Το τελευταίο διάγγελμα…

«Ελληνικέ κυπριακέ λαέ,

Μετά από πολλήν περίσκεψη και αφού ο κόμπος έφτασε στο χτένι σάς απευθύνω απόψε το τελευταίο μου διάγγελμα…

Αγαπημένοι και αγαπημένες μου φίλοι και φίλοι, συμπατριώτες μου, με ζώνουν τα φίδια της συμμορίας και των αρίστων… Με προδώσαν οι εκλεκτοί μου. Μιαν ο Χάσικος και μιαν ο Χάρης, καρφώνουν με στην Ερευνητική Επιτροπή -εκάμανμε κόσιηνο- και τωρά εγώ πρέπει να σκεφτώ τι θα πω στην Επιτροπή για να μην τους πάρει όλους ο δαίμονας. Είδαν τη λέξη «γαμπρό» μες τα πρακτικά από την κατάθεση του Χάσικου τζιαι ούλλους επήεν ο νους τους στο γαμπρούδιν μου… Δεν έχουν άλλα πολιτικά εκτεθειμένα πρόσωπα γαμπρούδες-ντιβέλοπερς; Δεν έχει άλλους που μιτσοκαμμούν τζιαι δεν χρειάζονται θεούς (και δαίμονες) για να πάρουν την κυπριακή υπηκοότητα; Γιατί μου τα φορτώνετε όλα εμένα; Εγίνηκα η συτζιά του μαύρου… Δεν με λυπάστε, κύριοι και με αποδομείτε, με τέτοια μεθοδικότητα; Πρώτα το ΑΚΕΛ, κι ύστερα οι δικοί μου! Και σεις τέκνα μου, Χάρη και Σωκράτη, σουπερστάρ; Δεν επερίμενα τόσην αχαριστία, κύριοι… Ιδιαίτερα που σένα, Χάρη μου… Εγώ ετσιήεψα σε με τον Συνεργατισμό, δεν σε έδωσα αλλά εσύ πριν αλέκτορα φωνήσαι δις, έδωσες τζιαι τον Χάσικο έδωσες με τζιαι μέναν… Τζιαι ούλλην την παρέαν.

Τζιαι ο κόσμος ερωτά και δικαιολογημένα: “Μα είναι δυνατόν η Ερευνητική να ρώτησε για ένα γαμπρό τζιαι να μεν ερώτησε για άλλον; Γιατί τον άφησε στο απυρόβλητο, αν τον άφησε; Ήταν σικέ η κατάθεση με τον Σωκράτη;”

Εντάξει ο Σωκράτης έφυεν γλήορα γιατί επήρεν πρέφα ότι μπορεί να καταλήξει στη φυλακή… Εμένα τωρά ποιος με σώζει; Ο γαμπρός; Ο φίλος μου ο Σαουδάραβας; Όσοι εμείναν δαμαί γυρόν μου, μετά που έφυεν ο Μακάριος Δρουσιώτης τζιαι ο Στυλιανίδης τζιαι ο Χάσικος τζιαι ο Πάμπος; Αφήκαν με μόνον μου τζιαι τωρά πώς θα τα φκάλω πέρα;

Α, ναι έμεινεν μου ο Χριστοδουλίδης, ο Φούλης… Ναι, ναι. Ως τζιαι ο Μακαριότατος έδωσεν με στον κυπριακό λαόν -τον κυπριακό ελληνισμό εννοώ- σαν γουρούνι στο σακί. Μα, Μακαριότατε -κολάζεις με τζιόλας- αλλά οι αμαρτίες μας είναι οι ίδιες! Και σε ποσότητα και σε ποιότητα! Οκ. Περίπου. Αλλά, αν πάω εγώ στην Κόλαση, ούτε εσύ την γλιτώνεις. Τζιαι μέσον να βάλουμεν, δεν την γλιτώνουμεν λαλώ σου. Να πληρώσουμε τον Θεό; Όχι. Η μόνη μας ελπίδα είναι να πούμε μια συγγνώμη σε πιστούς και άπιστους, άριστους, εκλεκτούς, ημέτερους και πληβείους τζιαι να πάμεν σπίτι μας, να ησυχάσουμεν. Ετέλειωσεν, λαλώ σας.

Ησυχάστε αγαπημένοι μου τζιαι αγαπημένες μου, τζιαι μεν διαμαρτύρεστε πέλα σέλα, στα σόσιαλ μίντια… Τους δρόμους εκλείσαμεν τους -δόξα στον κορονοϊό- αλλά ήβρετε άλλους τρόπους να μας τα χώνετε. Τους δημοσιογράφους εφοϊτσιάσαμεν τους με τον δαίμονα αλλά τίποτε. Ο ένας λαλεί για τις βαλίτσες που πήαν στις τράπεζες αντί στα ξενοδοχεία τζιαι ο άλλος καταφεύγει στη σάτιρα- δήθεν- για να μας κακολογά. άτε, έσhετε γειαν… Προς το παρόν πάω στο Greentree. Μετά βλέπουμεν αν θάσιει τζιάλλον διάγγελμαν…»

σ.σ.: 1) Η σάτιρα δεν διώκεται… σε κράτη σύγχρονα, δημοκρατικά. 2) Πρόσωπα και ονόματα που αναφέρονται έχουν σχέση με ένα παράλληλο σύμπαν.

Νίκη Κουλέρμου