Yes Master!

Του Τάσου Περδίου

Το μεγαλύτερο ιδεολογικοπολιτικό πρόβλημα που ταλαιπωρεί τον τόπο μας είναι αναμφισβήτητα η αδυναμία πολλών, πάρα πολλών, να τοποθετηθούν στο κοινωνικό σύνολο με ταξικούς όρους. Ενώ είναι σαφές ότι υπάρχουν οι ταξικοί κανίβαλοι και τα θύματα αυτών, τα αντιμαχόμενα μέρη ένθεν και ένθεν της γραμμής αντιπαράταξης δεν είναι ξεκάθαρα. Κάθε άλλο.
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν προσφέρει αυτοβούλως το αίμα του στον κανίβαλο για να το ρουφήξει. Που σημαίνει ότι για να συνεχίζει ο κανίβαλος να πίνει αίμα με τόση άνεση, αφενός κάποιος τον βοηθάει, αφετέρου τα θύματα βρίσκονται σε μια κατάσταση που δεν καταλαβαίνουν.

Η κυβέρνηση έστειλε τις τελευταίες μέρες νομοσχέδιο στη Βουλή για ρύθμιση των Ταμείων Προνοίας με πρόνοια για υποχρεωτική καταβολή Ταμείου Προνοίας στις επιχειρήσεις όπου ήδη ισχύει Ταμείο Προνοίας. Η Επιτροπή Εργασίας της Βουλής αποφάσισε να οδηγήσει το νομοσχέδιο στην ολομέλεια για έγκριση, αλλά εκεί άρχισαν τα όργανα. Το τι συνέβη είναι πιο προβλέψιμο από την έλλειψη οξυγόνου στην κορυφή του Έβερεστ.

Η Ομοσπονδία Εργοδοτών και Βιομηχάνων (μαζί τους και οι ασφαλιστικές εταιρείες) αντέδρασε και τράβηξε το αυτί στον Δημοκρατικό Συναγερμό που για να είμαστε σωστοί, δεν χρειαζόταν και καμία κατσάδα για να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις. Μέχρι να πάει το πρώτο ουισκάκι της ημέρας κάτω, η κυβέρνηση απέσυρε το νομοσχέδιο και το επανέφερε με τη διαδικασία του κατ’ επείγοντος ενσωματώνοντας επί λέξει τις απαιτήσεις της ΟΕΒ και σβήνοντας την πρόνοια για υποχρεωτική καταβολή Ταμείου Προνοίας για όλους τους εργαζομένους εκεί όπου υπάρχει ήδη.

Υπάρχει και μια δεύτερη, άξια σχολιασμού παράμετρος. Το νομοσχέδιο ήταν εναρμονιστικό, είχε δηλαδή σκοπό να ενσωματώσει ευρωπαϊκή οδηγία στην εθνική νομοθεσία. Το σκεπτικό είναι η πολιτική ενίσχυσης του δεύτερου πυλώνα του συνταξιοδοτικού (Ταμεία Προνοίας και συνταξιοδοτικά σχέδια), πολιτική με την οποία φαίνεται να συμφωνεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και με την οποία έλεγε ότι συμφωνούσε και η Υπουργός Εργασίας του ΔΗΣΥ.

Αλλά (όχι ότι χρειαζόταν) αυτή είναι άλλη μια απόδειξη: Όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των εργοδοτών και των κατόχων του πλούτου, οι σημερινοί κυβερνώντες μπορούν να πετάξουν τη μάσκα της μεγάλης ευρωπαϊκής παράταξης προτού λήξει η συνομιλία του Αβέρωφ Νεοφύτου με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Εργοδοτών και Βιομηχάνων.
Από μια άποψη, η στάση του κυβερνώντος κόμματος πρέπει να επαινεθεί. Αν μη τι άλλο, είναι συνεπέστατοι στην πολιτική την οποία τάχθηκαν να υπηρετούν. Όλα στην υπηρεσία των λίγων, σταθερά, χωρίς παρεκκλίσεις, χωρίς παρερμηνείες, ξεκάθαρα, με ιδεολογικό tunnel vision όπως εύστοχα το αποκαλούν οι Εγγλέζοι.

Το σημερινό κυβερνών κόμμα αυτό ήταν, αυτό είναι και αυτό θα παραμείνει.
Το εντελώς σχιζοφρενικό είναι ότι αυτή η πολιτική αντλεί νομιμοποίηση από πολλές δεκάδες χιλιάδες απλών εργαζομένων πολλοί από τους οποίους είναι σίγουρα θύματα και αυτής της απόφασης αφού θα μπορούσαν να αποκτήσουν Ταμεία Προνοίας, ενώ τώρα δεν μπορούν με την ίδια την ψήφο τους.
Ενώ νιώθουν δηλαδή τον βρικόλακα να τους ρουφάει το αίμα, το μόνο που κάνουν είναι να του δίνουν το καλαμάκι για να πίνει ευκολότερα…