Τραυλισμός: Σπάσε την προκατάληψη

Η Μαρία Παφίτη, o Aντώνης Γιωργαλλίδης και ο Αντρέας Κυριακίδης κάνουν την αρχή…

Της Ελένης Κωνσταντίνου

Μια λογοπαθολόγος, ένας ποδοσφαιριστής και ένας μαθητής ενώνουν δυνάμεις και ιδρύουν το Σύνδεσμο Προσώπων που Τραυλίζουν και Φίλων. Η Μαρία Παφίτη, o Aντώνης Γιωργαλλίδης και ο Αντρέας Κυριακίδης, θέλουν να διαφωτίσουν το κοινό για το θέμα του τραυλισμού. Θέλουν να βοηθήσουν άτομα που ίσως ζουν με τον τραυλισμό, αλλά δεν τολμούν να ζητήσουν βοήθεια. Παρόμοιοι σύνδεσμοι υπάρχουν σε όλες τις προηγμένες χώρες και είναι κάτι που έχει ανάγκη και ο τόπος μας. Αλλωστε ο τραυλισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί αν γίνει έγκαιρη και σωστή παρέμβαση.

Οπως μας εξηγεί η κα Μαρία Παφίτη, εγγεγραμμένη λογοπαθολόγος – ευρωπαϊκή κλινική εξειδίκευση στον τραυλισμό – σκοπός του συνδέσμου είναι να αποτελέσει τον κύριο φορέα  διαφώτισης του κοινού πάνω  στο θέμα του τραυλισμού.

«Οι στόχοι μας θα έχουν να κάνουν πρώτα από όλα:

• να βοηθήσουμε τα ενήλικα πρόσωπα που τραυλίζουν (ΠπΤ) να το αποδεχθούν
• να βοηθήσουμε τις οικογένειες των ατόμων που τραυλίζουν να αποδεχθούν το γεγονός ότι οι οικείοι τους τραυλίζουν αλλά και να τους βοηθήσουμε να δημιουργήσουν ένα υποστηρικτικό περιβάλλον γύρω τους
• να συμβάλουμε σιγά-σιγά ώστε τα ΠπΤ να τύχουν αποδοχής από την κοινωνία, διότι το να κοροϊδεύουμε τον τραυλισμό είναι μορφή ρατσισμού και τέλος
• να διαφωτίσουμε τον κόσμο πάνω στο θέμα της πρώιμης παρέμβασης, δηλαδή όσο πιο νωρίς ξεκινούμε κατάλληλη θεραπεία, τόσο πιο πολλές είναι οι πιθανότητες το άτομο να μην τραυλίζει στην ενήλική του ζωή».

Τι ακριβώς είναι ο τραυλισμός;

Ο τραυλισμός, όπως μας εξηγεί η κα Παφίτη, είναι μία πολύπλοκη διαταραχή επικοινωνίας, η οποία επηρεάζει την ομαλή ροή της ομιλίας. «Ενας απλοϊκός ορισμός θα ήταν να πούμε πως ο τραυλισμός χαρακτηρίζεται από επαναλήψεις λέξεων συλλαβών ή ήχων, επιμηκύνσεις ήχων, μπλοκαρίσματα (όπου δεν βγαίνει ο ήχος), επαναδιατυπώσεις λέξεων ή φράσεων, παρεμβολές ήχων. Τα άτομα που τραυλίζουν όμως, στην προσπάθειά τους να έχουν καλή ροή παρουσιάζουν δευτερεύουσες, μη λεκτικές συμπεριφορές, δηλαδή γκριμάτσες ή μορφασμούς του προσώπου, κάνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις των ποδιών ή των χεριών τους. Ο τραυλισμός παρομοιάζεται με ένα παγόβουνο. Στο πάνω μέρος του παγόβουνου, τοποθετούμε όλα αυτά που μόλις τώρα ανέφερα, αυτά δηλαδή που ακούμε και βλέπουμε όταν μιλάει ένα άτομο που τραυλίζει. Στο κάτω μέρος του παγόβουνου, που είναι και το μεγαλύτερο, τοποθετούμε τις συγκεκαλυμμένες προεκτάσεις του όλου ζητήματος. Μιλούμε για τα αρνητικά συναισθήματα, δηλαδή τους  περιορισμούς που μπορεί να βάλει ο τραυλισμός στη ζωή κάποιου. Μιλούμε δηλαδή για το φόβο που μπορεί να καταλαμβάνει το άτομο όταν πρέπει να μιλήσει στην τάξη, να επιλέγει μία δουλειά όπου δεν θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ομιλητικός, να αποφεύγει να κάνει γνωριμίες κ.λπ.. Αντιλαμβάνεσθε τους περιορισμούς που μπορεί να βάλει ο τραυλισμός στη ζωή ενός ατόμου».

Οταν απαιτείται παρέμβαση από λογοπαθολόγο

Σύμφωνα με έρευνες, όπως αναφέρει η κα Παφίτη, οι δυσροές στην ομιλία παρουσιάζονται συνήθως μεταξύ των ηλικιών 2-6 χρόνων. Πολλά παιδιά τραυλίζουν, σχεδόν όλα, για μία πολύ σύντομη περίοδο στη ζωή τους. 75% – 90% των παιδιών που τραυλίζουν για μία μικρή περίοδο σε αυτή την ηλικία,  θα το ξεπεράσουν από μόνα τους, χωρίς θεραπεία. Συνήθως όμως εάν οι δυσροές στην ομιλία ενός παιδιού συνεχίζονται  πέραν των 6 μηνών και συνοδεύονται από φωνολογικές δυσκολίες (δηλαδή τα παιδιά αντικαθιστούν ήχους καθώς μιλούν), απαιτείται παρέμβαση από λογοπαθολόγο. Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως:

• Ο τραυλισμός δεν είναι μεταδοτικός.
• 1% του ενήλικου πληθυσμού παγκοσμίως τραυλίζει.
• Μπορεί να έχει κληρονομικό χαρακτήρα.
• Μπορεί να συνδέεται με κάποια νευρολογική ανωμαλία.
• Παρουσιάζεται συχνότερα σε αγόρια και σε παιδιά που μπορεί να έχουν διαγνωσθεί με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής /Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ/Υ) ή με πνευματική καθυστέρηση.  Αυτό όμως δεν σημαίνει πως τα άτομα που τραυλίζουν υστερούν νοητικά έναντι των ατόμων που δεν τραυλίζουν. Απλά σε μικρότερα ποσοστά ο τραυλισμός παρουσιάζεται και σε άτομα τα οποία δεν έχουν κανένα πρόβλημα λόγου ή ομιλίας ή οποιαδήποτε άλλη διαταραχή.

Σημαντικό το υποστηρικτικό περιβάλλον

Σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των παιδιών που μπορεί να τραυλίζουν, η κα Παφίτη τονίζει πως η οικογένεια θα πρέπει να δημιουργήσει ένα υποστηρικτικό περιβάλλον όπου να ακούει τι έχει να πει το παιδί και όχι πώς το λέει, δείχνοντάς το και με τη στάση του σώματος αλλά και με την οπτική επαφή που έχει μαζί του. «Ως γονείς γινόμαστε λεκτικά πρότυπα μιλώντας με αργό-φυσιολογικό ρυθμό και κάνοντας συχνές παύσεις. Βάζουμε κανόνες, ώστε να μη διακόπτει ο ένας τον άλλο. Μειώνουμε τον αριθμό των ερωτήσεων που υποβάλλουμε, (οι ερωτήσεις μπορούν να αντικατασταθούν με σχόλια, με το να σχολιάζουμε αυτό που κάνει το παιδί συμβάλλουμε στο κτίσιμο της αυτοπεποίθησής του).

Τόσο η διάγνωση όσο και η θεραπευτική παρέμβαση γίνεται μόνο από λογοπαθολόγους, οι οποίοι έχουν εξειδικευμένες γνώσεις πάνω σε θέματα ροής της ομιλίας. Ηδη, σημειώνει η κα Παφίτη, έχουν δημιουργηθεί προγράμματα εξειδίκευσης στο θέμα της ροής της ομιλίας τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ λόγω της πολυπλοκότητας του τραυλισμού.

Να σημειώσουμε πως όσοι επιθυμούν να αποταθούν στο σύνδεσμο μπορούν να το κάνουν μέσω του email [email protected]


«Αγαπήστε τον εαυτό σας όπως είναι» 

Αναγνωρίσιμος και αγαπητός, ο ποδοσφαιριστής Αντώνης Γιωργαλλίδης έχει ενώσει τις δικές του δυνάμεις σε αυτή την προσπάθεια. Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τα ζητήματα τραυλισμού δίνει θάρρος σε άλλα παιδιά, νεότερα, να αντιμετωπίσουν το πρόβλημά τους. Πρώτα απʼόλα, όπως επισημαίνει, είναι σημαντικό ο καθένας να αγαπήσει τον εαυτό του όπως είναι. Με την υποστήριξη που είχε από την οικογένειά του ο ίδιος κατάφερε να ενδυναμωθεί και να πορευτεί στη ζωή του με επιτυχία. Τα όποια κακόβουλα και ρατσιστικά σχόλια ιδιαίτερα όταν βρίσκεται κάτω από τις πόρτες του γηπέδου, τον αφήνουν αδιάφορο. Ο,τι και να λένε ο ίδιος δεν ενοχλείται γιατί έχει καταφέρει να αποδεχθεί τον εαυτό του.


Ενας θαρραλέος μαθητής

Ο Αντρέας Κυριακίδης, μαθητής ακόμη, έχει ενώσει και αυτός τις δυνάμεις του στην προσπάθεια της δημιουργίας του συνδέσμου. Οπως ομολογεί, ο ίδιος ξεκίνησε να τραυλίζει από την ηλικία των 8 χρονών. Αρχικά ο τραυλισμός του είχε ξεκινήσει με επαναλήψεις συλλαβών και με μπλοκαρίσματα. Καθώς μεγάλωνε παρατηρούσε ότι είχε δημιουργήσει δικές του τεχνικές, όπου αρχικά τον βοηθούσαν πάρα πολύ, ενώ μετά καθώς μιλούσε τέλειωνε ο αέρας του και ο τραυλισμός του γινόταν πιο σοβαρός. Ο τραυλισμός, όπως παρατηρεί ο Αντρέας, είχε επηρεάσει την προφορική επίδοσή του μέσα στην τάξη. Την ίδια ώρα είχε επηρεάσει και την κοινωνική του ζωή. «Απόφευγα να γνωρίζω νέους ανθρώπους και να παίζω διάφορα παιχνίδια μαζί με τους συγγενείς μου, με τα ξαδέλφια μου σε οικογενειακές συγκεντρώσεις».

Ωστόσο, λόγω της αποδοχής και στήριξης που είχε από την οικογένειά του, αλλά και από τους συμμαθητές και καθηγητές του όταν μοιράστηκε το πρόβλημά του μαζί τους, σήμερα νιώθει καλύτερα και συμμετέχει σε όλο το φάσμα της ζωής του. Στέλλοντας το δικό του μήνυμα στα άτομα που τραυλίζουν, ο Αντρέας επεσήμανε ότι είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτούν. Πρέπει να αγαπήσουν τον εαυτό τους γιʼαυτό που είναι. «Είναι εντάξει να τραυλίζεις. Αν δεν μπορούν να το διαχειριστούν μόνοι τους, τότε να ζητήσουν βοήθεια από τα κατάλληλα άτομα. Υπάρχουν εκατομμύρια επιτυχημένων ανθρώπων στον κόσμο που τραυλίζουν ή τραύλιζαν όταν ήταν μικρότεροι, ακόμη και ηθοποιοί». Τέλος, επισημαίνει πως μέσα από το σύνδεσμο η κυπριακή κοινωνία θα διαφωτιστεί γύρω από το θέμα και πλέον δεν θα βλέπουμε σε ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εκπομπές να σατιρίζεται ο τραυλισμός.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy