Το είπα κάποτε…

Του Πανίκου Νεοκλέους*

Ήταν θυµάµαι τέλος Αυγούστου 1974 όταν επισκέφτηκα για πρώτη φορά το σπίτι που είχαν εξασφαλίσει στην τ/κ συνοικία κοντά στη Μητρόπολη Λάρνακας, τα προσφυγοποιηµένα πεθερικά µου από την Αµµόχωστο. Όταν είδα την άθλια κατάσταση του σπιτιού, τους συµβούλευσα να βρουν άλλο σπίτι στην περιοχή Μακένζι, όπου ακόµα υπήρχαν άδεια τ/κ σπίτια σε πολύ καλύτερη κατάσταση.

Η απάντηση που πήρα θυµάµαι ήταν: «Όχι, επειδή εµείς οι Βαρωσιώτες θα επιστρέψουµε πίσω σε λίγες µέρες». Η απάντηση που τους είχα δώσει τότε: «Ο Τούρκος ό,τι έχει πάρει, δεν δίνει τίποτα πίσω. Απεναντίας, βάζει επόµενους στόχους».

∆υστυχώς ο χρόνος µε δικαίωσε. Τελικά τα πεθερικά µου πέθαναν µε την ελπίδα της επιστροφής. Φτάνοντας στο σήµερα, βλέπουµε το τι γίνεται µε την περίκλειστη και ερειπωµένη πόλη-φάντασµα, σε συνάρτηση µε τις προκλήσεις για το φυσικό αέριο. Η συµπεριφορά της Τουρκίας δεν ήταν για µένα έκπληξη. Το είπα κάποτε και το επανέλαβα πολλές φορές στη συνέχεια.

Επιγραµµατικά θα αναφέρω τη διαχρονική ανικανότητα όλων των κυβερνήσεων και ηγεσιών των ε/κ κοµµάτων, οι οποίοι µετά από εκατοντάδες Εθνικά Συµβούλια, συσκέψεις και άλλα, στο µόνο πράγµα που συµφωνούν σε αυτά τα 45 χρόνια είναι ότι… διαφωνούν.

Επειδή είναι ήδη γνωστά όλα αυτά, δεν θα µπω σε λεπτοµέρειες και ούτε θα προσπαθήσω να αποδείξω την ανικανότητα των ηγεσιών και των εκάστοτε κυβερνήσεών µας. Θα σταθώ στη στάση και συµπεριφορά της διεθνούς κοινότητας (ΕΕ και ΗΕ), η οποία παρακολουθεί αδιάφορη τα όσα συνέβησαν και τα όσα συµβαίνουν ακόµα και σήµερα.

Αν το 1974, µε το πρόσχηµα του πραξικοπήµατος η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, σήµερα που δεν έγινε κανένα πραξικόπηµα, αυτή συνεχίζει αυτό που άρχισε τότε, κάνοντας µια τρίτη εισβολή στην Κύπρο (ΑΟΖ) και ταυτόχρονα, παρά τα κατά καιρούς ψηφίσµατα και αποφάσεις των ΗΕ, προωθεί τον εποικισµό της περίκλειστης πόλης της Αµµοχώστου.

Αν το 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο βάσει ενός καλά µελετηµένου διχοτοµικού και µη λειτουργικού Συντάγµατος, το οποίο τα ίδια τα ΗΕ επέβαλαν στην Κύπρο, σήµερα δεν υπάρχει κανένα πρόσχηµα για την 3η τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ και στον εποικισµό της Αµµοχώστου.

Όπως τότε, έτσι και τώρα, η διεθνής κοινότητα µάς ρίχνει στάχτη στα µάτια, και εκτός από τις κάποιες φραστικές καταδίκες, παρακολουθεί αδιάφορη τα όσα γίνονται σε βάρος της Κύπρου.
Αν υπάρχουν ακόµα κάποιοι οι οποίοι πιστεύουν ότι τα ΗΕ, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και άλλοι είναι διατεθειµένοι να αποδώσουν δικαιοσύνη στον κόσµο, πλανώνται πλάνην οικτράν. Εγώ είµαι πεπεισµένος ότι οι εκάστοτε αποφάσεις λαµβάνονται από τα ίδια κέντρα αποφάσεων και βάσει µόνο των συµφερόντων των µεγάλων της Γης.

∆εν γνωρίζω αν αυτό ήταν επίσηµη πολιτική των ΗΕ, όµως δεν είναι λίγες οι επώνυµες αναφορές που γίνονται στα βιβλία µου «Αγνοηθέντες 1974» και «Μνήµες», όπου στρατιώτες µας δηλώνουν ότι στη διάρκεια του πολέµου, άντρες των ΗΕ κατασκόπευαν ή έπαιρναν θέση υπέρ των Τούρκων.

Τέλος, είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση που έγινε αν δεν κάνω λάθος την 1η Αυγούστου 1974 από το ΡΙΚ. Η δήλωση: «Συνελήφθησαν παρά τον Παχύαµµο της Κερύνειας δύο Τούρκοι αξιωµατικοί και ένας στρατιώτης, στην κατοχή των οποίων βρέθηκαν έγγραφα στα οποία αποδεικνύεται η ανάµειξη των ΗΠΑ υπέρ των Τούρκων».

*Συγγραφέας-ερευνητής