Του Πάνου Τριγάζη*
Μιλώντας σε εκδήλωση στους ∆ελφούς για την έναρξη του ∆ιεθνούς Έτους Ειρήνης το 1985, ο αείµνηστος Αντώνης Σαµαράκης είχε επισηµάνει ότι το ολοκαύτωµα της Χιροσίµα ήταν τέτοιο οριακό γεγονός, που θα µπορούσε να καθιερωθεί ως αρχή µιας νέας χρονολογίας, µε έτος µηδέν (0) την 6η Αυγούστου 1945. Συνεπώς, κατά Σαµαράκη, το 2022 είναι έτος 77 µ.Χ., µετά Χιροσίµα.
Πράγµατι, µέσα από την πυρηνική κόλαση της Χιροσίµα και του Ναγκασάκι, 6 και 9 Αυγούστου 1945, η ανθρωπότητα εισήλθε στην πυρηνική εποχή, αποκτώντας πρώτη φορά στην ιστορία την ικανότητα της πλήρους αυτοκαταστροφής της. Η κατοχή πυρηνικών όπλων, αρχικά από τις ΗΠΑ και λίγα χρόνια µετά από τη Σοβιετική Ένωση, άλλαξε και την έννοια του πολέµου σε περίπτωση χρήσης των νέων όπλων. […]
Πολυσυζητηµένο είναι το ερώτηµα αν ήταν επιβεβληµένη η ρίψη των ατοµικών βοµβών στη Χιροσίµα και το Ναγκασάκι, προκειµένου να παραδοθεί η Ιαπωνία και να λήξει ο Β’ Παγκόσµιος Πόλεµος, όπως υποστήριξαν οι Αµερικανοί. Ο αντίλογος στον ισχυρισµό αυτό είναι ότι ο Β’ΠΠ είχε λήξει ουσιαστικά στις 8 Μαΐου 1945, όταν ο Κόκκινος Στρατός εισήλθε στο Βερολίνο και παραδόθηκε η Γερµανία. Προστίθεται και η ένσταση: αφού µε το βοµβαρδισµό και την ισοπέδωση της Χιροσίµα κατέστη αδιαµφισβήτητη η ισχύς του νέου όπλου, γιατί έπρεπε τρεις µέρες µετά να ακολουθήσει ο βοµβαρδισµός του Ναγκασάκι;
Κίνητρο των «γερακιών» των ΗΠΑ φαίνεται ότι ήταν να σταλεί µήνυµα και στη Σοβιετική Ένωση περί της αµερικανικής πολεµικής υπεροχής. Με την έννοια αυτή, ο Ψυχρός Πόλεµος άρχισε µε τα ολοκαυτώµατα της Χιροσίµα και του Ναγκασάκι, τα οποία σήµαναν και την αρχή του αµερικανοσοβιετικού πυρηνικού ανταγωνισµού.
Είχα την ευκαιρία να βρεθώ στη Χιροσίµα στο πλαίσιο ελληνικής αποστολής ειρήνης στην Ιαπωνία, µεταξύ 30 Ιουλίου και 10 Αυγούστου 1991. Μεγάλη πόλη, γεµάτη ζωή, µε πάνω από ένα εκατοµµύριο πληθυσµό, σε τίποτα δεν θύµιζε το σεληνιακό τοπίο του 1945. Μόνο όταν επισκεφθήκαµε το Μουσείο Ειρήνης και το Πάρκο Ειρήνης της ιαπωνικής πόλης µε τα επτά ποτάµια πήραµε ισχυρή γεύση του τι σήµαινε το πυρηνικό ολοκαύτωµα. Ένα ρολόι σταµατηµένο στις 8.15’ µας θύµισε την ακριβή ώρα ενός αίθριου πρωινού, που χάθηκε ο ήλιος και έγινε σκόνη η Χιροσίµα, µε πάνω από εκατό χιλιάδες νεκρούς και τις χιλιάδες που επέζησαν να κουβαλούν διά βίου τη ραδιενέργεια στα κορµιά τους.
Το σύνθηµα «Όχι άλλη Χιροσίµα – Όχι άλλο Ναγκασάκι», ίσως το πιο παγκοσµιοποιηµένο και οικουµενικό, πρέπει να παραµείνει στο προσκήνιο ως µήνυµα εγρήγορσης και κινητοποίησης, πολύ περισσότερο που ο πόλεµος στην Ουκρανία σήµανε, πέραν των πολλών και µεγάλων κρίσεων, και την επιστροφή και του πυρηνικού εφιάλτη.
Ένα είναι βέβαιο. Από τα πυρηνικά δεν υπάρχει θεραπεία, παρά µόνο πρόληψη, καθώς και ότι η µόνη ασφάλεια από τα πυρηνικά όπλα είναι η πλήρης κατάργηση και απαγόρευσή τους. Έχουµε το εργαλείο, είναι η Σύµβαση του ΟΗΕ για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων Convention on the Prohibition of Nuclear Weapons, την οποία εκπόνησαν και υπέγραψαν το 2017 στο πλαίσιο του ΟΗΕ πλέον των 120 χωρών, ενώ τέθηκε σε ισχύ στις 20 Ιανουαρίου 2021, µετά την κύρωσή της από πλέον των 50 χωρών. Να την υπογράψει και να την κυρώσει και η Ελλάδα.
* Σύµβουλος του ∆ιεθνούς Γραφείου Ειρήνης
Aκολουθήστε μας στο Google News
