Το ιστορικό ενός προαναγγελθέντος… κουρέματος

Η καταστροφική απόφαση των Ευρωπαίων «φίλων» μας για κούρεμα καταθέσεων με εκτελεστή τον Ν. Αναστασιάδη

Ρεπορτάζ της Αθηνάς Ξενοφώντος

Κλείνουν σήμερα δύο χρόνια από την εφιαλτική απόφαση για κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο, το οποίο έμελλε να αλλάξει τον οικονομικό και κοινωνικό χάρτη του νησιού. Το μέτρο αποφασίστηκε από το Γιούρογκρουπ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και εκτελέστηκε από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη.

Το κούρεμα των καταθέσεων χαρακτηρίστηκε από διεθνείς οικονομολόγους ένα εκ προμελέτης έγκλημα εναντίον του κυπριακού λαού, αφού σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου εφαρμόστηκε τέτοιο σκληρό μέτρο. Υπενθυμίζεται ότι η οικονομική κρίση στην Κύπρο ήταν σαφώς τραπεζική, αφού, σε αντίθεση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, το κυπριακό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ μετά βίας και υπερέβαινε προ κρίσης το 60%.

Σήμερα οι Κύπριοι πολίτες μετρούν τις πληγές και προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους από την αδιανόητη και ασύμμετρη απόφαση των «φίλων» μας.

Ανεπανόρθωτα εκτεθειμένος για τα σκληρά μέτρα που λήφθηκαν κατά της Κύπρου είναι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, αφού, όσο περνά ο καιρός, όλο και περισσότερες πληροφορίες βγαίνουν στην επιφάνεια για το παρασκήνιο που έγινε τη συγκεκριμένη περίοδο αλλά και το ρόλο που έπαιξε ο Πρόεδρος της χώρας.

Προεκλογικά μοίραζε αφειδώλευτα δεσμεύσεις ότι θα φέρει την άνοιξη και έχει τις λύσεις για όλα τα προβλήματα, προκειμένου να σκαρφαλώσει στην εξουσία. Πλην όμως, αυτές εξανεμίστηκαν με τις πρώτες μέρες της προεδρίας του και μάλιστα με τραγικό τρόπο.

Σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Προεδρικό πριν την αναχώρησή του για τις Βρυξέλλες (8-9 Μαρτίου), ο κ. Αναστασιάδης ανέφερε στους πολιτικούς αρχηγούς πως πήγαινε καλά προετοιμασμένος και θα κατέθετε στο Γιούρογκρουπ επτά προτάσεις, μεταξύ των οποίων οι ιδιωτικοποιήσεις και η αύξηση του εταιρικού φόρου, προκειμένου να αποτραπούν τα χειρότερα.

Μια ανησυχία την είχαν βέβαια όλοι, καθότι οι φημολογίες και τα δημοσιεύματα στα διεθνή μέσα ενημέρωσης για κούρεμα των καταθέσεων πύκνωναν πυροδοτώντας ένταση και αμφιβολίες.

Ο Πρόεδρος, όμως, καθώς και ο τότε υπουργός Οικονομικών, Μιχάλης Σαρρής με αλλεπάλληλες δηλώσεις τους, καθησύχαζαν ντόπιους και ξένους ότι τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα επιτρέψουν να γίνει.

Κοιμηθήκαμε αμέριμνοι στις 15 Μαρτίου. Ωστόσο, με το πρώτο φως της 16ης Μαρτίου έπεσε βουβαμάρα σ’ όλο το νησί και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για όλους. Μέσα σε μερικά 24ωρα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης από «ηγέτης της κρίσης» μετατράπηκε σε πειθήνιο όργανο των διεθνών δανειστών και αντί να βελτιώσει το μνημόνιο του Χριστόφια, όπως τόνιζε, αυτό που τελικά πέτυχε ήταν καταστροφικό.

Η πρωτοφανής απόφαση

Η πρωτοφανής απόφαση που λήφθηκε στις 15 -16 Μαρτίου 2013 ήταν καθολικό και οριζόντιο κούρεμα των καταθέσεων σε όλες τις τράπεζες: 6.75% για ασφαλισμένες καταθέσεις κάτω από 100 χιλιάδες και 9.9% στις ανασφάλιστες πέραν των 100 χιλιάδων, ώστε να επιτευχθεί η ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών με χρήματα των καταθετών. Οσοι θα υπόκειντο στην εφάπαξ φορολογία θα λάμβαναν ίσης αξίας μετοχές της τράπεζας…

Με την επιστροφή του κ. Αναστασιάδη, στην Κύπρο άρχισαν εν μέσω έντονων επικρίσεων πολύωρες συσκέψεις και διαβουλεύσεις με τα πολιτικά κόμματα προκειμένου να ετοιμαστούν τα νομοσχέδια και να εγκριθούν άρον άρον από τη Βουλή.

Οι μισές αλήθειες του Προέδρου

Εκ των υστέρων όμως, και δύο χρόνια μετά, διαπιστώθηκε με στοιχεία και έγγραφα ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε τη μισή αλήθεια.

Κατ’ αρχήν γνώριζε από προηγουμένως τις προθέσεις του Γιούρογκρουπ, αφού σύμφωνα με τα πρακτικά της Βουλής πριν τις 15 Μαρτίου, ο κ. Αναστασιάδης ανέφερε ότι ρώτησε την κα Λανγκάρντ γιατί δεν συζήτησε το θέμα του κουρέματος με την προηγούμενη κυβέρνηση και η κα Λανγκάρντ τού απάντησε ότι δεν το συζήτησε γιατί δεν υπήρχε περιθώριο συζήτησης με τους προηγούμενους. Στα μάτια της κοινής γνώμης το ότι γνώριζε αποδεικνύεται και από τις εκροές καταθέσεων εκατομμυρίων ευρώ στις οποίες προέβηκαν πελάτες και συμπέθεροι του Προέδρου λίγες μέρες πριν το κούρεμα.

Το δεύτερο και πολύ σημαντικό στοιχείο είναι ότι απέκρυψε από την πολιτική ηγεσία και τη Βουλή την ανάκληση της απόφασης από το Γιούρογκρουπ την επομένη για καθολικό κούρεμα, με αποτέλεσμα το Κοινοβούλιο να κληθεί να τοποθετηθεί επί μιας απόφασης που είχε ανακληθεί.

Συγκεκριμένα, όπως αποκάλυψε σε δηλώσεις του στις 4 Απριλίου 2013 ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριος Ντράγκι, «το οριζόντιο κούρεμα όλων των καταθετών δεν ήταν έξυπνο και διορθώθηκε αμέσως, την επόμενη μέρα, με απόφαση των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης διαμέσου τηλεδιάσκεψης».

Επίσης, πριν από 10 ημέρες περίπου ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, Μαρίνος Σιζόπουλος, έριξε νέα βόμβα αποκαλύπτοντας εσωτερικό έγγραφο της Κομισιόν, στο οποίο καταγράφεται ότι η Κομισιόν ήδη από το πρώτο Eurogroup τάχθηκε εναντίον της λύσης του κουρέματος σε καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ και πρότεινε στην κυπριακή κυβέρνηση να εισηγηθεί άλλες εναλλακτικές κάτι που η τελευταία δεν αποδέχτηκε.

Ειδικότερα, στην τελευταία παράγραφο του εγγράφου αναφέρεται: «Οσον αφορά το κούρεμα σε καταθέσεις ΚΑΤΩ των 100,000 ευρώ: Η Κομισιόν το ξεκαθάρισε στο Eurogroup, ΠΡΙΝ την απόρριψή του από την Κυπριακή Βουλή, ότι μια εναλλακτική πρόταση, εντός των οικονομικών παραμέτρων, θα ήταν αποδεκτή και κατά προτίμηση χωρίς κούρεμα καταθέσεων κάτω των 100,000 ευρώ. Οι κυπριακές Αρχές δεν αποδέχτηκαν ένα τέτοιο εναλλακτικό σενάριο».

Ποιους ήθελε να εξυπηρετήσει;

Και εδώ είναι που προκύπτουν καυτά ερωτήματα για το ρόλο που έπαιξε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αλλά και ο Υπουργός Οικονομικών στις όλες διεργασίες.

* Σε τι αποσκοπούσε η κατάθεση νομοσχεδίου για καθολικό κούρεμα καταθέσεων, αφού στηριζόταν σε μια απόφαση που είχε ακυρωθεί και το γνώριζαν;

* Είχε ενημερωθεί το Υπουργικό Συμβούλιο για την πιο πάνω απόφαση προτού εγκρίνει το νομοσχέδιο;

* Γιατί το απέκρυψε από το νομοθετικό σώμα, το οποίο συνεδρίαζε μέχρι τα μεσάνυχτα για να ψηφίσει τελικά εναντίον μιας ακυρωμένης απόφασης;

Το γράψαμε και προηγουμένως και θα το επαναλάβουμε: Ποιους πραγματικά ήθελε να εξυπηρετήσει ο Πρόεδρος;

Οι συνειρμοί που γίνονται από τον καθένα είναι πολλοί, αφού, όπως είναι γνωστό, το πρώην δικηγορικό γραφείο του κ. Αναστασιάδη αντιπροσώπευε στην Κύπρο πολύ μεγάλους Ρώσους καταθέτες, οι οποίοι είχαν και το μεγαλύτερο μέρος των καταθέσεών τους στην Τράπεζα Κύπρου και Λαϊκή. Το καθολικό κούρεμα εξυπηρετούσε τα μέγιστα τους συγκεκριμένους μεγαλοκαταθέτες, καθότι τα εκατομμύριά τους θα κουρεύονταν μόνο 9.9% και όχι 47.5%, όπως έγινε αργότερα.

Για να επανέλθουμε στα γεγονότα:

Στις 25 Μαρτίου 2013 συνέρχεται και πάλι το Γιούρογκρουπ, το οποίο ύστερα από ένα διαπραγματευτικό θρίλερ 12 ωρών κατέληξε σε συμφωνία με την κυβέρνηση για δάνειο 10 δις ευρώ με ακόμη επαχθέστερους όρους σε όλα τα επίπεδα από το μνημόνιο που συζητείτο με την κυβέρνηση Χριστόφια. Από τα 10 δις που θα παραχωρούνταν στην Κύπρο, τα 2.5 δις αποφασίστηκε να δοθούν για να ανακεφαλαιοποιηθεί ο Συνεργατισμός και οι υπόλοιπες τράπεζες. Για την Τράπεζα Κύπρου και τη Λαϊκή αποφασίστηκε να ανακεφαλαιοποιηθούν με το κούρεμα των καταθέσεων, το ύψος του οποίου τελικά έφτασε το 47.5%.

Επιπλέον, το χρέος της Λαϊκής Τράπεζας, ύψους 9 δις ευρώ, στον ELA αποφασίστηκε να μεταφερθεί στην Τρ. Κύπρου.

Πού πήγαν τα υπόλοιπα δις;

Με βάση έκθεση του ΔΝΤ τον Οκτώβρη 2014, το ληστρικό κούρεμα των καταθέσεων απέφερε 9.4 δις ευρώ.

Η συμφωνία της Κυβέρνησης με την Τρόικα ήταν όπως από το κούρεμα των καταθέσεων εξασφαλιστεί το ποσό των 5.8 δις ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση και τη διάσωση της Τράπεζας Κύπρου και της Λαϊκής.

Φυσιολογικά προκύπτουν τα ερωτήματα:

* Τι απέγιναν τα επιπλέον 3.6 δις ευρώ;

* Αφού το κούρεμα των καταθέσεων ήταν εργαλείο για την ανακεφαλαιοποίηση και τη διάσωση της Τράπεζας Κύπρου και της Λαϊκής, γιατί έκλεισε η Λαϊκή Τράπεζα και γιατί η Τράπεζα Κύπρου μόλις ένα χρόνο μετά χρειάστηκε άλλο ένα δις για ανακεφαλαιοποίηση;

Το παρασκήνιο πίσω από κλειστές πόρτες

Το παρασκήνιο που παίχτηκε στην πλάτη του κυπριακού λαού και από τους Ευρωπαίους εταίρους ήταν τεράστιο. Πίσω από τις κλειστές πόρτες των γραφείων των Βρυξελλών, αντί να συζητούν σχέδια διάσωσης και σωτηρίας της Κύπρου, εκπονούσαν σχέδια για την καταστροφή της.

Με παραστατικό τρόπο παρουσιάζει τα γεγονότα ο Γερμανός δημοσιογράφος Harald Schumann σε έρευνα του για την εφημερίδα του Βερολίνου Tagesspiegel, που αναδημοσιεύτηκε στην ελληνική ιστοσελίδα «thepressproject.gr»

Παραθέτουμε πιο κάτω αποσπάσματα της έρευνας.

Ληστεία δισεκατομμυρίων με δράστες Υπουργούς Οικονομικών;

Οταν η Κύπρος υποχρεώθηκε να διαπραγματευθεί με τους αξιωματούχους της Τρόικας, η Καγκελάριος Μέρκελ υποσχέθηκε ότι αυτή τη φορά -σε αντίθεση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης- «θα αναλάβουν την ευθύνη αυτοί που προξένησαν το πρόβλημα», δηλαδή αυτοί που εμπιστεύθηκαν τα χρήματά τους στις κακοδιαχειριζόμενες τράπεζες.

Οποιος είχε πάνω από 100.000 ευρώ στο λογαριασμό του όφειλε να πληρώσει, ώστε να καλυφθούν ζημιές ώς και 8 δισεκατομμυρίων. Αλλά η τιμωρία της Κύπρου ενείχε ένα υπέρογκο ρίσκο: Περίπου το 1/3 του τζίρου των κυπριακών τραπεζών γινόταν στην Ελλάδα.

Αν όμως υποχρεώνονταν κι αυτοί να πληρώσουν, οι ειδικοί της ΕΚΤ προειδοποιούσαν για την πιθανότητα ενός bank run στην Ελλάδα που θα οδηγούσε σε κατάρρευση το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Αυτό οι υπουργοί της Ευρωζώνης και η Τρόικα ήθελαν οπωσδήποτε να το αποφύγουν. Είχαν μόλις χορηγήσει στο ελληνικό κράτος 40 δις ευρώ από τον μηχανισμό στήριξης ESM, ώστε να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες, που αλλιώς θα πτώχευαν μετά το κούρεμα.

Ηδη από τον Ιανουάριο του 2013 εξετάστηκε στην ΕΚΤ το σενάριο της «ακούσιας» διαίρεσης των κυπριακών τραπεζών. Για το θέμα αυτό συντάχθηκε ένα εκτεταμένο υπόμνημα, που διαβαθμίστηκε ως εμπιστευτικό και περιορισμένης κυκλοφορίας.

Ποιο ήταν το φοβερό συμπέρασμα του υπομνήματος;

* Πρώτον, το bail-in, το κούρεμα δηλαδή των καταθετών των κυπριακών τραπεζών, δεν ήταν επιλογή της τελευταίας στιγμής αλλά είχε μελετηθεί και προκριθεί μήνες πριν. (Σημαίνει πως κάποιοι εκ των έσω γνώριζαν…).

* Δεύτερον, το ίδιο ισχύει και για την πώληση των κυπριακών υποκαταστημάτων στην Ελλάδα. Το σενάριο είχε μελετηθεί και τελικά προκριθεί από την ΕΚΤ μήνες πριν τελικά εφαρμοστεί δήθεν υπό την πίεση της συγκυρίας. Συνεπώς, η δικαιολογία πως η πώληση προς την Τράπεζα Πειραιώς έγινε σε τόσο επείγουσες συνθήκες, ώστε το ύψος του τιμήματος να έρχεται σε δεύτερη μοίρα, διαψεύδεται από το ίδιο το υπόμνημα της ΕΚΤ.

* Τρίτον, το υπόμνημα της ΕΚΤ αναλύει επί λέξει τις δραματικές συνέπειες που θα είχε για την Κύπρο η εφαρμογή της λύσης αυτής. Αν, με άλλα λόγια, οι ελληνικές θυγατρικές των κυπριακών τραπεζών επωλούντο σε μία τιμή που να συνυπολογίζει όλες τις πιθανές μελλοντικές απώλειες, τότε οι μητρικές εταιρείες Λαϊκή και Τράπεζα Κύπρου θα ήταν «τεχνικά πτωχευμένες». Δηλαδή, μια τέτοια υποχρεωτική πώληση θα τσάκιζε τις κυπριακές τράπεζες.

Στη συνέχεια, το νομικό τμήμα της ΕΚΤ συνέγραψε έναν νόμο που επιτρέπει στην Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου να αναλαμβάνει τη διαχείριση τραπεζών σε περίπτωση κρίσης και έτσι να τις υποχρεώνει να πωλούν τα υποκαταστήματά τους στο εξωτερικό.

Σε εκείνη τη χρονική στιγμή, η καθαρή αξία των τραπεζών (net asset value) υπολογίστηκε από την Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου σε σχεδόν 8 δις. Τη νύχτα της 15ης προς 16η Μαρτίου 2013 η Κύπρος υποχρεώθηκε να αποδεχτεί όχι μόνο το bail-in σε βάρος των καταθετών αλλά και την υποχρεωτική πώληση των κυπριακών υποκαταστημάτων στην Ελλάδα αντί 524 εκατομμυρίων ευρώ.

Αγοραστής ήταν η Τράπεζα Πειραιώς, η οποία χρηματοδοτήθηκε για την εξαγορά από το ΤΧΣ.

Απώλειες 3 δις από την πώληση

Σε μια στιγμή η Τράπεζα Κύπρου έχασε πάνω από 2 δις ευρώ, το σύνολο των ιδίων κεφαλαίων της. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος της πτώχευσής της, όπως είχε προβλέψει το σενάριο της ΕΚΤ ήδη από τον Ιανουάριο. Η Λαϊκή Τράπεζα έχασε κι αυτή περίπου 1 δις και, όπως είχε σχεδιαστεί, η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου έθεσε τις δύο τράπεζες υπό καθεστώς αναγκαστικής διαχείρισης και τις συγχώνευσε, ενώ οι καταθέτες τους υποχρεώθηκαν να ανταλλάξουν περίπου 6 δις ευρώ με τραπεζικές μετοχές, που δεν αντιστοιχούσαν ούτε στο ένα δέκατο της αξίας των καταθέσεων.

Στο επόμενο τρίμηνο η Πειραιώς παρουσίασε κέρδη 3,4 δις ευρώ «από την απόκτηση του δικτύου των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα». Η Τρόικα είχε ένα πρόβλημα λιγότερο. Ο Ομιλος Πειραιώς, που ως τότε ήταν κι ο ίδιος πτωχευμένος λόγω του κουρέματος του ελληνικού χρέους, έγινε ξανά φερέγγυος και μετατράπηκε στη μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα.

Η ληστεία εκατομμυρίων, με αιχμή του δόρατος την πώληση των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, επιβεβαιώθηκε και με τις καταθέσεις του τέως Υπουργού Οικονομικών, Μιχάλη Σαρρή και ανώτατων στελεχών των Τραπεζών Κύπρου, Λαϊκής και Ελληνικής στις αλλεπάλληλες συνεδρίες των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών της Βουλής.

Συγκεκριμένα, όπως επεσημάνθηκε, τη νύχτα των διαπραγματεύσεων στην ΚΤ οι τράπεζες αρνήθηκαν να υπογράψουν την καταστροφική συμφωνία που τους είχε προταθεί. Ωστόσο, ασκήθηκαν αφόρητες τηλεφωνικές πιέσεις από τον τότε Υπουργό Οικονομικών της Ελλάδας κ. Στουρνάρα προς τον κ. Σαρρή καθώς και από τον Πρωθυπουργό Α. Σαμαρά προς τον Αναστασιάδη να κλείσει η συμφωνία εκείνο το βράδυ και μάλιστα σε εξευτελιστική τιμή.

Η Τρόικα, όπως διαμηνύθηκε, δεν υπέγραφε το μνημόνιο και κατά συνέπεια την εκταμίευση των χρημάτων, αν προηγουμένως δεν έκλεινε η συμφωνία.

Σε δηλώσεις στην εφημερίδα μας πριν από ένα μήνα περίπου, ο τέως Διοικητής, Π. Δημητριάδης, επιβεβαίωσε για πρώτη φορά τις πιο πάνω πληροφορίες, σημειώνοντας πως τα εκατομμύρια για χρηματοδότηση της Κύπρου ήταν φορτωμένα στο αεροπλάνο σε αεροδρόμιο της Γερμανίας, αλλά δεν ξεκινούσαν τις μηχανές… αν δεν έπεφταν οι υπογραφές.

Αιτία πολέμου…

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ούτε επιβεβαίωσε, αλλά ούτε και διέψευσε τις πιο πάνω αναφορές, όμως γνωρίζει πολύ καλά ότι οι ευθύνες του είναι τεράστιες. Συμφώνησε στο ξεπούλημα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα έχοντας επίγνωση ότι ήταν το μοναδικό διαπραγματευτικό χαρτί που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η Κύπρος για να αποτρέψει το κούρεμα.

Από την αιτία πολέμου που διαμήνυε δεξιά και αριστερά ότι ήταν το κούρεμα των καταθέσεων, στην Ερευνητική Επιτροπή για την οικονομία έκανε στροφή 180 στροφών δηλώνοντας ότι «από την επιλογή μου να είμαι αρεστός ή ωφέλιμος επέλεξα να είμαι ωφέλιμος».

Υποστήριξε ακόμη, ότι οποιαδήποτε πρόταση για κούρεμα ήταν πρωτοβουλία των διευθυντηρίων του Γιούρογκρουπ που υιοθετούσε η πλειοψηφία των κρατών μελών…

Νίκος Αναστασιάδης

Δέσμευση 1η (12.02.2013): «Θέλω με τον πιο ξεκάθαρο και κατηγορηματικό τρόπο, να δεσμευτώ και δεσμεύομαι, … ότι δεν πρόκειται και το υπογραμμίζω, ο Νίκος Αναστασιάδης να υπογράψει το όποιο μνημόνιο που θα περιέχει οποιαδήποτε πρόνοια για κούρεμα καταθέσεων». (Δήλωση στα γραφεία του ΔΗΣΥ)

Δέσμευση 2η (25.02.2013): «Ενα κούρεμα καταθέσεων θα ήταν καταστροφικό για την Κύπρο». (Συνέντευξη στους Financial Times)

Δέσμευση 3η (28.02.2013): «Θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Δεν θεωρούμε ότι αποτελούν στοιχεία αλληλεγγύης από την Ευρώπη και δεν θα γίνουν αποδεκτές οι όποιες αναφορές περί κουρέματος καταθέσεων ή του δημόσιου χρέους. Ανάλογο θέμα δεν προσφέρεται ούτε προς συζήτηση». (Ομιλία στην τελετή εγκατάστασής του ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας)

Αποδέσμευση: Στις 15 Μαρτίου ο κ. Αναστασιάδης συμφώνησε με την Τρόικα το «καταστροφικό» κούρεμα καταθέσεων. Από τότε οι κυβερνώντες δηλώνουν ότι ο Πρόεδρος υποχρεώθηκε να υπογράψει το κούρεμα για να μην χρεοκοπήσει η Κύπρος. Η Κύπρος δεν χρεοκόπησε, απλά καταστράφηκε…

ΠΡΙΝ…

Μιχάλης Σαρρής (06.03.2013): «Το κούρεμα καταθέσεων θα είναι καταστροφικό για την Κύπρο και την Ευρωζώνη. Αυτό δεν είναι στο τραπέζι». (μετά από σύσκεψη στο Προεδρικό)
Αβέρωφ Νεοφύτου (07.03.2013): «Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κάνει λόγο για κούρεμα καταθέσεων. Τέτοιοι όροι δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί από την πλευρά μας, δεδομένου ότι ουσιαστικά θα ισοδυναμούσαν με υπόδειξη πόρτας εξόδου προς την Κυπριακή Δημοκρατία από την Ευρωζώνη και την Ευρώπη». (Ουάσιγκτον)

ΜΕΤΑ…

Μιχάλης Σαρρής (27.03.2013): «Η διαπραγματευτική μας ομάδα γνώριζε ότι το κούρεμα καταθέσεων θα έμπαινε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με τους Ευρωπαίους εταίρους μας». (δηλώσεις στο ΣΙΓΜΑ)

ΚΑΙ Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ

Μάριο Ντράγκι, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Απρίλιος του 2013): Το κούρεμα καταθέσεων των πρώτων 100.000 ευρώ το πρότεινε η κυπριακή κυβέρνηση … Την επόμενη ημέρα του Γιούρογκρουπ, δηλαδή στις 16 Μαρτίου 2013, σε τηλεδιάσκεψη των Ευρωπαίων Υπουργών Οικονομικών, αυτή η πρόταση της κυπριακής κυβέρνησης ακυρώθηκε γιατί παραβίαζε τη Συνθήκη της Λισαβόνας. (συνέντευξη στο CNN)

16 Μαρτίου 2013: Το πρώτο Eurogroup αποφασίζει την επιβολή «φόρου αλληλεγγύης» 9,9% στις ανασφάλιστες καταθέσεις άνω των €100,000 και 6,75% σε όλες τις καταθέσεις κάτω των €100,000.  

19 Μαρτίου 2013: Η πλειοψηφία της κυπριακής Βουλής απέρριψε το νομοσχέδιο που υλοποιούσε την εν λόγω συμφωνία.

21 Μαρτίου 2013: Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοινώνει ότι θα διατηρήσει την έκτακτη παροχή ρευστότητας μέσω του ELA μόνο μέχρι τις 25 Μαρτίου, εκτός αν εγκριθεί το πρόγραμμα της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.

22 Μαρτίου 2013: Η πλειοψηφία της Βουλής ψηφίζει τον περί Εξυγίανσης Πιστωτικών και άλλων Ιδρυμάτων Νόμο του 2013, ανοίγοντας το δρόμο για τη συμφωνία του Γιούρογκρουπ.

25 Μαρτίου 2013: Το δεύτερο Eurogroup επιβάλλει στην Κυπριακή Δημοκρατία την υπογραφή συμφωνίας για παροχή οικονομικής βοήθειας €10 δισεκατομμυρίων νοουμένου ότι το ίδιο ποσό θα εξασφαλισθεί από τη Δημοκρατία στη βάση ίδιων πόρων.