Βρετανο-τουρκική συμμαχία

Της Μαρίας Φράγκου

Σε καμιά περίπτωση δεν είμαι οπαδός της θεωρίας που θέλει να έχεις καλύτερο φίλο σου τον εχθρό του εχθρού σου… Ή εχθρό, τον φίλο του εχθρού σου.

Οπως για παράδειγμα, ατυχώς κάποιοι ήλπιζαν σε άλλο ρόλο της Ρωσίας στο Κυπριακό -από τον διαχρονικά θετικό, έτσι κι αλλιώς- κατά την κρίση στις σχέσεις Μόσχας – Αγκυρας μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού.

Ή που πίστευαν πως το Ισραήλ θα βάλει όλα τα αυγά στο καλάθι του στην Κύπρο, τότε που με αφορμή την υπόθεση του πλοίου Μαβί Μαρμαρά βρέθηκαν σε τεντωμένο σχοινί οι σχέσεις του με την Τουρκία. Κάποιοι, λοιπόν, τότε πίστεψαν στο «φίλος ο εχθρός του εχθρού μου»…

Και τα γεγονότα στη συνέχεια τους διέψευσαν πανηγυρικά. Βρετανία και Τουρκία, λοιπόν, για να έρθουμε στο θέμα μας, είχαν διαχρονικά καλές σχέσεις. Αριστες. Σύμμαχοι. Από τους καλύτερους. Και φίλοι. Από τους πιο σταθερούς.

Γνωστός ο ρόλος της Βρετανίας στο Κυπριακό. Διαχρονικά. Από το «διαίρει και βασίλευε» μέχρι σήμερα. Πάντοτε ενάντια στα συμφέροντα της Κύπρου και του λαού της, αλλά σταθερά υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας. Είναι γεγονός πως το Λονδίνο στηρίζει τη διαδικασία των συνομιλιών.

Και τη στήριζε φραστικά, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, αν και πάντοτε απαίτησή μας ήταν η άσκηση πίεσης στην Τουρκία για επίλυση του Κυπριακού. Κατά καιρούς έκανε κάποια βήματα για να δείξει ότι στηρίζει την υπόθεση της Κύπρου, ποτέ, όμως, δεν ήταν αποτελεσματικά.

Το τελευταίο διάστημα «αποποιείται» το ρόλο της εγγυήτριας δύναμης σε μια λύση του Κυπριακού, θέση την οποία επανέλαβε -ευτυχώς αρκετές φορές- ιδιαίτερα δε μετά και τη θέση της Ελλάδας να καταργήσει το ρόλο της αυτό.

Συχνά η Τουρκία διαμηνύει πως δεν αναζητεί κάποιον ειδικό ρόλο στο Κυπριακό. Πολλά μπορεί να κάνει, βέβαια, η Βρετανία. Πρώτα και κύρια να επιστρέψει τα εδάφη μας που ονομάζει κυρίαρχες βάσεις.

Και να αφήσει στην άκρη τη γενναιοδωρία του στιλ «συνεχίζει να ισχύει η προσφορά μας για παράδοση μεγάλου μέρους των εδαφών των βάσεων προς την Κυπριακή Δημοκρατία, στο πλαίσιο μιας λύσης, ώστε να στηριχθεί η ανάπτυξη». Εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι το Ακρωτήρι, η Δεκέλεια… Δεν θα μας κάνει και χάρη το Λονδίνο…

Δεν αναζητεί ειδικό ρόλο, λοιπόν, η Βρετανία στο Κυπριακό. Ολοι ξέρουμε, ωστόσο, το ρόλο που διαδραματίζει η χώρα αυτή στα Ηνωμένα Εθνη για το Κυπριακό, με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει. Και σημαίνει πολλά. Αναγνωρίζει, λοιπόν, το Λονδίνο και τη χρησιμότητα των συνομιλιών και τη χρησιμότητα της λύσης.

Και ασφαλώς είναι σημαντικό να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Στην πρόοδο τους ευελπιστούμε. Για να ανοίξει ο δρόμος για τη λύση και την επανένωση του τόπου.

Μόνο που η Βρετανία γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα το ρόλο που διαδραματίζει η Τουρκία. Και προς τα εκεί πρέπει να στρέψει την προσοχή του το Λονδίνο. Την άσκηση της επιρροής του προς τη σύμμαχο του, ζητούμε. Για να διευκολυνθεί και ο ευρωπαϊκός της δρόμος…

Μόνο που οι συμμαχίες έχουν και οφέλη. Σαν αυτά που είδαμε το περασμένο Σάββατο. Κατά την επίσκεψή της στην Τουρκία, η Βρετανίδα Πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι, ανακοίνωσε τη σύναψη συμφωνίας ύψους 100 εκατομμυρίων λιρών για την κατασκευή μαχητικών αεροσκαφών που θα παραδοθούν στην Τουρκία…

Πολλά τα συμφέροντα, λοιπόν. Και η Κύπρος στη μέση. Με ποιον να ταχθεί άραγε η Βρετανία; Θέλει και ρώτημα;