Βραβεία «Κάρολος Κουν» με απρόοπτα και αντιδράσεις

Σε μία τελετή γεμάτη απρόοπτα, απονεμήθηκαν το μεσημέρι της Δευτέρας στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών τα βραβεία «Κάρολος Κουν» και τα βραβεία της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών, για τη σεζόν 2013 – 2014. Η εκδήλωση διοργανώθηκε και φέτος σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.

Η Χρυσούλα Διαβάτη ήταν παρούσα στην εκδήλωση, αλλά αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο της, ενώ αίσθηση προκάλεσαν τα όσα δήλωσε.

«Το δέχομαι το βραβείο μόνο γιατί το αξίζω. Αλλά θα μετανιώσετε που ανέβηκα εδώ πάνω. Τα τελευταία χρόνια στο θέατρο έχει τελειώσει η αξιοκρατία, αφού όλοι γίνανε το ίδιο. Όσοι γίνανε ηθοποιοί θα πρέπει να ξέρουν τι κουβαλάει αυτή η λέξη: πόνο, μόχθο και θείο ταλέντο. Παρόλα αυτά εδώ γίνεται της κακομοίρας… Θα έπρεπε να υπάρχει αστυνομία θεάτρου. Σταρ, μοντέλα, ωραίοι, ωραίες, κάνουν θέατρο κι όλα ξεκίνησαν από τότε που η Μελίνα Μερκούρη απελευθέρωσε το επάγγελμα. Δεν μπορούν να γίνονται όλοι ηθοποιοί. Δεν το δέχομαι αυτό…. Ο Κουν, που τον ήξερα προσωπικά, δεν τα πίστευε τα βραβεία. Τα κορόιδευε και θύμωνε όταν τον βράβευαν…. Με πονάει το θέατρο. Έχουμε καταθέσει σάρκα κι αίμα. Την εποχή που ξεκινήσαμε δεν υπήρχε ούτε ο ελληνικός κινηματογράφος. Δεν ξεκινήσαμε για να γίνουμε σταρ…. Γι’ αυτό και δεν δέχομαι τη διάκριση, γιατί έτσι θα αναβαθμίσω έναν θεσμό που δεν τον πιστεύω» ανέφερε η ηθοποιός.

Αντιδράσεις, αυτήν τη φορά από το κοινό, προκάλεσε και η απονομή του Βραβείου Αρχαίου Δράματος στον Σάκη Ρουβά για το μέρος του Διονύσου στην τραγωδία «Βάκχαι» του Ευριπίδη. Ο δημοφιλής ερμηνευτής, όταν ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το βραβείο, απάντησε εμμέσως στην Χρυσούλα Διαβάτη λέγοντας ότι «καμία ‘αστυνομία θεάτρου’ δεν μπορεί να με σταματήσει να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου». «Είμαι ένας νέος άνθρωπος που ονειρεύεται και θέλει να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Και αυτό δεν μπορεί να μου το στερήσει κανείς. Επέλεξα τον δρόμο του θεάτρου και της μουσικής» είπε. Όταν ρωτήθηκε από μία κυρία από το κοινό «με τι εφόδια θα το κάνει αυτό» εκείνος απάντησε: «Με την ψυχή μου. Η ψυχή και η καρδιά των ανθρώπων δεν χρειάζονται διπλώματα. Και καμία ‘αστυνομία θεάτρου’ δεν μπορεί να με σταματήσει να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Οι γονείς μου ήταν ερασιτέχνες ηθοποιοί στην Κέρκυρα. Θυμάμαι από τα επτά μου χρόνια, να βρίσκομαι σε μικρά θέατρα, τα οποία μύριζαν σκόνη και μούχλα. Εκεί πρωτοπάτησα το θεατρικό σανίδι, όταν σε μία παράσταση χρειάστηκε να υποδυθώ τον ρόλο ενός παιδιού. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα που ένιωσα όταν είδα τον κόσμο να χειροκροτεί από την πλατεία. Δεν χρειάζεται κανένα δίπλωμα για να προσφέρεις στον κόσμο αυτή την ψυχική ανάταση που μπορεί να νιώσει κάποιος όταν μοιράζεσαι τον εαυτό σου μαζί του». 

 

<iframe width=”854″ height=”510″ src=”//www.youtube.com/embed/O1aNwH44aGs” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>

Με το βραβείο σκηνοθεσίας «Κάρολος Κουν» τιμήθηκε ο Νίκος Καραθάνος για τη σκηνοθεσία του δραματικού ειδυλλίου «Γκόλφω» του Σπυρίδωνα Περεσιάδη, το οποίο παρουσιάστηκε στη Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη – Rex» του Εθνικού Θεάτρου.

Η Μαρίνα Ασλάνογλου απέσπασε το βραβείο Κουν Γυναικείας Ερμηνείας επειδή υποδύθηκε με τρόπο σφαιρικό το σύνθετο πρόσωπο, ρεαλιστικό και ονειρικό, της νέας Ελληνίδας, σε δύο έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, στη «Γειτονιά των Αγγέλων» και στο «Μεγάλο μας Τσίρκο».

Το βραβείο δραματουργίας Ελληνικού Έργου απονεμήθηκε στον Γιάννη Καλαβριανό για το έργο «Γιοι και Κόρες, μία παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας» που πρωτοπαρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2012, σε σκηνοθεσία του ίδιου.

Στα βραβεία Κριτικών Θεάτρου και Χορού, η επιτροπή απένειμε τιμητική διάκριση διεθνούς θεατρικού ρεπερτορίου στη Χρυσούλα Διαβάτη και τη Θάλεια Ματίκα για το κυριολεκτικό ρεσιτάλ υποκριτικής στους ρόλους της ηλικιωμένης και της νεαρής γυναίκας, αντιστοίχως, που παρέδωσαν στο έργο «Δύο γυναίκες χορεύουν» του Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ Ζουρνέτ.

Μεγάλο βραβείο Θεάτρου δόθηκε στον σπουδαίο ηθοποιό Κώστα Γαλανάκη, ακούραστο και αειθαλή, για «τη διαρκή, επί μισόν αιώνα, χωρίς κενά, θητεία του, αποκλειστικά στο ποιοτικό θέατρο, με την ευκαιρία της πρόσφατης ενσάρκωσης, με τρόπο ιδανικό, του ρόλου του «Κραπ» στον μονόλογο «Εκείνη τη φορά… Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ» του Σάμιουελ Μπέκετ στο Θέατρο Ροές, σε σκηνοθεσία Νίκου Πασχίδη».

Ακόμη, τιμητική διάκριση απονεμήθηκε και στον Ιωσήφ Βιβιλάκη για τη μελέτη «Το κήρυγμα ως performance. Εκκλησιαστική ρητορική και θεατρική τέχνη μετά το Βυζάντιο» (εκδόσεις Αρμός, 2013), σύγγραμμα το οποίο – κατά την κριτική επιτροπή – παρέχει έναυσμα για περαιτέρω εμβάθυνση όσον αφορά την σύνδεση υπόκρισης και θεολογικής πρακτικής.