Υποψήφιοι και «υποψήφιοι»

Της Ελένης Μαύρου

Την ερχόμενη Κυριακή διεξάγεται ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών. Για δέκα χρόνια, αντί οράματος είχαμε την εφαρμογή μιας κοινωνικά ανάλγητης οικονομικής πολιτικής που εξυπηρετεί μόνο τη βουλιμία του κεφαλαίου. Αντί πάταξης ή έστω περιορισμού της διαφθοράς και του ρουσφετιού, είχαμε έξαρση των φαινομένων αυτών. Αντί συνέπειας και σοβαρότητας στους χειρισμούς του Κυπριακού, είχαμε τακτικισμούς και παλινδρομήσεις που μας έφεραν μπροστά στην οριστική διχοτόμηση.

Οι επερχόμενες προεδρικές εκλογές έχουν, λοιπόν, τη δική τους σημασία: μπορούν να προκρίνουν προς τα πού θα κινηθούμε ως κοινωνία -αν θα βαδίσουμε στο δρόμο του εκσυγχρονισμού ή της οπισθοδρόμησης- να ανοίξουν την προοπτική μιας καλύτερης ζωής για την πλειοψηφία του λαού, να ξαναζωντανέψουν την ελπίδα για επανένωση του τόπου μας.

Για κάποιους, όμως, ο προεκλογικός αγώνας εξελίσσεται σε διαγωνισμό αναξιοπιστίας. Και οι δύο συναγερμικοί υποψήφιοι (έτσι αυτοπροσδιορίζεται άλλωστε και ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Νίκος Χριστοδουλίδης) «ξέχασαν» ότι ήταν μέρος της δεκαετούς συναγερµικής διακυβέρνησης.

Ο μεν Αβέρωφ Νεοφύτου θυμήθηκε τους κουρεμένους, το άδικο φορολογικό σύστημα, τους πρόσφυγες, τους αγρότες, τους «αυτοεργοδοτούμενους» εκπαιδευτικούς…

Ο δε Νίκος Χριστοδουλίδης απλώς κρύβεται! Αποφεύγει να απαντήσει στο απλό ερώτημα ποια μορφή λύσης του Κυπριακού επιδιώκει. Αποφεύγει να πάρει θέση για την ΑΤΑ, για τον κατώτατο μισθό, για το διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας… Και κυρίως, άλλα λέει το βράδυ κι άλλα το πρωί (θυμηθείτε τη δήλωσή του ότι και το ΕΛΑΜ θα έχει θέση στην κυβέρνησή του).

Οι πολίτες έχουν βαρεθεί τις δεσμεύσεις που αποδεικνύονται ψευδαισθήσεις και τις υποσχέσεις που αποδεικνύονται κούφιες. Η απαίτηση λοιπόν για αλλαγή δεν είναι ένα εύηχο σύνθημα. Είναι επιλογή ζωής. Ούτε ο Αβέρωφ Νεοφύτου ούτε ο Νίκος Χριστοδουλίδης μπορούν (ή θέλουν) να δώσουν πολιτικές προτάσεις που να συνιστούν πραγματική αλλαγή. Γιατί αποτελούν μέρος των σημερινών αδιεξόδων, μέρος του σκηνικού που μεγάλη μερίδα του κυπριακού λαού θέλει να αλλάξει.

Απέναντί τους βρίσκεται ο Ανδρέας Μαυρογιάννης. Σοβαρός, με τεκμηριωμένες θέσεις, με συγκεκριμένες προτάσεις για εφικτές λύσεις, μακριά από λαϊκισμούς, προβάλλει ως μια πραγματικά εναλλακτική επιλογή. Ανοίγει διαύλους επικοινωνίας με τους πολίτες, πείθει ότι κατανοεί την αγωνία της κοινωνίας και τις προτεραιότητές της και ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, αποδεικνύει στην πράξη ότι νοιάζεται και οραματίζεται την κοινή πατρίδα. Κυρίως, πείθει ότι μπορεί να δώσει ένα νέο περιεχόμενο σε αξιακά πρότυπα και ιδεώδη, όπως η ισότητα, η κοινωνική δικαιοσύνη, η δημοκρατία.

Σε όλη την προεκλογική διαδικασία αρνήθηκε να λαϊκίσει και να χαϊδέψει αυτιά. Αρνήθηκε να λάβει μέρος στην κούρσα των ψεύτικων υποσχέσεων και στις κοκορομαχίες. Την ώρα που οι άλλοι δημαγωγούν, επέλεξε να προβάλει θέσεις για αειφόρα οικονομία, για την παιδεία της γνώσης, για τη δημόσια υγεία, για την ισότιμη θέση της γυναίκας, για ένα μέλλον με προοπτική για τους νέους.

Αυτή είναι, λοιπόν, η πραγματική επιλογή: ένας υποψήφιος που μπορεί να κατανοήσει τις ανάγκες και να συμμεριστεί τις προσδοκίες μας ή οι διάφορες παραλλαγές του κατεστημένου. Η προσωπικότητα και το πρόγραμμα του Ανδρέα Μαυρογιάννη, καθώς και η κοινωνική συμμαχία που τον στηρίζει, αποτελούν τα καλύτερα εχέγγυα αυτής της επιλογής.