνικών και πρακτικών από αυτόν, η δε «εξωγενής» το άνοιγμα των υπηρεσιών της δημόσιας εκπαίδευσης στη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα σε κερδοσκοπική βάση.

Και οι δύο τύποι ιδιωτικοποίησης έχουν ήδη ύπουλα παρεισφρύσει και στην Κυπριακή δημόσια εκπαίδευση, τόσο μέσα από διάφορες αποφάσεις (όπως π.χ. για αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών, αλλά και για αρχιεπισκοπικά σχολεία), όσο και με κανονισμούς/εγκυκλίους που εντάσσονται σε αυτό που θέλουν να προβάλλουν οι κυβερνώντες ως “εκπαιδευτική μεταρρύθμιση”. Είναι στην ουσία τους μια καταβαραθρωτική εκπαιδευτική απορρύθμιση και η ανάγκη να γίνει μια κωδικοποίηση όλων αυτών των απορρυθμίσεων καθίσταται επιτακτική και άμεση.

Είναι ενδιαφέρον ότι η Έκθεση δεν περιλαμβάνει στα παραδείγματα που αναφέρει αυτό που οι σημερινοί κυβερνώντες μεθοδεύουν και επαγγέλονται. Μια επιεικής ερμηνεία είναι ότι η Έκθεση αναφέρεται στην “κρυφή” και όχι στη πιο φανερή ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Η άλλη ερμηνεία είναι ότι η Κυπριακή Κυβέρνηση έχει περισσότερο θράσος από τις άλλες νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, ελπίζοντας ότι θα μεθοδεύσει την, όχι και τόσο “κρυφή”, ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης με τα ίδια κόλπα χειραγώγησης της κοινής γνώμης όπως εκείνα που “κλασικά” χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται για τη μεθόδευση της ιδιωτικοποίησης άλλων κοινωνικών αγαθών.

Το πιο βασικό “κλασσικό” κόλπο για τη μεθόδευση των ιδιωτικοποιήσεων είναι η απαξίωση του Δημόσιου και Ημικρατικού τομέα και των λειτουργών του, κόλπο που συμπληρώνεται με επιλεγμένα νούμερα για “τεράστια κόστη” που “βαραίνουν” τον κρατικό προϋπολογισμό, λειτουργικά και μισθοδοτικά.

Συνιστά όντως τεράστιο θράσος το γεγονός ότι, σήμερα, που η Κυβέρνηση, με τη συνενοχή της πλειοψηφίας της Βουλής, φόρτωσε το δημόσιο χρέος και τον φορολογούμενο με την εγγύηση προς την Ελληνική Τράπεζα για την αγορά του Συνεργατισμού που η ίδια οδήγησε στην πρώχευση και εκκαθάριση περιουσιακών του στοιχείων, προβάλλεται (μέσω δημοσίευσης του Γ. Ελεγκτή) η μισθοδοσία των εκπαιδευτικών ως περίπου να ευθύνεται για τα κρατικά ελλείμματα. (Παρεμπιπτόντως, η δημοσιευθείσα σύγκριση μισθών των εκπαιδευτικών στην Κύπρο με άλλες χώρες πολύ απέχει της πραγματικότητας).

Θα πρέπει να θυμηθούμε αντίστοιχα επιχειρήματα που προβάλλονταν και όταν επιχειρείτο από αυτή την Κυβέρνηση (στη περασμένη πενταετία της) η ιδιωτικοποίηση των Ημικρατικών Οργανισμών, όπως και από όλες τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις παγκόσμια. Επιχειρήματα που συνοδεύονται από ιδεολογήματα περί “μεγάλου” και “τεμπέλικου” κράτους και “δύσκαμπτης” γραφειοκρατικής λειτουργίας του, όπως και από απαξιωτικά σχόλια για τους “αναποτελεσματικούς”, “άχρηστους” και “τεμπέληδες” υπαλλήλους τους οποίους πληρώνει “ακριβά” ο φορολογούμενος. Στην υπηρεσία όλων αυτών των κυβερνήσεων, κυρίαρχα ΜΜΕ διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο να διοχετεύουν προς την κοινή γνώμη την απαξίωση κάθε δημόσιου τομέα. ‘Ετσι “έμαθε” ο νεοφιλευθερισμός να χτίζει την κοινωνική συναίνεση για τις ιδιωτικοποιήσεις και με το να στρέφει τον εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα ενάντια στον εργαζόμενο στο δημόσιο τομέα, με επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και την επιδείνωση των δικαιωμάτων και των δύο. Επιπλέον, οι ιδιωτικοποιήσεις πλήττουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, μέσα και από απαγόρευση της συνδικαλιστικής τους δράσης.

Μετά από αυτή τη γενική αναφορά στα καθολικά ισχύοντα για την ιδιωτικοποίηση, ας δούμε χαρακτηριστικά δείγματα συμπεριφοράς απέναντι στο κυπριακό δημόσιο σχολείο και τους λειτουργούς του. Πρώτα όμως θα απαντήσω σε ένα εύλογο ερώτημα: Γιατί αναφέρομαι σε ιδιωτικοποιήσεις αφού κανένας δεν είπε ή υπαινίχθηκε ότι θα ξεπουλήσουν τα δημόσια σχολεία;

Όντως, εδώ πρόκειται για μια ιδιότυπη ιδιωτικοποίηση, όπου ο στόχος είναι η υποβάθμιση, ή και καταρράκωση, της δημόσιας εκπαίδευσης, για να κερδίσει “πελατεία” η ιδιωτική. Θα μπορούσαμε να κάνουμε και μια αδρή αντιστοίχιση με τη μη στήριξη (ή υπόσκαψη) του Συνεργατισμού ώστε να μείνει το “κακό” κομμάτι του στο κράτος και το “καλό” κομμάτι να αυξήσει την πελατεία και τα κέρδη της Ελληνικής Τράπεζας.

Ως πρώτο δείγμα κοινού χαρακτηριστικού με τις κλασσικές ιδιωτικοποιήσεις αξίζει να θυμηθούμε τα όσα έχουν κατά καιρούς πει, κυβέρνηση και ΜΜΕ, ενάντια στους εκπαιδευτικούς του δημόσιου σχολείου απαξιώνοντάς τους (όμοια με τον τρόπο που εργολαβικά ανάλαβαν για να απαξιώνουν, μεταξύ άλλων, γιατρούς και νοσηλευτές).

Ας δούμε όμως κυρίως τα όσα είπε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου μιλώντας στην Ημερίδα της Ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων των Σχολείων Ιδιωτικής Εκπαίδευσης, ήδη τον Μάρτιο του 2016, και που μας τα θύμισε η πρόσφατη αναδημοσίευσή τους (στο paideia-news).

Αντιγράφω (η υπογράμμιση δική μου):

«Όσον αφορά το ζήτημα της μεγάλης εξοικονόμησης δημόσιων πόρων από την επιλογή της ιδιωτικής εκπαίδευσης, είναι ένα θέμα που είναι καιρός να μπει στην ατζέντα της δημόσιας συζήτησης για την παιδεία. Δηλαδή πως το κράτος θα μπορούσε να στηρίξει την ιδιωτική παιδεία και να παρέχει κίνητρα προς τους γονείς να την επιλέγουν, ώστε από τη μια να εξοικονομούνται διαθέσιμοι πόροι του κράτους και να ανεβάζουμε την ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας για τα παιδιά μας από την άλλη… Για να δημιουργήσουμε επιτέλους ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να έχει στο επίκεντρο τους μαθητές και τις ανάγκες της κοινωνίας μας…».

Εν ολίγοις, στο απόσπασμα αυτό ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου διατυμπανίζει ότι η ιδιωτική εκπαίδευση ανεβάζει την ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας και πως θέλει, επιτέλους, ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να έχει στο επίκεντρο τους μαθητές και τις ανάγκες της κοινωνίας μας. Πόσο πιο αποκαλυπτική μπορεί να είναι μια διακηρυγμένη πρόθεση που λοιδωρεί και αχρηστεύει τη δημόσια εκπαίδευση;

Στο ίδιο απόσπασμα εκτιμά επίσης πως με την επιλογή της ιδιωτικής εκπαίδευσης εξοικονομούνται δημόσιοι πόροι! Και αφού εξοικονομούνται, υπόσχεται να πληρώνει τους γονείς για να πληρώνουν τα ιδιωτικά σχολεία!

Ενισχύοντας την υπόσχεσή του, λέει σε κάποιο άλλο σημείο:

“Είναι ξεκάθαρο σε εμάς, ότι η Παιδεία του τόπου επωφελείται συνολικά από τη δική σας συνεισφορά. Όπως είναι ξεκάθαρο και ότι αυτή η πολιτεία σας έχει διαχρονικά αδικήσει. Όχι μόνο δεν σας προσέφερε καμία οικονομική βοήθεια…”

Για να “αποδείξει” ότι η ιδιωτική εκπαίδευση βελτιώνει τα δημόσια οικονομικά (κλασσική επιχειρηματολογία και αυτή για τις ιδιωτικοποίησεις), δίνει τα ακόλουθα στοιχεία:

«Με βάση την τελευταία εκπαιδευτική έρευνα που διενήργησε η Στατιστική Υπηρεσία της χώρας μας το 2013, η κατά μαθητή συνολική τρέχουσα δημόσια δαπάνη στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα έχει υπολογιστεί σε 6.308 ευρώ στη δημοτική εκπαίδευση και σε 9.777 ευρώ στη μέση εκπαίδευση. Το κόστος αυτό λαμβάνει υπόψη τις υπάρχουσες υποδομές στην εκπαίδευση, τεχνικό εξοπλισμό, καθώς και το διοικητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό που απαιτείται για κάθε μαθητή… Το 2013 φοιτούσαν 4.201 μαθητές στην Ιδιωτική Δημοτική Εκπαίδευση και 10.830 μαθητές στην Ιδιωτική Μέση Εκπαίδευση. Εάν οι μαθητές που σήμερα φοιτούν σε Ιδιωτικά Σχολεία της Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης προστίθεντο στη Δημόσια Εκπαίδευση, εύκολα μπορεί να υπολογίσει κάποιος ότι οι Δημόσιες Δαπάνες θα αυξάνονταν κατά περίπου 130 εκ. ευρώ ετησίως. Εάν λάβουμε υπόψη και την ανάγκη για ανέγερση επιπρόσθετων σχολικών μονάδων, το κόστος αυτό θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο”.

Και το “δραματικό” συμπέρασμα, έμμεση απειλή προς την κοινωνία, μαζί με την “οφειλόμενη” κολακεία προς την Ομοσπονδία:

“Ποιές άραγε θα ήταν οι επιπτώσεις στην ποιότητα της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης εάν σήμερα, με τις δεδομένες οικονομικές συνθήκες, το κράτος καλείτο να δαπανήσει επιπρόσθετα 130 εκ ευρώ ετησίως; Είναι ξεκάθαρο σε εμάς, ότι η Παιδεία του τόπου επωφελείται συνολικά από τη δική σας συνεισφορά.

Ειδικός όπως φαίνεται στην προπαγάναδα, ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου έσπευσε στην ομιλία του να “συμπαρασταθεί” στους Γονείς και Κηδεμόνες των Σχολείων Ιδιωτικής Εκπαίδευσης:

“Ορισμένα πολιτικά κόμματα, ή ακόμη και συμπολίτες μας, έχουν μια αρνητική προδιάθεση έναντι σας, απλά και μόνο επειδή επιλέξατε το ιδιωτικό σχολείο για τα παιδιά σας”

και να “εξηγήσει” την κατά τη δική του εκτίμηση “αρνητική προδιάθεση”:

“Είτε διότι ιδεολογικά αντιτίθενται στην ιδιωτική πρωτοβουλία, είτε διότι έχει δημιουργηθεί σε αυτούς η εσφαλμένη εντύπωση ότι προέρχεστε από προνομιακά στρώματα της κοινωνίας. Και ότι θα κληθούν να επιβαρυνθούν οικονομικά για τις δικές σας επιλογές. Η αλήθεια όμως είναι ότι είστε η μεσαία τάξη αυτής της χώρας, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας».

Είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό πώς, σε αυτά τα αποσπάσματα ο κ. Αβέρωφ, προβοκατόρικα, προσπαθεί να υποβάλει στους γονείς ότι βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τους γονείς των μαθητών που φοιτούν στο δημόσιο σχολείο.

Όχι, κ. Αβέρωφ Νεοφύτου. Πουλάτε πολύ κακή, κάκιστη εκδούλευση! Κανένας δεν βρίσκεται σε αντιπαράθεση ούτε με τους μαθητές των ιδιωτικών σχολείων, ούτε με τους γονείς τους. Ούτε από ιδεολογική αντίθεση ούτε από ζήλεια -όπως φτηνά το θέτετε. Εσείς είστε που βρίσκεστε σε αντιπαράθεση με την ίδια τη δική σας ιδεολογία που στηρίζει την ελεύθερη οικονομία και την ιδιωτική πρωτοβουλία, όπου ο ιδιώτης έχει το δικαίωμα να δημιουργεί επιχειρήσεις, να απολαμβάνει το κέρδος του αλλά και να παίρνει το ρίσκο του. Εσείς όμως θέλετε διαφορετικά πράγματα. Θέλετε ο πολίτης αυτού του κράτους να πριμοδοτεί ουσιαστικά τον επιχειρηματία/ιδιοκτήτη σχολείου, αντί να απολαμβάνει το αναφαίρετο δικαίωμά του για δωρεάν δημόσια παιδεία. Το ίδιο ισχύει και για την Υγεία. Αλήθεια, ποια είναι, σε συνέπεια με τις τοποθετήσεις σας για την Παιδεία, η θέση σας για την Υγεία;

Προσωπικά γνωρίζω ότι υπάρχουν αξιόλογα ιδιωτικά σχολεία. Όμως γνωρίζω και διάφορες συνιστώσες του “εξορθολογισμού” που υιοθετεί σε πολλές περιπτώσεις η ιδιωτική εκπαίδευση. Παρόλο που είμαι βέβαιη πως δεν είναι καθόλου κρυφές, θα τις αναφέρω υπό τη μορφή ερωτημάτων που απευθύνονται στον κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, στην κυβέρνηση (και ιδιαίτερα στους υπουργούς Παιδείας και Εργασίας) και σε όσους από τους κυρίους βουλευτές επισκέπτονται σε πανηγυρική ατμόσφαιρα τα ιδιωτικά σχολεία και ανταλλάσσουν κολακείες:

Γνωρίζετε ποιος είναι ο μισθός του εκπαιδευτικού στα ιδιωτικά σχολεία; Μήπως γνωρίζετε πως ο μισθός για πλήρη απασχόληση δεν είναι δεδομένος αλλά καθορίζεται, στα περισσότερα, από την προσφορά και τη ζήτηση; Και πως υπάρχουν περιπτώσεις οι μισθοί των εκπαιδευτικών μόλις να ξεπερνούν -αν ξεπερνούν- το κατώτατο όριο που, ανεξάρτητα επαγγέλματος, έχει καθοριστεί ως στοιχειώδης ασφαλιστική δικλείδα και που εξακολουθεί να οφείλει να τηρείται;

Γνωρίζετε ακόμα πως η πλήρης απασχόληση μπορεί να ξεπερνά σε διάρκεια ότι είναι εκπαιδευτικά ορθό και αποδοτικό; Και πως, γενικότερα, οι κακές συνθήκες εργασίας (ή οι “μειώσεις στα προνόμια των εκπαιδευτικών”, κατά εσάς) συνεπάγονται αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα της παιδείας;

Γνωρίζετε πως υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι εκπαιδευτικοί είναι “εποχιακοί”, δηλαδή το συμβόλαιο εργασίας τους είναι 10μηνο (και άλλοτε 9μηνο) και χωρίς 13ο μισθό; Και πως οι εκπαιδευτικοί αυτοί δικαιωματικά και δικαίως  γιατί πρόκειται για ένα αναφαίρετο δικαίωμα σε ένα κράτος που οφείλει να μεριμνά για τους εργαζόμενους όταν έχουν την ατυχία να χάσουν τη δουλειά τους  παίρνουν επίδομα ανεργίας για τους μήνες που δεν καλύπτει η σύμβασή τους; Αντιλαμβάνεστε ταυτόχρονα πως στην περίπτωση των εποχιακών εκπαιδευτικών το ανεργιακό επίδομα δίνεται, όχι γιατί κλείνει η επιχείρηση και ούτε γιατί πλεονάζουν, αλλά διότι ο εργοδότης τους αποφασίζει να τους διατηρεί άνεργους και να τους βρει έτοιμους να παρακαλούν για την επόμενη σύμβαση και να νοιώθουν και ευγνώμονες όταν πραγματοποιηθεί; Και πως, επομένως, το κράτος επιδοτεί τον εργοδότη για τους μήνες αυτούς, ενώ η κυβέρνηση “οδύρεται” για τη βιωσιμότητα του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων; Και πως, ακόμα, η κάθε επόμενη 10μηνη (ή 9μηνη) σύμβαση θεωρείται μια καινούρια εξ υπαρχής σύμβαση και, άρα, ο εργοδότης δεν δηλώνει πόσο μειώνει το μισθό αλλά απλά καθορίζει πόσος θα είναι, για να προσθέσει είτε λεκτικά είτε σιωπηλά “αν θέλεις – ξέρεις, περιμένουν πολλοί άνεργοι να βρουν δουλειά”;

Γνωρίζετε πως ένα από τα ουσιαστικά κριτήρια στην αξιολόγηση κάθε ιδιωτικού σχολείου από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, ώστε να δοθεί και να συνεχίζει να δίνεται άδεια για τη λειτουργία του, είναι και οι συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών του; Γνωρίζετε αν όντως γίνεται και πώς γίνεται η αξιολόγηση και η περιοδική επιθεώρηση και ποια τα συμπεράσματα τους;

Γνωρίζετε πως οι εργοδότες απαγορεύουν, άμεσα ή έμμεσα, στο εκπαιδευτικό τους προσωπικό να συνδικαλίζονται και πως έτσι παραμένουν πλήρως εκτεθειμένοι στην κάθε αυθαιρεσία της εργοδοσίας που εκδηλώνεται με κάθε ευκαιρία και με κάθε πρόφαση, όπως στα τελευταία χρόνια με την επίκληση της οικονομικής κρίσης;

Γνωρίζετε πως, ως εκ τούτου, το εκπαιδευτικό προσωπικό πολλών ιδιωτικών σχολείων αλλάζει συχνά με αποτέλεσμα να μη δημιουργείται συνέχεια και παράδοση; Είναι δεδομένο ότι, κάθε χρόνο, κάποιοι εκπαιδευτικοί δεν επαναπροσλαβάνονται και άλλοι κατορθώνουν να διοριστούν κάπου όπου θα τους εκμεταλλεύονται λιγότερο ή μεταναστεύουν.

Και πώς με όλα αυτά που αναφέρθηκαν και που, χωρίς αμφιβολία, τα γνωρίζετε, εκτιμάτε και διατυμπανίζετε ότι η ιδιωτική εκπαίδευση “ανεβάζει την ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας” και “έχει στο επίκεντρο [της] τους μαθητές και τις ανάγκες της κοινωνίας μας”;

Είμαι βέβαιη ότι αντιλαμβάνεστε επίσης πως με το αυξανόμενο κουτσούρεμα των προσλήψεων εκπαιδευτικών στα δημόσια σχολεία -τον “εξορθολογισμό” σας όπως κομψά το αποκαλείτε- ενισχύετε τη δυνατότητα των επιχειρηματιών/ιδιοκτητών σχολείων να μειώσουν ακόμα περισσότερο τους ευτελείς μισθούς που δίνουν.

Όπως είμαι βέβαιη ότι, με τις ιδεοληψίες που σας κατατρύχουν, αυτές τις “ορθολογιστικές” εργασιακές συνθήκες επικροτείτε και οραματίζεστε και για τη δημόσια εκπαίδευση, επιδιώκοντας να την ευτελίσετε και να την καταστήσετε το “κακό” κομμάτι της εκπαίδευσης.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy