O Σουάτ ήταν 19 χρονών, ο Χουσείν 17, ο Γιώργος 15 και ο Πέτρος 10. Ο Γιώργος Λιασής έχασε 11 μέλη της οικογένειάς του στην σφαγή στο Παλαίκυθρο και 6 ο Πέτρος Σουπουρής, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα. Ο Χουσείν Ακάνσοϊ στην σφαγή της Μαράθας – Σανταλάρη – Αλόα έχασε 5 της άμεσης οικογένειάς του και 30 συγγενείς συνολικά, ενώ ο Σουάτ Καφαντάρ στις εκτελέσεις της Τόχνης, τον πατέρα του και τον αδερφό του, αλλά ήταν ο μόνος που επιβίωσε από τους Τ/κ άνδρες του χωριού του. Ο Αύγουστος του 1974 τους ενώνει με τα ίδια βιώματα. Κι όμως επιβίωσαν.
Για πρώτη φορά οι 4 βρέθηκαν μαζί και παρέλαβαν το πρώτο βραβείο ειρήνης του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης σε μια κατάμεστη αίθουσα στην Δημοσιογραφική Εστία το βράδυ της Τετάρτης. Ο Σουάτ, ο Χουσείν, ο Γιώργος και εκ μέρους του Πέτρου η σύζυγός του, παρέλαβαν μια ανθοδέσμη και ένα μικρό αγαλματίδιο, που φιλοτέχνησε ο Φώτος Δημητρίου, καταχειροκροτούμενοι από ένα κοινό Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, στην παρουσία τριών Πρέσβεων: της Σλοβακίας, της Παλαιστίνης και της Κούβας, του ΓΓ του ΑΚΕΛ, πολιτικών κι άλλων προσώπων.
Ο Σουάτ Καφαντάρ έχει περάσει πολύ λίγες φορές στις ελεύθερες περιοχές, ήταν κάπως αμήχανος και στην ερώτηση «πως ήταν απόψε, πως αισθάνεστε;» απάντησε μόνο «καλά», χαμογελώντας. Ήταν η πρώτη φορά, είπε στο ΚΥΠΕ, που πήρε ποτέ βραβείο κι αυτό για την ειρήνη. Του άρεσε η εκδήλωση, ένιωσε όμως λίγο περίεργα, γιατί «θυμάσαι….». Θεωρεί όλους όσους έχασε, όσοι δολοφονήθηκαν εκείνη την ημέρα κι αυτός επιβίωσε, «οικογένειά μου».
«Είμαι πολύ ευτυχισμένος απόψε», δήλωσε στο ΚΥΠΕ ο Χουσείν Ακάνσοϊ. «Βλέπω ότι όλη μας η προσπάθεια στηρίζεται. Θα συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα. Για να επανενώσουμε την Κύπρο μας. Για την Κύπρο».
Θα συνεχίσουμε τον αγώνα, ανέφερε στο ΚΥΠΕ και ο Γιώργος Λισαής λέγοντας ότι αισθάνεται χαρούμενος και περήφανος γι’ αυτό το βραβείο που θα συμβάλει στον κοινό αγώνα για ειρήνη και συμφιλίωση.
Περήφανος δήλωσε στο ΚΥΠΕ από το εξωτερικό όπου βρίσκεται λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, ο Πέτρος Σουπουρής. Νιώθει, ανέφερε, ότι η δουλειά που έκαναν με τον Γιώργο Λιασή και τον Χουσείν Ακάνσοϊ στην Κύπρο και το εξωτερικό αναγνωρίστηκε από ορισμένους ειρηνιστές. Δυστυχώς όμως, είπε, στην Κύπρο ένα μικρό ποσοστό επηρεάζουν ακόμα τον κόσμο. «Αυτό με λυπεί πάρα πολύ. Πρέπει να τα βρούμε με τους Τ/κ, δεν μπορούμε να αφεθούμε στις ορέξεις ενός ηγεμόνα ή οποιουδήποτε που θέλει να κάνει ίσως έναν πόλεμο. Και ο μόνος τρόπος είναι η λύση του προβλήματος και η επαναπροσέγγιση».
Το μήνυμα του, με αφορμή αυτό το βραβείο, ανέφερε ο Πέτρος , είναι ότι αυτοί που έχουν ακραίες τάσεις» πρέπει να απομονώνονται και να εξάγονται από το σύστημα, να μην αφήνονται να φανατίζουν τον κόσμο. Ο πόλεμος δεν είναι καλό πράγμα, φέρνει θύματα. Είναι υποχρέωση της πλειοψηφίας του λαού που είναι νούσιμοι να τους απομονώνουν. Πρέπει να ζήσουμε ειρηνικά μαζί, αυτό μας δείχνει κι η Ευρώπη”, κατέληξε.
Το σκεπτικό
«Στη μικρή μας χώρα έχουν επικρατήσει εδώ και χρόνια τα βάσανα και οδύνη, τα οποία έχουν μετατραπεί σε εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας της μίας κοινότητας εις βάρος της άλλης. Όμως οι άνθρωποι της χώρας μας έκλαιγαν με τα ίδια δάκρυα κι ας ήταν διαφορετική η γλώσσα που μιλούσαν. Ενώ οι δράστες των σφαγών και όσοι τους υποστήριζαν ολόψυχα δεν ήταν ούτε το 1% του πληθυσμού του νησιού, για κάθε σφαγή κατηγορείτο η άλλη κοινότητα ολόκληρη», εξήγησε στο σκεπτικό της βράβευσης η ποιήτρια και μέλος του ΠΣΕ, Νεσιέ Γιασίν.
Αναφέρθηκε στο σύνθημα «Δεν ξεχνώ» που χρησιμοποιείται και στις δύο πλευρές για να «μην ξεχάσετε την αφήγηση που δημιουργήσαμε, τα ψέματα για τα οποία έχουμε συμφωνήσει και που τα ονομάζουμε «ιστορία μας» και ξεχάστε τα υπόλοιπα. Ξεχάστε όλα όσα γνωρίζατε και νιώθατε, τις καλές σχέσεις και τις φιλίες που είχατε με άτομα από την άλλη κοινότητα».
Με το τραύμα του παρελθόντος τέθηκαν φραγμοί και εμπόδια μπροστά στο μέλλον, ανέφερε η κ. Γιασίν λέγοντας ότι η υπόλοιπη ζωή αυτών των ανθρώπων ήταν να ευαισθητοποιήσουν τις μελλοντικές γενιές μιλώντας για τον πόνο που βίωσαν και το κακό που προερχόταν από την άλλη κοινωνία, και να υποστηρίξουν την αφήγηση της θυματοποίησης του έθνους. Όμως, είπε, υπήρχαν και αυτοί που χαλούσαν αυτό το παιχνίδι και το ΠΣΕ θεωρεί άξιους για το Βραβείο Ειρήνης τους Γιώργο Λιάση, Πέτρο Σουπούρη, Χουσεΐν Ακανσόι και Σουάτ Καφαντάρ, που είναι από εκείνους που χαλούν αυτό το παιχνίδι. «Αυτοί οι πολύτιμοι άνθρωποι, που βίωσαν το μερίδιό τους από τα βάσανα της χώρας μας, κρίθηκαν άξιοι για αυτό το βραβείο γιατί μετέτρεψαν τις κακές εμπειρίες τους σε λαχτάρα για ειρήνη, όχι σε επιθυμία μνησικακίας και εκδίκησης».
Υπάρχουν συνήθως δύο δρόμοι μπροστά σε αυτούς που έζησαν μεγάλο πόνο και έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα στον πόλεμο, συνέχισε: είτε θα μετατραπούν σε πολεμιστές της εκδίκησης, θα καταλήξουν να είναι τύραννοι ενώ είναι θύματα, είτε θα αγωνιστούν να διασφαλίσουν ότι οι πόλεμοι, που είναι το μεγαλύτερο κακό να εξαφανιστούν από τον κόσμο, ώστε οι άλλοι να μην βιώσουν ξανά τα ίδια κακά που έχουν υποστεί οι ίδιοι.
Χαιρετισμοί
«Θα πρέπει να υπάρχει μια μεγάλη εσωτερική δύναμη, μέσα σε κάθε άνθρωπο, μια φυσική αρετή, μια άσβεστη φλόγα που κρατά ζωντανή και φωτίζει τη γραμμή που χωρίζει το καλό από το κακό. Αυτό τον δρόμο ακολούθησαν οι τέσσερις συμπατριώτες μας παρά τα δραματικά βιώματα του ‘74. Το παράδειγμά τους είναι ζωντανό και είναι αυτό που μας δίνει ελπίδα ότι κάτω από τα ερείπια του εθνικιστικού μίσους, κάθε φορά ανθίζει η ελπίδα της συμφιλίωσης και της δικοινοτικής συνεργασίας», δήλωσε στον χαιρετισμό του ο Πρόεδρος του ΠΣΕ, Τάσος Κωστέας.
Αυτό το παράδειγμα βραβεύουν, πρόσθεσε, στο πρόσωπο του Γιώργου, του Πέτρου, του Χουσεΐν και του Σουάτ. «Είμαστε ευγνώμονες γιατί αφηγήθηκαν και δίδαξαν τη διαδρομή τους σε πολλούς άλλους ανθρώπους στην Κύπρο και στο εξωτερικό, επειδή η δική τους αλήθεια είναι διαφορετική από την αλήθεια των επίσημων αφηγημάτων, την αλήθεια των ΜΜΕ». Το προσωπικό τους βίωμα, σημείωσε, ξεσκέπαζε τη σκληρή αλήθεια για τη σύγχρονη τραγική ιστορία του τόπου σε σχέση με τη δράση και τα εγκλήματα των εθνικιστικών κύκλων ως μέρος των ξένων εχθρικών σχεδίων για τη διχοτόμηση της Κύπρου.
Η δημοσιογραφία της ειρήνης είναι ένα από τα μεγάλα οράματα της ΕΣΚ, ανέφερε ο Πρόεδρος της Ένωσης λέγοντας ότι αυτό υπηρετούν πιστά, με αφοσίωση, σθένος και προσήλωση μαζί με του Τουρκοκύπριους δημοσιογράφους για πάρα πολλά χρόνια. «Ως εκ τούτου, όσοι και όποιοι υπηρετούν το υπέρτατο αγαθό της ειρήνης είναι για εμάς φίλοι ακριβοί, συναγωνιστές και συνοδοιπόροι». Μα εσείς, ως Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης, πρόσθεσε, δεν είστε απλώς συναγωνιστές, είστε προλάτες, πρωτοπόροι του αγώνα για την ειρήνη, όχι μόνο στον τόπο μας αλλά και σε όλο τον πλανήτη.
Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης στάθηκε σταθερά από την πρώτη στιγμή ενάντια στην εισβολή και κατοχή στην Κύπρο και οργάνωσε διεθνείς εκστρατείες για την καταγγελία των ενόχων και των δυνάμεων πίσω από αυτούς, απαιτώντας την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων και την επανένωση του νησιού, ανέφερε στο μήνυμά του ο Πρόεδρος του Συμβουλίου, Pallab Sengupta. «Το WPC και το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης αγωνίζονται μέχρι σήμερα πλάι-πλάι για τους δίκαιους λόγους του τέλους της κατοχής και της επανένωσης της γης και του λαού της Κύπρου, για μια Κυπριακή Δημοκρατία κοινή πατρίδα όλων των πολιτών της, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμένιων, Λατίνων και Μαρωνιτών».
Εξέφρασε την αλληλεγγύη του Συμβουλίου στον αγώνα του λαού της Κύπρου για την ειρηνική επίλυση του Κυπριακού στη βάση των σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ και στη συμφωνημένη βάση της Δικοινοτικής, Διζωνικής Ομοσπονδίας με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και διεθνή οντότητα, μια χώρα χωρίς ξένα στρατεύματα, βάσεις, εγγυητές και προστάτες.
Η επιλογή σας για τα βραβεία φέτος με τους Γιώργο Λιάση, Πέτρο Σουπούρη, Hüseyin Akansoy, Suat Kafadar που έχουν επιζήσει από σφαγές και εκτελέσεις υπογραμμίζει τις προθέσεις σας, ανέφερε στο χαιρετισμό του ο κ. Sengupta. Παρά τη βαρβαρότητα που έχουν βιώσει, σημείωσε, δεν έχουν γλιστρήσει σε εθνοτικό μίσος, αλλά έχουν γίνει πρεσβευτές της ειρήνης και της συνεργασίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων της Κύπρου.
«Κάνουμε τον πόνο δύναμη»
«Είμαστε Κύπριοι πολίτες και κάνουμε τον πόνο δύναμη και συμπαράσταση, ο ένας συμπαραστέκεται στον άλλο και καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια για να ξεπεράσουμε αυτά τα οποία βιώσαμε στις δύσκολες μέρες του 1974. Δύσκολα βιώματά, αντίξοες συνθήκες κράτησης , που είναι χαραγμένα στις μνήμες όλων μας», ανέφερε εκ μέρους των βραβευθέντων ο Γιώργος Λιασής.
Τίποτα δεν έχουμε να χωρίσουμε με τους συμπατριώτες Τ/κ, το αντίθετο, μας ενώνει η πίστη για την ειρήνη σε μια κοινή πατρίδα, πρόσθεσε. «Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας. Αγωνιζόμαστε για την ειρηνική συνύπαρξη όλων των Κυπρίων, ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται η απομόνωση όλων των ακραίων εθνικιστικών στοιχείων».
Για να αποφύγουμε την επανάληψη γεγονότων όπως αυτά του 1974, είπε, πρέπει να προβούμε στην ανάδειξη αυτών των εγκλημάτων κι αυτό σημαίνει ότι «πρέπει να πούμε τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κι από τις δύο κοινότητες.. Και η μια και η άλλη προέβησαν σε εγκλήματα εναντίον της άλλης». Ο Γιώργος Λιασής τάχθηκε υπέρ της σύστασης μιας Επιτροπής Συμφιλίωσης στα πρότυπα της αντίστοιχης στην Νότιο Αφρική για το Άπαρχάιντ. Όπου, οι συγγενείς των θυμάτων θα προσέλθουν να μάθουν το γιατί και οι θύτες θα το πουν. Οφείλουν όσοι διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα, συνέχισε.
Σαράντα οκτώ χρόνια μετά, είπε, δεν έχει γίνει τίποτε κι αυτοί οι «υπάνθρωποι» κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας, κι είναι αυτοί που διέπραξαν τα εγκλήματα στο Παλαίκυθρο, την Άσια, την Τόχνη, Μαράθα – Αλόα – Σανταλλάρη. «Δεν πρέπει να δεχθούμε την λήθη και την ατιμωρισία. Τουλάχιστον θα μπορούσαν, με μιας μορφής επικοινωνία, να ζητήσουν μια συγνώμη. Ούτε αυτό, το ελάχιστο, έγινε».
Αναφέρθηκε επίσης στην τουρκική εισβολή, που δεν ξέσπασε στα καλά καθούμενα, αλλά οργανώθηκε και εξυφάνθηκε από το ΝΑΤΟ και την CIA και εκτελέσθηκε από την Χούντα της Αθήνας και την εδώ παράνομη οργάνωση ΕΟΚΑ Β, κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή κι από τα μέσα της δεκαετίας του ’50, όταν άρχισε την δράση της από τη μια η ΤΜΤ κι από την άλλη της ΕΟΚΑ, με αποτέλεσμα τις εθνοτικές διαμάχες, τις διαμάχες εντός των κοινοτήτων και την εκτέλεση των 8 Κοντεμενιατών.
Κανείς δεν πίστεψε στην Κυπριακή Δημοκρατία του 1960, συνέχισε, κι αναφέρθηκε στην εκτέλεση των δύο Τ/κ δημοσιογράφων Χιμέτ και Γκιοκχάν και την δολοφονία των Μισιαούλη και Καβάζογλου. Μίλησε επίσης για την περιβαλλοντική και κοινωνική ειρήνη που έχει ανάγκη ο κόσμος σήμερα.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την δικοινοτική χορωδία Ειρήνης – Λένα Μελανίδου να τραγουδά 4 τραγούδια, με τελευταίο το μελοποιημένο ποίημα της Νεσιέ Γιασίν «Η δική μου η πατρίδα» και την ίδια να συμμετέχει τραγουδώντας το.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
