Το Κυπριακό αποτελεί πρόβληµα χαµένων ευκαιριών;

Του

Θεοχάρη Μασούρα*

 

∆ιασκεπτική, Προτάσεις Χάρτινγκ, Συµφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, Συµφωνίες Κορυφής, ψηφίσµατα Συµβουλίου Ασφαλείας, Αµερικανο-καναδέζικο Σχέδιο, Σχέδιο Ανάν, Ιδέες Γκάλι, Πλαίσιο Γκουτέρες, αποτελούν τα βασικότερα σχέδια που επικαλούνται όσοι θεωρούν ότι το Κυπριακό είναι πρόβληµα χαµένων ευκαιριών! Όχι πως δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας στην άποψη, αλλά όταν δεν λαµβάνεται υπόψη η έλλειψη πολιτικής βούλησης από τους εκάστοτε ηγέτες και η σύγκρουση της γεωγραφικής θέσης της Κύπρου µε τις ιστορικο-πολιτιστικές καταβολές της πλειοψηφούσας κοινότητας, οι Ελληνοκύπριοι δεν συνειδητοποιούν τους πραγµατικούς λόγους που το Κυπριακό παραµένει άλυτο για 55 χρόνια.
Η έλλειψη πολιτικής βούλησης και η µη κατανόηση της πεµπτουσίας του Κυπριακού, της σύγκρουσης δηλαδή της γεωγραφίας µε την ιστορία των Ελληνοκυπρίων, αποτελούν τους βασικότερους λόγους διαιώνισης του προβλήµατος.

Το Κυπριακό, λέµε οι Ελληνοκύπριοι, είναι πρόβληµα εισβολής – κατοχής, θεωρώντας ότι το πρόβληµα έχει ως αφετηρία το 1974. Το Κυπριακό, λένε οι Τουρκοκύπριοι, είναι πρόβληµα παραβίασης των Συµφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου, δικαιολογώντας έτσι την τουρκική εισβολή και τις απάνθρωπες συνέπειές της.
Τρανταχτή απόδειξη ότι το Κυπριακό θεωρείται ως πρόβληµα χαµένων ευκαιριών, αποτελεί η δήλωση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ µετά το Κραν Μοντανά, ότι «είναι λυπηµένος που δεν µπόρεσε να φέρει το Κυπριακό σε καλό τέλος. Ενώ ήµασταν πολύ κοντά, στη συνέχεια (όλο αυτό) εξανεµίστηκε». Ο Γιούνκερ, οι πλείστες ευρωπαϊκές χώρες, η Ρωσία, η Αµερική, η Κίνα και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ θεωρούν το Πλαίσιο Γκουτέρες πιο συγκροτηµένο και καλύτερο του Σχεδίου Ανάν, άποψη που διατύπωσε και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Συνεχίζεται εποµένως η αντιµετώπιση του Κυπριακού ως προβλήµατος χαµένων ευκαιριών: Υπάρχουν αυτοί που πίνουν νερό στο Σχέδιο Ανάν, αυτοί που πίνουν νερό στο Πλαίσιο Γκουτέρες και αυτοί που µιλούν για χαµένες ευκαιρίες!
Το ΑΚΕΛ είναι το µόνο κόµµα που κατά τη διάρκεια των ευρωεκλογών, σε αντίθεση µε τον πρόεδρο του ∆ΗΣΥ, κράτησε ζωντανή την ελπίδα της επανένωσης, δεν κινδυνολόγησε σε βάρος των Τουρκοκυπρίων για µερικές χούφτες εθνικιστικών ελληνοκυπριακών ψήφων!

Το κόµµα της κοµµουνιστικής Αριστεράς είναι ο µοναδικός συνασπισµός που συναρτά τη λύση µε την αναγκαιότητα πολιτικής βούλησης και κατ’ επέκταση µε τη σύγκρουση γεωγραφίας-ιστορίας.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, όµως, µε τους αντιοµοσπονδιακούς που τον περιβάλλουν, στερείται πολιτικής βούλησης, δεν λαµβάνει υπόψη τη δυναµική της γεωγραφικής θέσης της Κύπρου, ούτε τις ιστορικές και πολιτιστικές καταβολές των Ελληνοκυπρίων. ∆ίνει σηµασία στα µυστικά «κοινωνικά» δείπνα, στις τριµερείς συµµαχίες και στην εγκατάλειψη της ∆.∆.Ο. µε ισχυρή κεντρική κυβέρνηση. Επιπλέον, οι κυβερνώντες αντιµετωπίζουν το Κυπριακό ως πρόβληµα νοµικό, καταγγέλλοντας την Τουρκία στα δικαστήρια του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Τουρκία αγρόν ηγόρασε για τις καταδίκες. Τα γεωτρύπανά της συνεχίζουν απρόσκοπτα τις παράνοµες εξορύξεις, χωρίς να λαµβάνει υπόψη τα δικαιώµατα και την ιστορία των Ελληνοκυπρίων. Οι κρατούντες υποβαθµίζουν το γεγονός ότι κανένα διεθνές πρόβληµα δεν λύθηκε στη βάση νοµικών κυρώσεων και του ∆ικαίου.

Αυτό που δυστυχώς ίσχυε και ισχύει είναι το δίκαιο του ισχυρού. Ο ισχυρός, είτε ήταν Ρωµιός, µουσουλµάνος, Ευρωπαίος, Αµερικανός, Ρώσος ή Μογγόλος, επέβαλλε τους δικούς του νόµους στους αδύναµους. Το µόνο που απέµενε και αποµένει για τον ανίσχυρο που του έλαχε να γειτονεύει µε κάποιον ισχυρό ήταν και είναι ο πραγµατισµός και ο ορθολογισµός. Το τέντωµα του σχοινιού εξυπηρετεί µόνο τον ισχυρό και όσο οι ενοικούντες στο λόφο του Προεδρικού και στα καλλιµάρµαρα γραφεία της Πινδάρου δεν κατανοούν τους παγιωµένους διεθνείς νόµους, καθίστανται φωτοσβέστες κάθε αχτίδας επανένωσης.

Υ.Γ. Ο πλάτανος έπεσε. Τα πλατιά όµως φύλλα του αποτελούν γροθιά για το πέσιµο του διαχωριστικού τείχους. Στο καλό ∆ηµήτρη µου, ∆ηµήτρη µου! Ένας στο χώµα, χιλιάδες στον αγώνα.

 

*Πρώην διευθυντής σε σχολεία Μ.Ε.