Τουμάζος Τσιελεπής: Κυπριακό και οριοθέτηση ΑΟΖ με την Τουρκία δεν πάνε πακέτο

«Αν τώρα προτάσσουμε την απόκτηση αποτρεπτικής ισχύος και δεν ξέρω τι άλλο, ματαιοπονούμε. Μάλλον δεν έχουμε μάθει τίποτα από παρόμοιες τακτικές στο παρελθόν και το μόνο που θα καταφέρουμε είναι την περαιτέρω αύξηση της έντασης με τελικό αποτέλεσμα την οριστική διχοτόμηση»

 

«Κατά γενική ομολογία στο Κραν Μοντανά είχαμε φθάσει πολύ κοντά και στα έξι σημεία του πλαισίου Γκουτέρες και αν καταλήγαμε στα βασικά θέματα, θα είχαμε τη στρατηγική συναντίληψη που ζητούσε ο Γ.Γ. και ουσιαστικά θα ήταν πλέον θέμα χρόνου η συνολική διευθέτηση του Κυπριακού»

 

«Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι οι κυρώσεις σε 2-3 φυσικά και άλλα τόσα νομικά πρόσωπα είναι επώδυνες για την Τουρκία. Είναι φανερό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι διατεθειμένη να επιβάλει στην Τουρκία κυρώσεις που να προκαλούν πραγματικό κόστος και οι λόγοι είναι πρόδηλοι»

 

 

 

 

Συνέντευξη στη Νίκη Κουλέρμου

 

 

«Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν ολιστικά οι τουρκικές προκλήσεις είναι να καθίσουμε ξανά στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης συνεχίζοντας από εκεί που είχαμε μείνει. Αν το πράξουμε και η Τουρκία δεν συνεργαστεί, τότε το πρόβλημα θα το έχει η ίδια και σίγουρα μελλοντικές Εκθέσεις του Γ.Γ. του ΟΗΕ θα είναι πολύ διαφορετικές από τη σημερινή». Τούτη είναι η πάγια θέση του ΑΚΕΛ που επαναλαμβάνει στη συνέντευξή του στη «Χαραυγή» ο διεθνολόγος Τουμάζος Τσιελεπής τονίζοντας ότι «το Κυπριακό και η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Τουρκία δεν πάνε πακέτο» και ότι «δεν υπάρχει περίπτωση η Τουρκία να συζητήσει για οριοθέτηση με άλυτο το Κυπριακό. Δηλώνει όμως ότι θα είναι έτοιμη να το πράξει μετά τη λύση και ελπίζω να το εννοεί». Για το διαμοιρασμό των εσόδων με τους Τουρκοκύπριους, ο Τ. Τσιελεπής υπενθυμίζει ότι οι συγκλίσεις για τις θαλάσσιες ζώνες επιλύουν οριστικά αυτό το ζήτημα ταυτόχρονα με τη λύση του Κυπριακού.

 

 

 

Πάνε τρία χρόνια από το ναυάγιο του Κραν Μοντανά και οι προκλήσεις της Τουρκίας εντείνονται και σε βάρος της Κύπρου και σε βάρος της Ελλάδας. Εξακολουθείτε να πιστεύετε πως μπορεί να αντιμετωπιστούν ολιστικά οι τουρκικές προκλήσεις με λύση του Κυπριακού;

Φυσικά και εξακολουθούμε να το πιστεύουμε. Άλλωστε, όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Πολύ διαφορετική θα ήταν η κατάσταση σήμερα αν δεν ναυαγούσε η προσπάθεια στο Κραν Μοντανά. Μια απλή σύγκριση της κατάστασης που επικρατούσε τότε με το τι συμβαίνει σήμερα πείθει για του λόγου το αληθές. Κατά γενική ομολογία στο Κραν Μοντανά είχαμε φθάσει πολύ κοντά και στα έξι σημεία του πλαισίου Γκουτέρες και αν καταλήγαμε στα βασικά θέματα, θα είχαμε τη στρατηγική συναντίληψη που ζητούσε ο Γ.Γ. και ουσιαστικά θα ήταν πλέον θέμα χρόνου η συνολική διευθέτηση του Κυπριακού. Σήμερα συμβαίνουν αυτά που διαπιστώνονται στην ερώτησή σας και τα περιγράφει με δραματικούς τόνους ο Γ.Γ. του ΟΗΕ στην πρόσφατη Έκθεσή του, για να καταδείξει ότι το στάτους κβο δεν είναι αμετάβλητο ούτε και βιώσιμο. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν ολιστικά οι τουρκικές προκλήσεις είναι να καθίσουμε ξανά στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης συνεχίζοντας από κει που είχαμε μείνει. Αν το πράξουμε και η Τουρκία δεν συνεργαστεί, τότε το πρόβλημα θα το έχει η ίδια και σίγουρα μελλοντικές Εκθέσεις του Γ.Γ. του ΟΗΕ θα είναι πολύ διαφορετικές από τη σημερινή.

 

 

 

Κύπρος και Ελλάδα παίζουν το χαρτί των επώδυνων κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, αλλά φαίνεται ότι η απάντηση της ίδιας της Τουρκίας και της ΕΕ είναι ο ελλαδοτουρκικός διάλογος… Πώς σχολιάζετε το ενδεχόμενο «πακετοποίησης» του Κυπριακού με ζητήματα οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και διαμοιρασμού των υδρογονανθράκων;

Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι οι κυρώσεις σε 2-3 φυσικά και άλλα τόσα νομικά πρόσωπα είναι επώδυνες για την Τουρκία. Είναι φανερό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι διατεθειμένη να επιβάλει στην Τουρκία κυρώσεις που να προκαλούν πραγματικό κόστος και οι λόγοι είναι πρόδηλοι. Συνεπώς, ματαιοπονούμε αν εναποθέτουμε όλες μας τις ελπίδες σε τέτοιες πολιτικές.

Ασφαλώς το Κυπριακό και η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Τουρκία δεν πάνε πακέτο. Άλλωστε δεν υπάρχει περίπτωση η Τουρκία να συζητήσει για οριοθέτηση με άλυτο το Κυπριακό. Δηλώνει όμως ότι θα είναι έτοιμη να το πράξει μετά τη λύση και ελπίζω να το εννοεί. Όσο για το διαμοιρασμό των εσόδων με τους Τουρκοκύπριους, να υπενθυμίσω ότι οι συγκλίσεις για τις θαλάσσιες ζώνες επιλύουν οριστικά αυτό το ζήτημα ταυτόχρονα με τη λύση του Κυπριακού.

 

 

Όταν ο Πρόεδρος διαπιστώνει ότι «η πολιτική κατευνασμού δεν πρόκειται να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα σε σχέση με την Τουρκία», σημαίνει παραδοχή αποτυχίας να πείσει τη διεθνή κοινότητα και τους «φίλους» του να επιβάλουν αυστηρές κυρώσεις στην Τουρκία;

Δεν ξέρω αν σημαίνει τέτοια παραδοχή, αλλά σίγουρα σημαίνει ότι ο Πρόεδρος πρέπει να αφουγκραστεί καλύτερα τα ηχηρά μηνύματα που περιέχονται στην τελευταία έκθεση του Γ.Γ. και στο ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας που εμμένουν ότι τα επιθυμητά αποτελέσματα μπορούν να επιτευχθούν μόνο στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, με έμπρακτη αποδοχή του πλαισίου Γκουτέρες και των συγκλίσεων και με συνέχιση της διαδικασίας από κει που είχε μείνει στο Κραν Μοντανά. Αν τώρα προτάσσουμε την απόκτηση αποτρεπτικής ισχύος και δεν ξέρω τι άλλο, ματαιοπονούμε, μάλλον δεν έχουμε μάθει τίποτα από παρόμοιες τακτικές στο παρελθόν και το μόνο που θα καταφέρουμε είναι την περαιτέρω αύξηση της έντασης με τελικό αποτέλεσμα την οριστική διχοτόμηση.

 

Αν η Τουρκία και η Ελλάδα βρουν τον τρόπο και συμφωνήσουν την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών αυτό θα υποβοηθήσει και τη λύση του Κυπριακού;

Είναι δύο ξεχωριστά θέματα, αλλά σίγουρα η επίλυση του ενός θα βοηθούσε και στην επίλυση του άλλου. Προφανώς και η αποκλιμάκωση της έντασης ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία δημιουργεί πιο ευνοϊκές προϋποθέσεις για επανέναρξη του διαλόγου στο Κυπριακό. Όσον αφορά την οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα σε Ελλάδα – Τουρκία ισχύει και εδώ το αξίωμα ότι ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος επίλυσης της διαφοράς είναι ο διάλογος και αν αυτός δεν οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα σε εύλογο χρονικό διάστημα, η προσφυγή στη Χάγη. Αυτό είχε συμφωνηθεί από το 1999, με χρονικό ορίζοντα τις αρχές του 2004 και αν δεν κατέληγαν μέχρι τότε, να προσφύγουν από κοινού στο Διεθνές Δικαστήριο. Δεν κατανοώ τους λόγους για τους οποίους όλα αυτά έμειναν στο χαρτί.

 

 

Αν οι «εκλογές» στα κατεχόμενα δεν αναδείξουν ηγέτη που θέλει λύση ΔΔΟ, τότε φοβάστε ότι η διχοτόμηση θα είναι προ των πυλών;

Σίγουρα, ναι. Χάθηκαν κυριολεκτικά τρία χρόνια με τον Ακιντζί στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας και πλέον εξαρτόμαστε από την εκλογική διαδικασία τον Οκτώβριο. Αν εκλεγεί ένας από τους δύο υποψηφίους που θέλουν λύση ΔΔΟ και αν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αλλάξει ρότα, τότε θα μπορούμε βάσιμα να ελπίζουμε. Αν όχι, φοβούμαι ότι όντως η διχοτόμηση θα είναι προ των πυλών.