Βομβαρδισμένα τοπία και στη μέση… ο άμαχος πληθυσμός

Της Γιώργιας Ερωτοκρίτου

 

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2022 και ώρα 05:00. Η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία είναι πλέον γεγονός, μετά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας των Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ από τη Ρωσία. Οι σειρήνες ήχησαν, ενώ αλλεπάλληλες είναι οι εκρήξεις σε ουκρανικά εδάφη. Ο κόσμος είναι στα χαμένα. Επικρατεί φόβος, πανικός και χάος. Χιλιάδες πολίτες εγκαταλείπουν άρον-άρον τις εστίες και τις περιουσίες τους προκειμένου να σώσουν απλά τον εαυτό τους. Οι περισσότεροι με μια βαλίτσα στο χέρι και με προορισμό το άγνωστο προσπαθούν να βρουν ασφαλέστερο τόπο προσωρινής διαμονής. Επίσης, πλήθος κόσμου προσπαθεί να εγκαταλείψει τις πληγείσες περιοχές με τα αυτοκίνητά του, με αποτέλεσμα να προκληθεί κυκλοφοριακό κομφούζιο, ενώ άλλοι μπαίνουν σε λεωφορεία για να εγκαταλείψουν τις περιοχές. Ακόμα, πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να γεμίσουν με καύσιμα τα οχήματά τους και να βγάλουν χρήματα από τις τράπεζες.

Και να ήταν μόνο αυτό; Μεγάλες ουρές από πολίτες σχηματίστηκαν έξω από φαρμακεία, καταστήματα και supermarket, με σκοπό να προμηθευτούν είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα και άλλα εφόδια. Από την πρώτη στιγμή άρχισαν οι ελλείψεις σε προϊόντα, ακόμα και σε κεριά και σπίρτα σε περίπτωση διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος.

Δυστυχώς, ο πόλεμος άλλαξε την εικόνα της ανατολικής Ουκρανίας. Οι επηρεαζόμενες πόλεις δεν θυμίζουν τίποτα από το πρόσφατο παρελθόν. Σπίτια και πολυκατοικίες έχουν υποστεί μεγάλες ζημιές και αυτοκίνητα έχουν καταστραφεί ολοσχερώς μετά την επίθεση με πυραύλους. Επικρατούν χαλάσματα, συντρίμμια από σπίτια και καταστήματα και καπνοί. Τη θέση των οχημάτων σε κεντρικές οδικές αρτηρίες έχουν λάβει πλέον τανκς και στρατιώτες. Χαρακτηριστική πάντως ήταν μια φωτογραφία από λεωφορείο στο οποίο επέβαιναν πολίτες που προσπαθούσαν να εγκαταλείψουν μια βομβαρδισμένη περιοχή. Οι πλείστοι κρατούσαν τα κεφάλια τους, μη γνωρίζοντας τι τους επιφυλάσσει η μοίρα και η επόμενη μέρα. Μέσα από τα δακρυσμένα μάτια τους έβλεπες τον πόνο, την απελπισία και την απόγνωση. Άλλη εικόνα που προκαλεί αίσθηση είναι οικογένειες και ζευγάρια να κρατάνε στο ένα τους χέρι τις βαλίτσες τους -με ό,τι μπορούσαν να πρωτοπιάσουν- και από την άλλη τα μικρά τους παιδιά, τα οποία έβλεπαν την κατάσταση και δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τι είχε γίνει. Εξάλλου, στα μάτια ενός μικρού παιδιού το βίωμα ενός πολέμου είναι ακατανόητο, αδιανόητο, σκληρό και απάνθρωπο.

Δυστυχώς, σε μια εμπόλεμη κατάσταση στο τέλος της ημέρας το τίμημα και τη νύφη την πληρώνουν οι πολίτες, μικροί και μεγάλοι, είτε με την απώλεια της ίδιας της ζωής τους, είτε χάνοντας το βιος τους και την περιουσία τους που με κόπο και χρόνια έκτισαν. Όλα αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τις μεγάλες δυνάμεις και τα μεγάλα κεφάλια. Κανένας δεν βάζει μπροστά την προστασία και την ασφάλεια του άμαχου πληθυσμού.