Υπηρεσίες αποκατάστασης και φροντίδας: Ένα βασικό κενό που πρέπει να καλύψει το κράτος

  • Αρκετοί συνάνθρωποί µας, για διάφορους λόγους, χρειάζεται να βρεθούν σε κάποιο Κέντρο Αποκατάστασης πριν µπορέσουν να επιστρέψουν στο οικείο περιβάλλον τους. Όταν, όµως, δεν έχουν οικογένεια που µπορεί να τους φροντίσει, βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση
  • Σήµερα τα Κέντρα Αποκατάστασης εντάσσονται στη νοµοθεσία που αφορά στις Στέγες Ευγηρίας, αφού το κατάλληλο νοµοθετικό πλαίσιο εκκρεµεί εδώ και χρόνια
  • Γίνεται προσπάθεια να ενταχθούν και οι υπηρεσίες αποκατάστασης στο ΓεΣΥ
  • «Είµαστε σε πολύ πρώιµο στάδιο στην Κύπρο όσον αφορά την αποκατάσταση  και δεν υπάρχουν πολλά Κέντρα στον τοµέα ούτε η απαιτούµενη εξειδίκευση»
  • «Τα Κέντρα Αποκατάστασης πρέπει να τυγχάνουν πολύ προσεκτικής αξιολόγησης, «για να είµαστε σίγουροι ότι προσφέρουν κατάλληλες υπηρεσίες και ποιοτικές υπηρεσίες»

Της Ελένης Κωνσταντίνου

Ο ενδιάµεσος σταθµός από τη νοσηλεία σε κάποιο νοσοκοµείο µέχρι ένα άτοµο να είναι καλά για να µπορέσει να επιστρέψει σπίτι του είναι ένα µεγάλο κενό στη χώρα µας.

Αρκετοί συνάνθρωποί µας, για διάφορους λόγους, χρειάζεται να βρεθούν σε κάποιο Κέντρο Αποκατάστασης πριν µπορέσουν να επιστρέψουν στο οικείο περιβάλλον τους. Η ανάγκη αυτή επηρεάζει διάφορες οµάδες ανθρώπων, όπως για παράδειγµα τους ηλικιωµένους, σε ένα µεγάλο ποσοστό, οι οποίοι µετά από µια εγχείρηση και την έξοδό τους από το νοσοκοµείο χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να αναρρώσουν.

Οι υπηρεσίες αποθεραπείας δεν καλύπτονται στο παρόν στάδιο από το ΓεΣΥ. Αυτό το διάστηµα, όµως, βρίσκεται σε εξέλιξη µια προσπάθεια να ενταχθούν και οι υπηρεσίες αποκατάστασης στο ΓεΣΥ και επιτέλους να προωθηθεί το κατάλληλο νοµοθετικό πλαίσιο που εκκρεµεί εδώ και χρόνια. Σχετικό νοµοσχέδιο που αφορά τα Κέντρα Αποκατάστασης βρίσκται εστο Υπουργείο Υγείας για επεξεργασία. Σήµερα τα Κέντρα Αποκατάστασης εντάσσονται στη νοµοθεσία που αφορά στις Στέγες Ευγηρίας.

Στις περιπτώσεις εκείνες που οικογένειες µπορούν να καλύψουν τα όποια έξοδα αποκατάστασηςτ, τόε δεν υπάρχει πρόβληµα. Πόσες είναι όµως αυτές;

Με σύνταξη 420 ευρώ πώς θα πληρωθούν υπηρεσίες 2 και 3 χιλιάδων;

Η περίπτωση του πατέρα της κυρίας Μαρίας είναι µια από τις πολλές που έφερε αντιµέτωπη την οικογένεια µε σηµαντικές αλλαγές. Πέραν από το οικονοµικό κοµµάτι, είναι και το πρακτικό, αφού στην ουσία αλλάζει το πρόγραµµα της καθηµερινότητάς τους. Όπως µας µαρτυράει η κυρία Μαρία, µετά από µια επέµβαση στην οποία υποβλήθηκε ο πατέρας της στο ισχίο έπειτα από πτώση, έπρεπε να ακολουθήσει µια σειρά από φυσιοθεραπείες ώστε να µπορέσει να περπατήσει ξανά και να επιστρέψει στην οµαλότητά του.

Ψάχνοντας το όλο θέµα, ανακάλυψε πως δεν καλύπτεται η αποκατάσταση, ενώ οι τιµές κυµαίνονταν από 3.000-6.000 ευρώ το µήνα, αναλόγως των υπηρεσιών που προσφέρονται και αν το Κέντρο παρέχει και νοσοκοµειακές υπηρεσίες. Με µια σύνταξη των 420 ευρώ το µήνα είναι αδύνατον να καλυφθεί αυτό το ποσό.

Έτσι η οικογένεια, όπως πολλές άλλες, επέλεξε να αντιµετώπισει το πρόβληµα προσλαµβάνοντας οικιακή βοηθό που εκτελεί και καθήκοντα φροντίστριας µε τη συνδροµή των παιδιών που έχουν προσαρµόσει ανάλογα το πρόγραµµά τους και µε κατ’ οίκον επισκέψεις φυσιοθεραπευτή. Γνωρίζουν ότι δεν είναι η καλύτερη λύση και σίγουρα θα προτιµούσαν ο ηλικιωµένος πατέρας να βρισκόταν σε ένα Κέντρο Αποκατάστασης, όµως το κόστος είναι αποτρεπτικό. Η ίδια µαζί µε την αδελφή της και την κοπέλα που τον φροντίζει πρέπει να µαζευτούν για να τον κάνουν µπάνιο, να του αλλάξουν τα πανιά του, ενώ ακόµη και την ώρα που βρίσκονται στα σπίτια τους η έγνοια τους είναι ο πατέρας τους και αν είναι καλά, αφού ένα νέο ενδεχόµενο ατύχηµα θα είναι καταστροφικό για την πορεία ανάρρωσής του.

Ακόµα και στις περιπτώσεις που πρόκειται για πρόσωπα που κρίνουν οι αρµόδιες υπηρεσίες ότι χρήζουν επιχορήγησης, αυτή δεν είναι αρκετή, αφού φτάνει µόνο για τα τροφεία διαµονής σε κάποια Στέγη Ευγηρίας χωρίς να καλύπτονται επιπλέον υπηρεσίες.

Απαίτηση να γίνουν Κέντρα Αποκατάστασης

Σε απελπιστική κατάσταση βρίσκονται πολλές οικογένειες, επισηµαίνει ο Γ.Γ. της ΕΚΥΣΥ Κώστας Σκαρπάρης, αφού είναι µεγάλο το κενό που αφορά τον ενδιάµεσο σταθµό από το νοσοκοµείο και µέχρι ο επηρεάζοµενος να πάει σπίτι του.

«Μέχρι σήµερα δεν έγινε τίποτα. Υπάρχει µια χορηγία για τρεις µήνες από πλευράς του κράτους, ύψους 1.000 ευρώ συνολικά, όµως τα Κέντρα Αποκατάστασης στοιχίζουν περισσότερα, γιατί εκεί προσφέρονται πιο εξειδικευµένες υπηρεσίες, δεν είναι απλά µια Στέγη. Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση όταν δεν έχουν οικογένεια που µπορεί να τους φροντίσει ή δεν έχουν χρήµατα για να µπορέσουν να πληρώσουν πιο εξειδικευµένες φροντίδες. Είναι απαίτησή µας η δηµιουργία Κέντρων Αποκατάστασης, ένας ενδιάµεσος σταθµός από την κλινική µέχρι να πάνε στο σπίτι τους, όπου θα έχουν την απαραίτητη φροντίδα και φυσιοθεραπεία».

Προσεκτική αξιολόγηση ζητά η ΟΠΑΚ

Τα Κέντρα Αποκατάστασης δεν αφορούν µόνο τους ηλικιωµένους, αλλά και τα άτοµα µε αναπηρίες.

Όπως αναφέρει ο πρόεδρος της Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου, ∆ηµήτρης Λαµπριανίδης, στη χώρα µας είµαστε σε πολύ πρώιµο στάδιο όσον αφορά την αποκατάσταση και δεν υπάρχουν πολλά στον τοµέα ούτε η απαιτούµενη εξειδίκευση.

«Εξαίρεση αποτελούν το Μέλαθρον Αγωνιστών, που είναι αρκετά εξειδικευµένο για θέµατα ατόµων µε κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και το Κέντρο Παραπληγικών στο Γενικό Νοσοκοµείο στη Λευκωσία, που είναι ειδικευµένο στα άτοµα µε κάκωση νωτιαίου µυελού.

Όµως ακόµη και άτοµα µε κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις δεν στέλνονται όλα στο Μέλαθρον, ούτε αγοράζονται υπηρεσίες από άλλα κέντρα στη χώρα µας που ισχυρίζονται ότι τις προσφέρουν. Θεωρούµε ότι το κράτος όφειλε να ανοίξει τον τοµέα προσφοράς αποκατάστασης. ∆ηλαδή να αγοράζει υπηρεσίες και από άλλα κέντρα που, αφού αξιολογηθούν ότι µπορούν να παρέχουν αυτού του είδους υπηρεσίες αποκατάστασης, να παρέχεται και σε άλλες πόλεις και όχι µόνο στη Λεµεσό. Όσον αφορά τα άτοµα µε κακώσεις νωτιαίου µυελού, δεν µπορούν να υπάρξουν άλλα κέντρα, αφού είναι τόσο λίγα τα περιστατικά κάθε χρόνο που δεν προσφέρεται να έχουµε περισσότερα από ένα κέντρο».

Υπάρχουν άτοµα, αναφέρει ο κ. Λαµπριανίδης, που η οικογένεια δεν µπορεί να στηρίξει τη φροντίδα τους κατ’ οίκον, αν και εκεί πλέον µιλούµε περισσότερο για ανάγκες µακροχρόνιας φροντίδας και όχι αποκατάστασης. «Όµως αν το άτοµο υπάρχει πιθανότητα να λάβει υπηρεσίες αποκατάστασης και να µπορεί να ζήσει στο σπίτι του και δεν τις λαµβάνει, µε αποτέλεσµα να µην µπορεί να πάει στο σπίτι του, τότε αυτό είναι εγκληµατικό. Ίσως να υπήρξαν περιπτώσεις ανθρώπων που δεν έλαβαν υπηρεσίες αποκατάστασης και αναγκάστηκαν να φιλοξενούνται σε Στέγες Ευγηρίας. Πρόκειται για ένα τεράστιο κενό στη χώρα µας, δυστυχώς το κράτος δεν µερίµνησε έγκαιρα να λειτουργήσουν Κέντρα Αποκατάστασης και να εξειδικευτούν».

Επίσης, όπως επισηµαίνει ο ∆ηµήτρης Λαµπριανίδης, τα Κέντρα Αποκατάστασης πρέπει να τυγχάνουν πολύ προσεκτικής αξιολόγησης, «για να είµαστε σίγουροι ότι προσφέρουν κατάλληλες υπηρεσίες και ποιοτικές υπηρεσίες. Έγνοια µας είναι να παρέχονται στους ασθενείς και χρόνιους πάσχοντες ποιοτικές υπηρεσίες αποκατάστασης».

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy