Τρίζει ο αμαξηλάτης…

Του Γιώργου Κ. Γεωργίου*

 

Ήταν βολικός ο Χριστόφιας. Για μια πενταετία τού τα φορτώνατε όλα και ξεμπερδέψατε. Έτσι νομίζατε. Με τα γνωστά σας επικοινωνιακά κόλπα και με τη συνδρομή και άλλων παραγόντων, δυστυχώς, σας πίστεψε και αρκετός κόσμος. Μέχρι που μας αδειάσατε τις τσέπες για να γεμίσετε τις λίγες δικές σας. Μαζί αδειάσατε και την ψυχή αυτού του τόπου, ναι, έχει ψυχή κι ο τόπος, και κλέψατε το χαμόγελο από τα παιδιά μας. Ένα πέπλο μιζέριας, απαισιοδοξίας και ανασφάλειας πλανιέται παντού. Με το μάτι στο 2030, πονηρά διαφεύγετε από το σήμερα και οδηγείτε την κοινωνία στην εξαθλίωση. Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Που έχουν, όμως, κοντά ποδάρια.

Για να φτάσουμε  στο 2030, πρέπει να ζήσουμε ώς τότε. Και «ζωή» δεν είναι ένα κομμάτι ψωμί, ΕΕΕ και μισθοί πείνας. Αξιοπρεπής ζωή είναι να έχεις καλά σχολεία για τα παιδιά σου, τη γιατρειά σου, να γεύεσαι αγαθά για την ψυχή και το νου σου και να μη χρειάζεσαι… αλεξίσφαιρο όταν θα πας στον μπακάλη της γειτονιάς. Και εμείς αυτά δεν τα έχουμε. Τα ψέματα τελείωσαν. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τους κυβερνώντες. Κι άντε να το ομολογήσεις. Στο κατώφλι της 2ης πενταετίας Αναστασιάδη, τη θέση του Χριστόφια και των προηγούμενων, ως αποδιοπομπαίοι τράγοι, παίρνει ο ανυπεράσπιστος  δάσκαλος, ο καταπονημένος γιατρός κι ο αθωράκιστος αστυνομικός. Σε αυτούς θα τα φορτώσετε τώρα; Μια άθλια μετατόπιση ευθυνών για την ανυπαρξία πολιτικής για τους κρίσιμους τομείς της Παιδείας, της Υγείας και του αισθήματος Ασφάλειας και κοινωνικής ευταξίας. Κι αυτά δεν είναι τα χειρότερα ούτε τα πιο αθώα. Η οργίλη αναφορά του ΠτΔ περί «συνδικαλιστικών φέουδων που τυραννούν την κοινωνία μας» όζει έντονου πολιτικού αυταρχισμού και συνιστά ολέθρια επίθεση κατά της ίδιας της Δημοκρατίας. Το «συνδικαλίζεσθαι» θεμελιώθηκε από τον νοήμονα άνθρωπο στους πρώτους του κοινωνικούς βηματισμούς και διατηρήθηκε στη μακραίωνη ιστορία του με αιματηρές θυσίες. Ο συνδικαλισμός απέδειξε την υπευθυνότητα και τον πατριωτισμό του την περίοδο της μεγάλης κρίσης. Τώρα επιβάλλεται να στηρίξει τον ανυπεράσπιστο, απλό, καθημερινό άνθρωπο. Δεν θα βάλει τώρα τον συνδικαλισμό στο γύψο ούτε θα τον απαξιώσει ο Ν. Αναστασιάδης και κάποιοι νεοφανείς αστέρες στο πολιτικό στερέωμα. Αν υπάρχουν σάπια μήλα, να πεταχτούν. Αν, όμως, υπάρχουν ανίκανοι και ανεπαρκείς υπουργοί, να απολυθούν κι αυτοί. Αν υπάρχει πολιτικά στριμωγμένος Πρόεδρος, να σωπάσει και να κάνει καλά τη δουλειά του. Φέουδα υπάρχουν. Ας αρχίσει από τα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά φέουδα που τυραννούν τον τόπο, καμιά δεκαριά οικογένειες δηλαδή, από το 1960. Τα γνωρίζει καλά. Γνωρίζει ακόμα καλύτερα και τις φατρίες που εγκληματούν από το 1960. Ας τις ξεριζώσει, αν τολμά… Και να σταματήσει να το παίζει εξοργισμένος και, ετεροχρονισμένα, άνθρωπος της μηδενικής ανοχής. Διότι έχει και η υπομονή μας τα όριά της. Διότι, και ετούτο να το προσέξει καλά ο Πρόεδρος, κατά που λέει κι ο ποιητής, «δεν αργεί να καρπίσει τ΄αστάχυ, δε χρειάζεται μακρύ καιρό για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι, δε χρειάζεται μακρύ καιρό το κακό για να σηκώσει το κεφάλι…».

Και τότε δεν θα πιάνουν τα κόλπα της επικοινωνίας. Η ολομέτωπη επίθεση του ΠτΔ κατά των δασκάλων, των γιατρών και των εργαζομένων δεν είναι αθώα. Έχει ιδεολογικές αφετηρίες, καλύπτει ανεπάρκειες και υπηρετεί προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες. Η Υγεία νοσεί, η Παιδεία παιδεύεται και η Ασφάλεια αφανίζεται. Γι’ αυτό, η προεδρική επίθεση μάς αφορά όλους. Η Αριστερά στον τόπο μας υπήρξε πρωταγωνίστρια στους αγώνες για κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις. Οφείλει να σηκώσει το γάντι και με λόγο αξιόπιστο και τεκμηριωμένο να καταστεί μπροστάρης και να εμπνεύσει για νέους αγώνες. Για τις πραγματικές αλλαγές στην κοινωνία. Για να ζήσουν τα παιδιά μας με αξιοπρέπεια. Για να έρθουν καλύτερες μέρες…

 

*Βουλευτής Λάρνακας, ΑΚΕΛ

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy