Το ότι τα νοσοκομεία μας είναι ο μεγάλος ασθενής του τομέα της δημόσιας υγείας, δεν χωρεί καμιά αμφιβολία. Αυτό το βιώνει ο κόσμος που δεν έχει την οικονομική άνεση να αναζητήσει τις υπηρεσίες ιδιωτικών κλινικών αλλά και οι γιατροί, οι νοσηλευτές και γενικότερα οι άνθρωποι που εξ επαγγέλματος βρίσκονται καθημερινά στα δημόσια νοσηλευτήρια.
Την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα νοσοκομεία, με τις σοβαρές ελλείψεις σε βασικό εξοπλισμό αλλά και προσωπικό, τη γνωρίζουν βέβαια και όλοι αυτοί κρατικοί υπεύθυνοι και αρμόδιοι και πρώτο απ’ όλα το Υπουργείο Υγείας. Το παραδέχονται άλλωστε και κάθε φορά που καλούνται να δώσουν κάποιες απαντήσεις και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, είτε θα επικαλεστούν έλλειψη κονδυλίων είτε θα αρχίζουν να δίνουν νέες υποσχέσεις ή να ανανεώνουν παλαιότερες, συνιστώντας παράλληλα υπομονή μέχρι την εφαρμογή του Γενικού Σχεδίου Υγείας.
Όμως η απαράδεκτη κατάσταση που χαρακτηρίζει τα νοσοκομεία δεν έχει να κάνει μόνο με τη λειψή λειτουργία τους που συχνά γίνεται και αιτία να χάνονται ζωές. Είναι και κάποια άλλα ζητήματα που έρχονται στην επιφάνεια κάθε φορά που προκαλείται ένα επεισόδιο με εμπλεκόμενους ασθενείς ή άλλους πολίτες από τη μια και εργαζομένους στα νοσοκομεία από την άλλη.
Τρανό παράδειγμα ο ξυλοδαρμός γιατρού από πολίτη στο παλιό νοσοκομείο της Λεμεσού. Το επεισόδιο αυτό έγινε αιτία να αποκαλυφθούν για πολλοστή φορά όλα εκείνα τα τρωτά που χαρακτηρίζουν το κτίριο και το καθιστούν ακατάλληλο πλέον να λειτουργεί σαν νοσοκομείο. Και δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς σε αυτό αν θεωρήσουμε ότι το ζήτημα της ασφάλειας αποτελεί βασική προϋπόθεση στη σωστή λειτουργία ενός νοσοκομείου.
Ε λοιπόν, το παλιό νοσοκομείο της Λεμεσού κάθε άλλο παρά ασφαλής χώρος μπορεί να χαρακτηριστεί και πολύ σωστά οι εργαζόμενοι σε αυτό το χαρακτηρίζουν «ξέφραγο αμπέλι» κ.λπ. Ακούει όμως κανείς αρμόδιος εκεί στο Υπουργείο; Κανείς! Τι περιμένουν; Μήπως να συμβεί κάτι χειρότερο από έναν ξυλοδαρμό;
Κι όμως είναι τόσο απλό το ζήτημα, τουλάχιστον για την ασφάλεια του χώρου… Μια ελεγχόμενη είσοδος χρειάζεται, ένα σύστημα παρακολούθησης του χώρου κι ένας αστυνομικός για να λειτουργεί αποτρεπτικά για τον οποιονδήποτε θα σκεφτόταν να αναζητήσει διά της βίας την εξυπηρέτησή του. Αν υπήρχε, τουλάχιστον, αυτή η ασφάλεια, θα λειτουργούσε για τους εργαζομένους εκεί, αλλά και για τον κόσμο, σαν… καταπραϋντικό στα όσα υποφέρουν λόγω των άλλων βασικών ελλείψεων και προβλημάτων.
Χρήστος Χαραλάμπους
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
