Προκαλεί απορία το ότι δίνεται από ορισμένους τόση σημασία στην υπόθεση με το γλωσσάρι. Και όμως για ορισμένους είναι δικαιολογημένα τρομακτικό το γλωσσάρι! Βλέπετε, όταν είσαι για τόσα χρόνια εξουσιαστική δύναμη στη γλώσσα και στις αφηγήσεις που κατακλύζουν τον δημόσιο χώρο, είναι ενοχλητικό όταν μια άλλη εξουσία σου προτείνει (έστω προαιρετικά) περιορισμό της δικής σου.
Για όσους όμως ήμασταν ούτως ή αλλιώς στην αντίπερα όχθη των εθνικών μύθων, της ηγεμονικής γλώσσας και της ορολογίας της, δεν μας αγγίζουν τέτοιες απειλές γλωσσαρίων.
Όταν εκφραζόμασταν κόντρα στο γλωσσάρι της εθνικοφροσύνης εδώ και έναν αιώνα, θα μας δεσμεύσει μήπως το ξενέρωτο γλωσσάρι του ΟΑΣΕ; Όταν δηλαδή δεν χρησιμοποιούσαμε το γλωσσάρι τους δεν μας έλεγαν προδότες, γραφικούς ή χρήστες ξύλινης γλώσσας; Τι να φοβηθούμε εμείς; Μη μας πει ο ΟΑΣΕ προκλητικούς; Εδώ δεν αλλάξαμε γλώσσα όταν οι ομοϊδεάτες αυτών που σήμερα φωνάζουν περί ελευθερίας λόγου, έριχναν το λόγο μας (και την ύπαρξή μας) στην παρανομία. Φοβούνται μόνο αυτοί οι οποίοι έμαθαν (ή ήθελαν) να εξουσιάζουν μόνοι τον δημόσιο λόγο.
Παλμ
Aκολουθήστε μας στο Google News
