Το πρόβλημα δεν μπορεί να αποτελεί και τη λύση…

Του
Τάσου Περδίου

 

Την ώρα που κυβερνητικά στελέχη και αξιωματούχοι του κυβερνώντος κόμματος έχουν το απύθμενο θράσος να βγαίνουν και να δηλώνουν ότι υλοποιήθηκαν οι συστάσεις της Επιτροπής που συστάθηκε μετά την πυρκαγιά της Σολιάς το 2016, η πραγματικότητα περί άλλων βοά. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά την πυρκαγιά της ορεινής Λεμεσού και Λάρνακας.

Την περασμένη Πέμπτη 8 Ιουλίου, η επικεφαλής του γραφείου Περιβάλλοντος του ΑΚΕΛ, Χριστίνα Νικολάου, έκανε μια δήλωση σχετικά με την Έκθεση Αξιολόγησης που ετοίμασε Συμβουλευτική Ομάδα από καθηγητές του Πανεπιστημίου Κύπρου σχετικά με τα σχέδια εγκατάστασης ασφαλτικού εργοστασίου στο Μιτσερό. Η επιστημονική ομάδα κατέληξε στο ότι δεν υπάρχει καμία διασφάλιση για τη δημόσια υγεία των επηρεαζόμενων κοινοτήτων με βάση τα σχέδια και τη μελέτη εκτίμησης επιπτώσεων που υπέβαλε η αιτήτρια εταιρεία. Το θέμα όμως δεν είναι ευθύνη μιας ιδιωτικής εταιρείας, αλλά της κυβέρνησης η οποία έλαβε την πολιτική απόφαση για μετεγκατάσταση των ασφαλτικών από το Δάλι σε τρεις άλλες περιοχές δίπλα σε κατοικημένες ζώνες.

Αυτό σημαίνει, με λίγα λόγια, ότι στην προκείμενη περίπτωση, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν μεριμνά για τη δημόσια ασφάλεια και υγεία, αλλά με τις αποφάσεις της θέτει τις βάσεις διακινδύνευσης της δημόσιας ασφάλειας και υγείας. Δεν το πράττει όμως μόνο σε αυτή την περίπτωση.

Μόνο η πόλη και επαρχία Λάρνακας αποτελούν τα τελευταία 5-6 χρόνια, σεμινάριο υπό τον τίτλο “Πώς θα βάλεις τους πολίτες σε κίνδυνο”.

Ας μην ξεχνάμε ότι το 2014, η ίδια η κυβέρνηση χειρίστηκε το Τοπικό Σχέδιο Λάρνακας ωσάν και ήταν ξεσκονόπανο για να βάλει κάποιες ενεργειακές εταιρείες μέσα στο λιμάνι Λάρνακας, οι οποίες θα αποθήκευαν μεταξύ άλλων ραδιενεργά, χημικά και εκρηκτικά υλικά. Όλα αυτά, σε απόσταση περίπου 1.000 μέτρων από τη μαρίνα και τις Φοικινούδες. Περίπου το ίδιο διάστημα, η κυβέρνηση έβαλε πλάτες τσαλαπατώντας κρατικές διαδικασίες και κανονισμούς για να βάλει δύο άλλες τεράστιες πολυεθνικές ενεργειακές εταιρείες στη βιομηχανική περιοχή Αραδίππου, σε απόσταση λιγότερη του ενός χιλιομέτρου από τα κοντινότερα σπίτια. Θα αποθήκευαν και θα χειρίζονταν τα ίδια ακριβώς υλικά.

Το 2015, δεν έμεινε ίντριγκα και μεθόδευση που δεν χρησιμοποίησαν για να περάσουν την ανέγερση εργοστασίου επεξεργασίας χρυσού και πάλι δίπλα στα σπίτια στην Αραδίππου, εντός απαγορευμένης περιοχής.

Τον Μάρτη του 2019, ανακαλύφθηκε εντελώς τυχαία ένα βουνό 50 τόνων πυρίτιδας σε αποθήκη στην Αραδίππου, κυριολεκτικά κολλημένη σε σπίτια και καταστήματα. Η αποκάλυψη ότι η αποθήκη βρέθηκε εκεί με πλάτες της κυβέρνησης και διάφορες παρατυπίες, δεν προξένησε καμία έκπληξη.

Γι’ αυτό, όλα αυτά που λένε αυτές τις μέρες, δεν καταναλώνονται ούτε βερεσέ.