Βολτάροντας στο ξεχωριστό Κελλάκι

Λέξεις Κλειδιά:

• Επαρχία Λεμεσού
• 325 μόνιμοι κάτοικοι
• «Αγωνιστές της γεωργίας»
• Μοναστήρι της Παναγίας του Γλωσσά
• Ύψωμα «Σινοάς»

Της Χριστίνας Γεωργίου

 

 

Το Κελλάκι απέχει μόλις 28 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης της Λεμεσού και σε 12 λεπτά συναντά κανείς τη θάλασσα. Έχει γειτονικά χωριά την Επταγώνια, το Πραστείο Κελλακίου, τη Σανίδα και ερχόμενος προς το Κελλάκι, την Παρεκκλησιά.

Ονομασία της κοινότητας

Αναφορικά με την ονομασία του Κελλακίου υπάρχουν δύο εκδοχές με ένα κοινό στοιχείο· τα κελιά. Η μία αφορά έναν μοναχό που πρωτοέκτισε στην περιοχή ένα κελί, «αφού ο χριστιανικός βίος που ξεκίνησε τον 3^ον αιώνα μ.Χ. ωθούσε τους οπαδούς του σε απόκεντρα, στο κτίσιμο μικρών δωματίων που ονομάζονταν κελιά. Όταν ο ασκητής εγκατέλειψε το χώρο σχηματίστηκε ο μόνιμος συνοικισμός». Η άλλη εκδοχή συνδέεται με τα κελιά της Ρήγαινας.

Η κοινοτάρχης Κωνσταντία Αντζουλή ανέφερε ότι η μεγαλύτερη μερίδα των κατοίκων ασχολούνται με τη γεωργία, καλλιεργώντας κυρίως λαχανικά και φρούτα. «Παράγονται, εκτός φυσικά από την ξακουστή ντομάτα, κάθε είδους φθαρτά και φρούτα».

Ο Λοΐζος Γεωργίου από την Κερύνεια είπε ότι από το 1976 ζει στο Κελλάκι, όπου έφτιαξε οικογένεια και αγάπησε και αυτός τη γη. Ο κ. Λοΐζος χαρακτήρισε τους κατοίκους του Κελλακίου βιοπαλαιστές, με όλη τη σημασία της λέξης, λέγοντας ότι παρά τις δυσκολίες, την εκμετάλλευση και τα συμφέροντα γύρω από τη γεωργία, εντούτοις, όπως είπε, οι κάτοικοι αγωνίζονται χωρίς να τα παρατούν. «Είναι τίμιοι αγωνιστές της γεωργίας», υποστήριξε.

Ο επαγγελματίας γεωργός Μιχάλης Παπαντωνίου, μέσα από τα καταγάλανα μάτια του οποίου έβλεπες όλη την αγάπη του προς τη γεωργία, δήλωσε ότι από τα πέντε του χρόνια ασχολείται με αυτό που του γεμίζει την ψυχή.  Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι σήμερα είναι 51 ετών και καλλιεργεί κυρίως φυλλοβόλα δέντρα, όπως κερασιές, νεκταρίνια και ροδακινιές. «Καλλιεργώ ακόμα και κουνουπίδια, κραμπιά, κουλούμπρες και μπρόκολα. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι περιορισμένος ο χρόνος παραγωγής μας στο Κελλάκι, εφόσον βρίσκεται σ’ ένα υψόμετρο που δεν μπορούμε το χειμώνα να παραγάγουμε πολλά προϊόντα».

O κ. Μιχάλης, κληθείς να πει ποιο είναι το μυστικό της δουλειάς του, είπε με το χαμόγελο στα χείλη ότι «χρειάζεται επιμονή και υπομονή, γιατί έχεις πάντα να κάνεις με τη φύση. Η φύση δεν βολεύει ποτέ τους πάντες, γι’ αυτό και πρέπει να προστατεύουμε τις καλλιέργειές μας, όπως με χαλαζοκαλύψεις».  Σχετικά με το αν μια οικογένεια μπορεί να αντεπεξέλθει οικονομικά με γονείς γεωργούς, ο κ. Μιχάλης ανέφερε ότι αν πραγματικά υπάρχει βοήθεια από τα ευρωπαϊκά κονδύλια και αν κατανέμονται σωστά, μπορεί να αντεπεξέλθει.

Με τη γεωργία ασχολούνται και αρκετοί νέοι. Συναντήσαμε τον Στέλιο Στυλιανού, έναν από τους νεαρούς γεωργούς. Ο Στέλιος είναι μόλις 27 ετών και αγαπά, όπως είπε, το Κελλάκι και τη φύση. Ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια να ασχολείται με τη γεωργία και άφησε, όπως είπε χαρακτηριστικά, το πτυχίο Οικονομικών-Ναυτιλιακών στο συρτάρι. «Μου αρέσει το χωριό και δεν μπορώ να ζήσω σε κάποια πόλη. Στον Πειραιά που σπούδαζα πέντε χρόνια ήταν αρκετό για μένα. Το άλλο που με έκανε να ασχοληθώ με τη γεωργία είναι κυρίως το ότι είσαι ο μάστρος του εαυτού σου», ανέφερε.

Ο Στέλιος διατηρεί το δικό του περβολάκι, όπως μας είπε, το οποίο έχει διάφορα δέντρα, όπως νεκταρινιές, ροδακινιές ακόμα και σταφυλιές. «Το καλό κλίμα φέρνει και τις καλές καλλιέργειες και σίγουρα στο Κελλάκι το 80% των δέντρων μπορείς να το φυτέψεις, αποδίδοντάς σου καρπούς», σχολίασε.

Η κοινοτάρχης Κωνσταντία Αντζουλή ανέφερε ακόμα ότι κάποιες γυναίκες ασχολούνται με το πλέξιμο, με την παρασκευή παραδοσιακών ψωμιών και μαρμελάδων και αρκετές ασχολούνται με τη γεωργία. Επίσης, είπε ότι αρκετοί κάτοικοι, κυρίως νέοι, πηγαινοέρχονται Λεμεσό, δουλεύοντας ως κρατικοί ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, ή ελεύθεροι επαγγελματίες. Κάποιοι άλλοι διατηρούν βιοτεχνίες και μικρές επιχειρήσεις στο χωριό.

Οι ομορφιές του Κελλακίου

Το Κελλάκι είναι ένας κατάλληλος προορισμός για μια εκδρομή με το άλλο σου μισό, την οικογένειά σου ακόμα και με τους φίλους σου.  Τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να επισκεφτούν το κοινοτικό πάρκο και να παίξουν με τα παιχνίδια. Μπορούν επίσης να πιουν το ζεστό ή το κρύο τους ρόφημα στην κοινοτική πλατεία. Η κοινοτάρχης πρόσθεσε ότι «η κοινοτική πλατεία εντυπωσιάζει στην είσοδο του χωριού προσφέροντας στον επισκέπτη την ευκαιρία ξεκούρασης σ’ ένα απαράμιλλης ομορφιάς τοπίο. Αποτελεί πνεύμονα πρασίνου και φιλοξενεί ξύλινες και πετρόκτιστες κατασκευές, στεγασμένους χώρους ανάπαυσης και υγιεινής καθώς και παιδότοπο».

Η κύρια εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο και δεσπόζει του χωριού. Στην είσοδο της κοινότητας, σ’ ένα ύψωμα, η εκκλησία, η οποία είναι κτίσματος του 18^ου αιώνα, έρχεται να δέσει με την όλη εικόνα των παραδοσιακών δρόμων του Κελλακίου. Υπάρχει ακόμα και το γυναικείο Μοναστήρι της Παναγίας του Γλωσσά. Πρόκειται για την Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής που βρίσκεται έξω από το χωριό και πολλοί πιστοί με προβλήματα ομιλίας την επισκέπτονται. Επίσης στο Κελλάκι συναντά κανείς το αρχαίο εξωκλήσι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Η κοινοτάρχης ανέφερε ότι «δίπλα από τον πευκόφυτο χώρο του μνημείου υπάρχει ο εκδρομικός χώρος “Αρχάγγελος” που τον επισκέπτονταν πολλοί μαθητές, αλλά τώρα είναι κλειστός λόγω της ανέγερσης ενός νέου ναού, του Αρχαγγέλου Μιχαήλ».

Επίσης, στην κοινότητα λειτουργεί το Πολιτιστικό Κέντρο όπου γίνονται διάφορες εκδηλώσεις, διαλέξεις, σεμινάρια και μαθήματα χορού από τη νεοσύστατη χορευτική ομάδα Κελλακίου. Η κοινοτάρχης χαρακτηρίζοντας στολίδι το συγκεκριμένο κέντρο σημείωσε ότι υπάρχει επίσης έκθεση μόνιμης, παλιάς φωτογραφίας, η οποία δημιουργήθηκε το 2016.  «Οι φωτογραφίες δείχνουν τους κατοίκους της κοινότητας να δουλεύουν. Γενικά μπορεί να δει κάποιος το πώς ζούσαν οι παλιοί», πρόσθεσε.

Ο «Σινοάς»

Το ύψωμα «Σινοάς» σύμφωνα με πηγές, έχει αποδειχθεί ένα από τα ωραιότερα σημεία της Κύπρου. Βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του Κελλακίου και έχει άμεση σχέση με τους θάμνους, τις σιινιές. Μιλώντας με τον Γιώργο Γεωργίου, λειτουργό του Τμήματος Δασών, και συγκεκριμένα προϊστάμενο του Δασικού Σταθμού της Παρεκκλησιάς, ανέφερε ότι η πρόσβαση στο σημείο αυτό γίνεται οδικώς ή και με τα πόδια. «Σε απόσταση 900 μέτρων από τη Μονή της Παναγίας του Γλωσσά, σε υψόμετρο 790 μέτρων, βρίσκεται η θέση παρατήρησης “Σινοάς”. Το όνομα το πήρε από την ομώνυμη βουνοκορφή “Σινοάς”, η οποία είναι το ψηλότερο σημείο του ανατολικού δάσους της Λεμεσού. Το σημείο προσφέρει μία γενναιόδωρη ματιά των γύρω περιοχών όπως των Άγίων Βαβατσινιάς, της Οράς, της Επταγώνιας, της Μελίνης, του Αρακαπά, μεγάλου μέρους της οροσειράς του Τροόδους καθώς και της θάλασσας».

Στο Κελλάκι δεν θα φύγει κανείς νηστικός…

Στο Κελλάκι ο κάθε επισκέπτης έχει την ευκαιρία να ξαποστάσει και να φάει άφθονο κυπριακό, παραδοσιακό φαγητό στην «Ταβέρνα Μανωλάς». Οι τουλίπες που περιτριγυρίζουν το ξεχωριστό κτίσμα και η όλη παραδοσιακή διακόσμηση έρχεται να δέσει με τη μουσική. Η 25χρονη Ραφαέλλα Κρητικού, υπεύθυνη της ταβέρνας, είπε χαρακτηριστικά ότι συνεχίζει να ασχολείται με αυτό που αγαπά, όπως συνήθιζε να κάνει από μικρή, όταν βοηθούσε τους γονείς της. Να περιποιείται τους επισκέπτες και να τους κάνει να απολαμβάνουν το Κελλάκι με γεύσεις κυπριακών φαγητών. «Παρόλο που τελείωσα τις σπουδές μου σε κάτι εντελώς διαφορετικό, το ότι έχω μία δουλειά στο χωριό, το ότι είναι τόσο όμορφο το Κελλάκι και το ότι ξυπνώ στο περιβάλλον που αγαπώ, είναι σημαντικό και μου δίνει περισσότερη δύναμη και ενέργεια να συνεχίσω τη μέρα μου».

Παραδοσιακά αρτοσκευάσματα

Ακόμα, οι επισκέπτες στο Κελλάκι μπορούν να γευτούν παραδοσιακά αρτοσκευάσματα από τα χέρια της κ. Νίτσας. Φτιαγμένα όλα με προζύμι, με το κλασικό, παραδοσιακό ψήσιμο του φούρνου με τα ξύλα. Η Νίτσα Μιχαήλ ασχολείται με τη συγκεκριμένη δουλειά εδώ και 15 χρόνια και όπως μας είπε, ξεκίνησε τη μικρή της βιοτεχνία με 10 ψωμιά την ημέρα. «Μου αρέσει τούτη η δουλειά και είναι η ζωή μου. Πριν αρχίσω το ζύμωμα και το ψήσιμο, ασχολούμασταν με τη γεωργία επαγγελματικά. Ύστερα από τρεις ισχυρές καταστροφές από ανεμοστρόβιλους τα αφήσαμε όλα πίσω».

«Οι πρωταγωνιστές» της βιοτεχνίας της κας Νίτσας είναι τα ψωμιά, τα κουλούρια, τα αλμυρά, οι φλαούνες και τα τσουρέκια. Ενόψει και των εορτών που έρχονται, η κα Νίτσα ανέφερε ότι το μυστικό της συνταγής των τσουρεκιών «είναι το ζύμωμα και οι μυρωδιές που βάζεις μέσα. Προτείνω τη μαστίχα, το πορτοκάλι και το μέχλεπι», είπε.

Η γεωργός και τα κομπόστα της

Η Άννα Αγαθοκλέους ως επαγγελματίας γεωργός φτιάχνει γλυκά, μαρμελάδες και κομπόστα. Προέρχονται όλα από τις δικές της καλλιέργειες, οι οποίες δεν είναι άλλες από τα διάφορα φρούτα. «Είμαι αγρότισσα και το λέω με πολλή περηφάνια. Σπούδασα στην Αμερική, αλλά προτίμησα να στηρίξω τον άντρα μου και την οικογένειά μου», ανέφερε, προσθέτοντας ότι υπάρχει κόσμος που την βλέπει με μειονεκτικό τρόπο, αλλά, όπως είπε, αυτά τα λόγια δεν την ενδιαφέρουν καθόλου. «Κάνω και μεταποίηση προϊόντων και αξιοποιώ αυτά τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα τα πετάξουμε. Για παράδειγμα τα υπερβολικά ψημένα φρούτα τα κάνουμε μαρμελάδες. Μπορεί τα στιγματισμένα από το χαλάζι φρούτα να τα καθαρίσουμε και να τα κάνουμε κομπόστα-κονσέρβες. Αγαπώ αυτή την ασχολία γιατί είμαι σίγουρη πως η οικογένειά μου τρέφεται υγιεινά».