Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Αρχιεπίσκοπος

Της Ελένης Μαύρου

Με την κατεδάφιση τεσσάρων διατηρητέων οικοδομών στην παλιά Λευκωσία πριν λίγες μέρες ο Αρχιεπίσκοπος βρέθηκε στο µάτι του κυκλώνα. ∆υστυχώς, επιβεβαιώνεται ξανά ότι η απόφαση της κυβέρνησης να αποχαρακτηρίσει τον αρχαιολογικό χώρο στη Γεροσκήπου θα άνοιγε την όρεξη του Αρχιεπισκόπου.
∆εν είναι η πρώτη φορά βέβαια που ο Αρχιεπίσκοπος επιδεικνύει µια πρωτοφανή περιφρόνηση για τον ιστορικό, αρχιτεκτονικό και περιβαλλοντικό πλούτο του τόπου. Θυµηθείτε τότε που έκλεβε άμμο από την προστατευόμενη παραλία της Τοξεύτρας για να κάνει γήπεδο γκολφ, τότε που είπε το περιβόητο «θα πάρω ένα τρακτέρ και θα τα ξηλώσω όλα» όταν οι αρχαιότητες στη Γεροσκήπου εμπόδιζαν την ανέγερση πολυτελούς ξενοδοχείου, την κατεδάφιση πριν λίγα χρόνια της διατηρητέας οικοδοµής που κληροδότησε η Ευγενία Θεοδότου στην Αρχιεπισκοπή, την προσπάθειά του να αλλοιώσει το χαρακτήρα της Οικίας Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου και πολλά άλλα.

Οι βλέψεις της Αρχιεπισκοπής για την παλιά Λευκωσία παρουσιάζονται ως «εξωραϊσμός της περιοχής». Γιατί δεν µας λέει και τι θα κάνει με τις εκατοντάδες εγκαταλελειμμένες κατοικίες που ανήκουν στην Εκκλησία, οι οποίες θα µπορούσαν να φέρουν οικογένειες στην παλιά πόλη; Είναι γνωστό άλλωστε ότι η Εκκλησία είναι ένας από τους µεγαλύτερους ιδιοκτήτες ακινήτων στην πόλη.

Όµως αν θέλουµε να είµαστε ειλικρινείς, το πραγµατικό θέµα δεν είναι ο αυταρχισµός και η µαταιοδοξία του Αρχιεπισκόπου.

Είναι και το γεγονός ότι ένας λαός για να επιβιώσει θα πρέπει να σέβεται, να προστατεύει τον πολιτισµό του, την ιστορία του.

Είναι όµως και η ανάγκη να µπει φραγµός στην αυθαιρεσία οποιουδήποτε θεωρεί ότι είναι υπεράνω των νόµων. Όχι µόνο γιατί αν δεν εφαρµοστούν όσα προβλέπει η νοµοθεσία σε αυτή την κραυγαλέα παρανοµία, κάθε ιδιοκτήτης διατηρητέας οικοδοµής θα «δικαιούται» να πάρει µια µπουλντόζα και να µην αφήσει τίποτε όρθιο. Αλλά γιατί η εφαρµογή των νόµων από όλους είναι αυτό αυτό που επιτρέπει σε µια κοινωνία να λειτουργεί. Είναι θέµα ισονοµίας.

Η νοµοθεσία σαφώς απαγορεύει την κατεδάφιση διατηρητέας οικοδοµής χωρίς άδεια. ∆ίνει µάλιστα τη δυνατότητα στην Πολεοδοµική Αρχή να απαιτήσει επαναφορά της οικοδοµής. Τι έκανε ο ∆ήµος Λευκωσίας; Περιορίστηκε σε µια ανακοίνωση με την οποία εξέφραζε τη «λύπη» του, ενώ έπρεπε από την πρώτη στιγµή να εξασφαλίσει διάταγµα αναστολής κάθε εργασίας. Το ∆ηµοτικό Συµβούλιο περίµενε να περάσουν τρεις µέρες για να συζητήσει το θέµα και… ανέβαλε τη συζήτηση! Μόνο η δηµοτική οµάδα του ΑΚΕΛ και ο σύµβουλος των Οικολόγων αντιτάχθηκαν στην αναβολή. Είναι προφανές ότι µεθοδεύεται κάποιου είδους συµφωνία µε τον Αρχιεπίσκοπο προκειµένου να µην τεθεί ενώπιον των ευθυνών του. Έστω και αν η διατήρηση των συγκεκριµένων οικοδοµών ήταν µια από τις «δεσµεύσεις» του Αρχιεπισκόπου για να εξασφαλίσει την άδεια ανέγερσης του θεόρατου καθεδρικού ναού στην περιοχή. Και αν η αρµόδια Αρχή δεν έχει τα κότσια να πάρει τα µέτρα που οφείλει να πάρει, το αρµόδιο Υπουργείο Εσωτερικών τι κάνει; Ο Γενικός Εισαγγελέας τι περιµένει για να δράσει;

Τέλος, αν θέλουµε να λέµε τα πράγµατα µε το όνοµά τους, είναι καλά να θυµόµαστε ότι το έγκληµα δεν έγινε τη ∆ευτέρα 1η του Φλεβάρη. Άρχισε µε την ανέγερση του ναού. Και εκείνοι που έχουν την ευθύνη είναι γνωστοί.