Υπογεννητικότητα = Δημογραφική εκτροπή

Του Δρος Αντώνη Βασιλείου*

Με την ευκαιρία της εξαγγελίας µέτρων για αντιµετώπιση της υπογεννητικότητας και τη συζήτηση του προβλήµατος στη Βουλή, θέλω να αναφέρω τα ακόλουθα:

Η υπογεννητικότητα αποτελεί µείζον πρόβληµα εθνικής σηµασίας, µε πολύ επικίνδυνες προεκτάσεις, και ως τέτοιο πρέπει να αντιµετωπιστεί. ∆υστυχώς η επίλυση ενός τόσο σοβαρού θέµατος αντιµετωπίστηκε από τις εκάστοτε κυβερνήσεις µε ολιγωρία µέχρι και αδιαφορία. Οι αριθµοί είναι αµείλικτοι, ο ρυθµός των γεννήσεων διολισθαίνει επικίνδυνα. Σήµερα στην Κύπρο για κάθε ζευγάρι αναλογούν µόλις 1,3 παιδιά, ενώ οι τοκετοί που χρειάζονται για να γίνεται αναπλήρωση του πληθυσµού είναι 2,2 παιδιά ανά ζευγάρι.

Είναι προφανές ότι εάν δεν ληφθούν άµεσα δραστικά µέτρα, λαµβάνοντας υπόψιν και τις αυξήσεις των γεννήσεων από τους αλλοδαπούς, ο Κυπριακός Ελληνισµός θα καταλήξει µειοψηφία στην ίδια του την πατρίδα, µε τραγικές, διά την επιβίωσή του, συνέπειες.

Το Σχέδιο Κοινωνικών Ασφαλίσεων τα τελευταία χρόνια υφίσταται έντονες πιέσεις, αφ’ ενός λόγω της ολοένα αυξανόµενης υπογεννητικότητας και αφ’ ετέρου λόγω του συνεχώς αυξανόµενου προσδόκιµου επιβίωσης.

Το θλιβερό αποτέλεσµα είναι η µετατροπή µας σε κοινωνία γερόντων, µε αλυσιδωτές, οικονοµικές, κοινωνικές αλλά και εθνικές συνέπειες.

Η πολυετής ενασχόλησή µου µε το πρόβληµα, λόγω επαγγέλµατος αλλά και ως πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου, καθώς και η µελέτη και έρευνα που έγινε επί του θέµατος στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων το 2007, µε οδηγούν στα εξής συµπεράσµατα:

Οι δοκιµασµένες, αποτυχηµένες συνταγές του παρελθόντος είναι ηµίµετρα, µη ικανά να ανατρέψουν τα δεδοµένα. Οι αρµόδιοι οφείλουν να εγκύψουν στο πρόβληµα, σχεδιάζοντας µια µακρόπνοη, ριζοσπαστική και συγκροτηµένη στρατηγική, µε όραµα και προοπτική, προς τρεις κατευθύνσεις:

1) Επιλεγµένη και εξειδικευµένη στήριξη της οικογένειας, µε κατάλληλες υποδοµές, και προώθηση πολιτικής για συµφιλίωση της οικογένειας µε την εργατική ζωή.

2) Βασικός όµως στόχος για ριζική και αποτελεσµατική αντιµετώπιση του προβλήµατος είναι η κρατική αρωγή µε δελεαστικά κίνητρα, που θα οδηγήσει τα ζευγάρια στην απόκτηση δεύτερου και κυρίως τρίτου παιδιού. Το µεγάλο στοίχηµα είναι το τρίτο παιδί, για να υπερκαλυφθούν οι 2,2 γεννήσεις ανά ζευγάρι, ποσοστό που απαιτείται για αναπλήρωση του πληθυσµού. Από τις έρευνες και µελέτες που διενεργήσαµε σε νεαρά ζευγάρια διεφάνη ότι ένα τέτοιο κίνητρο είναι κρατική χορηγία ενός δελεαστικού, εφάπαξ ποσού, της τάξεως των 20.000 έως 30.000 ευρώ. Η κρατική χορηγία για το πρώτο παιδί ουδόλως εξυπηρετεί στην αντιµετώπιση της υπογεννητικότητας. Εφόσον οι γεννήσεις είναι 1,3, είναι προφανές ότι δεν υπάρχει πρόβληµα στην απόκτηση του πρώτου παιδιού.

3) Αποτελεσµατική αντιµετώπιση του σοβαρού και επικίνδυνου πλέον προβλήµατος των παράνοµων µεταναστών, οι οποίοι αφενός προκαλούν αριθµητική εκτροπή του πληθυσµού και αφετέρου τεράστια οικονοµική επιβάρυνση στο κράτος. Πάντοτε βέβαια µέσα στα πλαίσια του σεβασµού των ανθρωπίνων δικαιωµάτων.

Είναι λυπηρή και συνάµα τροµακτική η διαπίστωση ότι οι γεννήσεις, που ήταν λίγο κάτω από δύο ανά ζευγάρι, κατρακύλησαν τα τελευταία 15 χρόνια στις 1,3. Αυτό καταδεικνύει ότι το πρόβληµα δεν είναι περιστασιακό αλλά διαχρονικό. Ενδεικτικά, αναφέρω ότι σε πανευρωπαϊκή έρευνα του Ινστιτούτου ∆ηµογραφίας της Βιέννης αναφορικά µε την τεκνοποίηση στην Ευρώπη, η Κύπρος έδειξε το υψηλότερο ποσοστό επιθυµίας τεκνοποίησης µεταξύ 2,9 και 3,1 παιδιών ανά ζευγάρι, µε αποτρεπτικό παράγοντα το οικονοµικό.

Πολύ φοβάµαι ότι εάν δεν ληφθούν άµεσα τα κατάλληλα µέτρα, θα έρθει η µέρα που θα θρηνήσουµε σε καµένη γη. Από δική µας ευθύνη.

* Μαιευτήρας γυναικολόγος, πρώην πρόεδρος Π.Ι.Σ., πρώην Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy