Το τέρας το ταΐζει η σιωπή μας

Της Ελένης Μαύρου

Το ζήσαμε κι αυτό. Βουλευτής, ο Κ. Μπαρμπαρούσης της «Χρυσής Αυγής», να καλεί από το βήμα του ελληνικού κοινοβουλίου το στρατό «να σεβαστεί τον όρκο του» και να κάνει πραξικόπημα, ζητώντας τα «κεφάλια» των κυβερνώντων.

Κι αυτό, σε μια χώρα που την έβαλαν για εφτά χρόνια στο γύψο οι ομοϊδεάτες του Κ. Μπαρμπαρούση, που χιλιάδες υπέφεραν από τα βασανιστήρια της χούντας, τις εξορίες στα ξερονήσια, τις φυλακίσεις.

Μπορεί η «Χρυσή Αυγή» να έσπευσε να πάρει αποστάσεις, αλλά αυτό δεν ήταν παρά τακτικισμός και όχι τεκμήριο δημοκρατικότητας. Άλλωστε, όλοι είδαμε λίγο νωρίτερα τους βουλευτές της να χειροκροτούν ενθουσιασμένοι τον Μπαρμπαρούση.

Η «Χρυσή Αυγή» είναι μια νεοφασιστική συμμορία. Τα ελληνικά -τάχα μου- και χριστιανικά ιδεώδη με τα οποία φτιασιδώνεται δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια.

Είναι μια εγκληματική οργάνωση που δικάζεται για ανθρωποκτονία από πρόθεση, επιθέσεις, οπλοκατοχή και πολλά άλλα αδικήματα. Που έχει στο ενεργητικό της τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και επιθέσεις εναντίον πολλών άλλων.

Είναι μια οργάνωση της οποίας τα στελέχη δηλώνουν θαυμαστές του χιτλεροφασισμού. Είναι ο ηγέτης της, Ν. Μιχαλολιάκος, που αναφερόμενος στον Χίτλερ δήλωνε ότι «έχουμε χρέος να τιμήσουμε την μνήμη Εκείνου» ή «έχουμε ανάγκη ζωτική να τιμούμε τους ήρωες της ιδέας μας».

Είναι ο βουλευτής της, Ηλ. Κασιδιάρης, ο οποίος από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων δήλωσε «αρνητής του Ολοκαυτώματος».

Αυτούς είναι που δεξιώθηκε ο Πρόεδρος της Βουλής μας στο Ευρωκοινοβούλιο και με αυτούς είναι που συνέφαγε η ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους γιατί, τάχα μου, «ο φασισμός δεν είναι ψώρα για να κολλήσεις».

Ας μην καμώνονται κάποιοι ότι έπεσαν από τα σύννεφα με το παραλήρημα Μπαρμπαρούση ή ότι δεν αντιλαμβάνονται τι εκπροσωπεί το ΕΛΑΜ. Μας το είπαν άλλωστε κατάμουτρα πολλές φορές οι ίδιοι ότι είναι η «Χρυσή Αυγή» της Κύπρου.

Όπως δεν δικαιούνται να καμώνονται κάποιοι ότι δεν αντιλαμβάνονται πως ξεπλένοντας το φασισμό, του δίνουν άλλοθι, πως σπέρνοντας ανέμους, σύντομα θα θερίσουμε τις θύελλες.

Το τέρας το ταΐζουν δηλώσεις όπως εκείνες του Υπουργού Παιδείας, όταν έλεγε στον αρχηγό του ΕΛΑΜ ότι «οι αξίες και αρχές σας είναι και δικές μας αξίες και δικές μας αρχές», ή όπως εκείνες του Αρχιεπισκόπου ότι «είναι μορφωμένα παιδιά, ενδιαφέρονται για τον τόπο και οι απόψεις τους είναι κρυστάλλινες».

Το τέρας το ταΐζει ο εξωραϊσμός του φασισμού με τα lifestyle ρεπορτάζ κάποιων ΜΜΕ και η ανοχή εκείνων των πολιτικών κομμάτων που αδιαφορούν για την άνοδο του νεοφασισμού.

Το τέρας το ταΐζει ο ακραίος πολιτικός τυχοδιωκτισμός του Ν. Αναστασιάδη που τους εκλιπαρούσε για μερικές χιλιάδες ψήφους. Το ταΐζει η Δεξιά που κλείνει τα μάτια γιατί θεωρεί ότι είναι η εφεδρεία της στον αντικομμουνιστικό αγώνα αλλά και γιατί έχει την ψευδαίσθηση ότι δεν κινδυνεύει απ’ αυτό.

Η ιστορία όμως άλλα διδάσκει. Η ιστορία διδάσκει ότι αν σήμερα οι φασίστες χτυπούν ξένους, ομοφυλόφιλους, αριστερούς, δεν είναι μακριά η μέρα που θα επιτεθούν σε όποιον τολμήσει να σταθεί απέναντί τους.

Όταν ζωντανεύουν τα φαντάσματα του παρελθόντος, η δημοκρατία πρέπει να είναι έτοιμη να υπερασπιστεί αποφασιστικά την κυριαρχία της.

Ο φασισμός θα παραμείνει στην πολιτική σκηνή και στη ζωή μας όσο η δική μας άγνοια και η δική μας αδιαφορία τού το επιτρέπουν. Άλλωστε, το τέρας το ταΐζουν και όσοι αποδέχονται σιωπηλά τον εκφασισμό της πολιτικής μας ζωής.