Το φιλί είναι παντού!

Με αφορμή/ Ορίζοντας

Το φιλί είναι παντού!

Με αφορμή την περφόρμανς Part 6: What does the tongue do?| που παρουσιάζεται στο  theYard.Residency.21 η Eλεάνα Αλεξάνδρου μιλάει στον Ορίζοντα:

Τι θα παρουσιάσετε στο theYard.Residency.21;

Το έργο πραγματεύεται τη πράξη του φιλιού, αυτή τη πολύτιμη στιγμή ανάμεσα σε δύο ανθρώπους όπου ο προσωπικός χώρος συγχωνεύεται και η ομιλία σταματά.  Το φιλί ως σημείο κατάκτησης, ως σημείο σύνδεσης μεταξύ δύο ατόμων.  Εξετάζεται επίσης ο χώρος συνάντησης του φιλιού ως μια μεταφορά για το πώς ένα άτομο αλληλεπιδρά με ή αντιλαμβάνεται ένα άλλο άτομο.  Πώς, μέσω της κυρίως λεκτικής επικοινωνίας για το φιλί, μπορεί να προκύψουν ερωτήσεις που έχουν να κάνουν με την αντίληψη μας για τον άλλον, το τρόπο που αποδεχόμαστε ή απορρίπτουμε.

Στη σκηνή βρίσκουμε δύο περφόρμερ, την Αριάνα Μαρκουλίδου και εμένα, Ελεάνα Αλεξάνδρου, οι οποίες ξεκινούν μια διάλεξη για το φιλί μέσα στην οποία ξεδιπλώνονται προσωπικές σκέψεις, ιστορίες, διακρίσεις, σάτιρα και έντονη τρισδιάστατη φόρμα μέσω των δύο σωμάτων και του σκηνικού το οποίο επιμελήθηκε η Εύα Κοραή.  Τα κείμενα είναι πρωτότυπα και το φωτισμό επιμελείται η Κυριακή Παφίτου.

Είναι παραγωγή της bytheway productions και συμπαραγωγή με το Κέντρο Παραστατικών Τεχνών ΜΙΤΟΣ στα πλαίσια του προγράμματος φιλοξενίας theYard.Residency.21.

Γιατί είναι σημαντικά τα φιλιά;

Το επίκεντρο χιλιάδων έργων τέχνης, το τέλος εκατοντάδων έργων κινηματογράφου, δεκάδες σύγχρονες παραστάσεις με όλη τη τρυφερότητα ή παραστατική υπερβολή ενός φιλιού, ο τρόπος που κλείνει ένα ωραίο ραντεβού, το τέλος μιας τελετής γάμου, το καλωσόρισμα, ο αποχαιρετισμός, το συγχαρητήρια. Το φιλί είναι παντού! Μια πράξη αμοιβαίας αποδοχής, τρυφερότητας, εμπιστοσύνης.  Αυτό που μας οδηγεί στο να πούμε το ‘ναι’ στο επερχόμενο φιλί ή το ‘όχι’, μας δείχνει τα όρια μας, αυτό που ενστικτωδώς μας ελκύει, αυτό που αυθόρμητα αποδεχόμαστε ή απορρίπτουμε.  Το φιλί δεν έχει γλώσσα (ή μάλλον έχει άλλου είδους γλώσσα, χαχα). Η επικοινωνία είναι ξεκάθαρη, άμεση, οικουμενική και αυτό μπορεί να είναι τρομερά γενναιόδωρο ή ωμά σκληρό.

Ένα ωραίο φιλί είναι ακριβώς αυτό.  Ένα άνοιγμα στη στιγμή, χωρίς προσχέδια, με τις αισθήσεις ανοιχτές, όπου το σώμα, το ένστικτο μας δηλαδή, ακριβώς διαχειρίζεται το τώρα

«Πώς φιλιόμαστε; Πόσο φιλιόμαστε; Ποιοι φιλιόμαστε;» ερωτήματα που θέτει το δελτίο τύπου. Έχετε κάποιες απαντήσεις ή θα τις ψάξετε μαζί με τους θεατές;

Υπάρχουν κάποιες απαντήσεις αλλά την ίδια στιγμή δίδεται η προοπτική να φανταστεί ο κάθε θεατής για τον εαυτό του. Πώς φιλώ; Φιλώ καλά ή μήπως θα ανακαλύψω πως κάνω αχρείαστες κινήσεις;  Πόσο χρόνο δίνω σε ένα φιλί; Τι απολαμβάνω ή τι με ξενερώνει;  Ποιόν φιλώ ή ποιόν θα φιλούσα;  Πόσο καιρό έχει να φιλήσω κάποιον; Τι χάνω αν δεν έχω αυτή την επαφή;

Πόσο η πανδημία μας στέρησε το φιλί, την αγκαλιά, την πιο στενή επαφή; Πόσο εύκολο είναι, όσο οι περιορισμοί λόγω πανδημίας αίρονται, να «επανέλθουν» οι άνθρωποι σε μια «κανονική» κατάσταση όσο αφορά τις διαπροσωπικές τους σχέσεις; 

Νομίζω αυτό είναι δύσκολο να απαντηθεί… Προσωπικά παρατηρώ πως με κοντινά μου άτομα που λειτουργούμε σε παρόμοια μήκη κύματος, ειδικά σε σχέση με την αίσθηση αυτοπροστασίας αλλά και κοινωνικής ευθύνης,  είμαι ήδη πιο χαλαρή, πιο έτοιμη να έρθω πιο κοντά.  Η αλήθεια, κοινωνικά φιλιά στα μάγουλα δεν έδωσα μέχρι στιγμής Αγκαλιές πιο εύκολα.  Παράλληλα όμως, βλέπω κόσμο γύρω μου που εκδηλώνεται χωρίς ενδοιασμούς.  Ακούγεται συχνά και μια αυτόματη ερώτηση του τύπου: ‘Αγκαλιαζόμαστε;’ πριν εκδηλωθεί ο τρόπος χαιρετισμού.  Όλα χρειάζονται το χρόνο τους και ευαισθησία στον απέναντι.

Πως αντιλαμβάνεστε εσείς την θεματική του φετινού theYard.Residency: “ Tracing Now”; Πως συνδέεται με την παράσταση σας;

Το τώρα είναι εδώ κάθε στιγμή.  Δεν υπάρχει σενάριο, απορία, αμφιβολία, σκηνοθεσία. Έρχομαι στο τώρα για να αντιληφθώ πώς νιώθω, πως αισθάνομαι.  Και αυτό, όσο επώδυνο δύναται να γίνει, δε παύει να είναι κάτι που το ξέρω αμέσως, μπορώ να αποδεχτώ πως συμβαίνει, πως το νιώθω και να το χειριστώ.  Ένα ωραίο φιλί είναι ακριβώς αυτό.  Ένα άνοιγμα στη στιγμή, χωρίς προσχέδια, με τις αισθήσεις ανοιχτές, όπου το σώμα, το ένστικτο μας δηλαδή, ακριβώς διαχειρίζεται το τώρα.  Το απολαμβάνω, δεν το απολαμβάνω, το θέλω, δεν το θέλω, περνώ καλά, δεν περνώ καλά.  Αλλά, αν το Tracing Now ανοίγεται σε μια ανάγκη διαπραγμάτευσης του παρόντος ώστε να μη χαθεί στην αναβολή του μελλοντικού χρόνου, τι μπορεί να σημαίνει το ‘τώρα’ αν αυτό εμπεριέχει πόνο ή βία.  Πώς διαχειρίζομαι ένα τέτοιο τώρα;

Πέραν από την πρακτική τους σημασία προγράμματα όπως το theYard.Residency τι προσφέρουν στους καλλιτέχνες, αλλά και σε επίπεδο δημιουργίας συλλογικοτήτων στον καλλιτεχνικό χώρο και ευρύτερα;

Προγράμματα όπως το Yard.residency, προγράμματα φιλοξενίας δηλαδή, αποτελούν άμεση στήριξη της καλλιτεχνικής κοινότητας με τρόπο ωφέλιμο, παραγωγικό, πρακτικό.  Σε ατομικό επίπεδο δίνουν χώρο και χρόνο για δημιουργία χωρίς όρους, χωρίς ατζέντα, σε γενναιόδωρα πλαίσια.  Σε συλλογικό επίπεδο ενθαρρύνουν την ανταλλαγή, την καλλιτεχνική ανάπτυξη και συνθήκες δημιουργίας ως κάτι που αφορά όλη τη κοινότητα και όχι ως προσωπικό άθλημα.  Δίνουν την ευκαιρία στους καλλιτέχνες να τοποθετηθούν ανάμεσα σε άλλους με ένα συνειδητό και άμεσο τρόπο.  Ως προγράμματα με οργανωμένη προώθηση και επικοινωνία, ενισχύουν παράλληλα την εκπαίδευση και ανάπτυξη κοινού.

Σκηνοθεσία/Κείμενο: Ελεάνα Αλεξάνδρου,  Χορογραφία/ Περφόρμανς: Αριάνα Μαρκουλίδου, Ελεάνα Αλεξάνδρου, Σκηνογραφία: Ευα Κοραή |Makers Will make, Σύμβουλος: Έλενα Αγαθοκλέους

Παραγωγή: bytheway productions

Παλιό Ξυδάδικο Λεμεσός

19, 20, 23, 24, 25, 26 Ιουνίου 2021 στις 20:00

Κρατήσεις: 99491246 ή στις σελίδες της bytheway productions στο Fb και στο Ιnstagram