Το σύστηµα Υγείας πάσχει και οι κυβερνώντες κωφεύουν

Του Γιώργου Τ. Γεωργίου*

Η Υγεία αποτελεί έναν από τους πιο νευραλγικούς τοµείς στη διακυβέρνηση µιας χώρας. Η δηµόσια υγεία κρίνει σε µεγάλο βαθµό το δείκτη ευηµερίας των πολιτών µιας χώρας και αναδεικνύει στην πράξη τον ίδιο τον πολιτισµό µας. Για άλλη µια χρονιά, οι κυβερνώντες στερούνται οράµατος για την Υγεία, καταθέτοντας έναν προϋπολογισµό που δεν ανταποκρίνεται στις τεράστιες ανάγκες.

Τα παθήµατα στο χώρο της δηµόσιας υγείας, µε αφορµή το πρώτο κύµα της πανδηµίας, θα έπρεπε να γίνονταν µαθήµατα! Μια κυβέρνηση που διεκδικεί τα εύσηµα στο πρώτο κύµα, συλλαµβάνεται στο δεύτερο κύµα ανίκανη, ανεπαρκής και ανήµπορη να δώσει λύσεις προστασίας και φροντίδας της υγείας του λαού. Τα δηµόσια νοσηλευτήρια είναι ακόµα όρθια, χάρη στη θέληση και υπερπροσπάθεια των γιατρών και νοσηλευτών, οι οποίοι υπερβάλλουν εαυτό και φιλοτιµία και είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Τα εύσηµα ανήκουν σε αυτούς τους πραγµατικούς µας Ήρωες και όχι στους κυβερνώντες. ∆υστυχώς για τον τόπο µας, τα πράγµατα στη δηµόσια υγεία νοσούν σοβαρά και αυτό επιβεβαιώνεται από σειρά µελετών.

Η δηµοσίευση εκθέσεων της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, που αφορούν τις κρατικές δαπάνες για την Υγεία στη χώρα µας, µόνο θλίψη και απογοήτευση προκαλούν. ∆ιεθνείς και ευρωπαϊκές εκθέσεις κατατάσσουν την Κύπρο στις πρώτες θέσεις σε ό,τι αφορά το κόστος της Υγείας και στις τελευταίες σε ό,τι αφορά τις κρατικές δαπάνες.

∆υστυχώς, ο προϋπολογισµός στερείται οράµατος, ανάπτυξης και προώθησης των δηµοσίων υποδοµών. Το σύστηµα Υγείας πάσχει και οι κυβερνώντες κωφεύουν. Και εξηγούµαι. Πώς είναι δυνατό εν µέσω πανδηµίας, τα δηµόσια νοσηλευτήρια να εργάζονται µε µειωµένο προσωπικό σε γιατρούς, νοσηλευτές, και επαγγελµατίες υγείας; Πώς µπορούν να πιστεύουν ότι θα εξασφαλιστεί η ποιότητα προσφοράς υγείας, όταν υπάρχουν ελλείψεις φαρµάκων, αναλωσίµων και λίστες αναµονής; Μέχρι πόσο θα ασκείται ιατρική στους διαδρόµους και στα κοντέινερ; Βρισκόµαστε στη δεύτερη φάση του ΓεΣΥ και ακόµα αυτοσχεδιάζουν. Ρωτήσαµε τι έγινε µε την υπόσχεση – δέσµευση της κυβέρνησης για επένδυση 100 εκατ. στη δηµόσια υγεία µε αφορµή τον Covid-19; Η απάντηση ότι αγοράστηκαν 35 εκατ. ευρώ µάσκες και αντισηπτικά αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Η υποχρηµατοδότηση για χρόνια τώρα του δηµοσίου τοµέα της Υγείας συνεχίστηκε και επί πανδηµίας και αυτό φάνηκε στις ελλείψεις σε υποδοµές, εξοπλισµό και στελέχωση. Η κυβέρνηση δεν µπορεί να συνεχίσει άλλο να κρύβεται πίσω από την ατοµική ευθύνη των πολιτών για τήρηση των µέτρων προστασίας. Υπάρχει πρώτα απ’ όλα η κρατική και κυβερνητική ευθύνη για προετοιµασία του δηµόσιου συστήµατος Υγείας για την αντιµετώπιση της πανδηµίας.

Από τον περασµένο Μάη, το ΑΚΕΛ κατέθεσε 18 εισηγήσεις για την προετοιµασία των νοσηλευτηρίων. Ζητήσαµε µέτρα για την κάλυψη αναγκών σε προσωπικό, αναλώσιµα και εξοπλισµό. ∆ηµιουργία µονάδων εντατικής θεραπείας σε όλα τα νοσοκοµεία, αύξηση των κλινών στις µονάδες εντατικής. Αξιοποίηση του ιδιωτικού τοµέα. Τι έχει εισακουστεί από όλα αυτά; Πώς φτάσαµε στο σηµείο το Νοσοκοµείο Αµµοχώστου να µην µπορεί να ανταποκριθεί στις άλλες ανάγκες των κατοίκων της περιοχής, αφού σχεδόν όλο εκκενώθηκε για τη νοσηλεία ασθενών µε κορονοϊό;

Το ΑΚΕΛ θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τη δηµόσια υγεία, τα δηµόσια νοσηλευτήρια και το Γενικό Σύστηµα Υγείας, ώστε να µην παρεκκλίνει από τους στόχους και τις επιδιώξεις του.

* Βουλευτής Λεµεσού ΑΚΕΛ-Αριστερά, Νέες ∆υνάµεις