Υπόθεση Μεταξά: Πότε θα ανοίξει ο φάκελος με τις ευθύνες αστυνομικών;

Ήταν Κυριακή 14 Απριλίου 2019, όταν ένα ζευγάρι τουρίστες είδαν κάτι που έμοιαζε με πτώμα σε φρεάτιο ανελκυστήρα στο με­ταλλείο της Λίμνης του Μιτσερού.

Ήταν το νεκρό σώμα μίας γυναίκας, τυλιγμένο σε σεντόνι και δεμένο με μπλε σπάγκο. Ήταν η 38χρονη Μαίρη Ρόουζ από τις Φιλιππίνες που είχε εξαφανιστεί έναν ολόκλη­ρο χρόνο πριν μαζί με την 6χρονη κόρη της, Σιέρα.

Η Αστυνομία, που δέχθηκε την καταγγελία της εξαφάνισής τους, θεώρησε ότι μητέρα και παιδί είχαν φύγει από τα κατεχόμενα γιατί «έτσι κάνουν αυτές»… Δεν σπατάλησε ούτε έναν πολύτιμο αστυνομικό για να δει τα τεκμήρια που φώναζαν ότι η Μαίρη Ρόουζ, η Σιέρα, όπως και η Λίβια Φλορεντίνα Μπουένα, η κόρη της Έλενα Μπουένα, η Αρι­άν Παλάνας, η Κάχτα Ανού και η Mαρικάρ Βαλντέζ Αργκιολά είχαν εξαφανιστεί με ύποπτο τρόπο.

Η Κύπρος εκείνο το πρωί ξυ­πνούσε μόλις με μια φρικτή συνει­δητοποίηση. Ότι στο αστυνομικό Σώμα λειτουργούν άτυπα μια σει­ρά από ταξικά, φυλετικά και έμ­φυλα κριτήρια για ιεράρχηση της σοβαρότητας μίας καταγγελίας. Ο 35χρονος αξιωματικός της Εθνι­κής Φρουράς, Νίκος Μεταξάς, είχε βασιστεί απόλυτα σε αυτό. Υπολο­γίζοντας σωστά, είχε προσεγγίσει γυναίκες που δεν θα τις έψαχνε κα­νείς. Ούτε καν η Αστυνομία!

Εννέα μήνες μετά την παραίτη­ση του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης, ήτοι τον Φεβρουάριο του 2020, πα­ραδόθηκε το πόρισμα των ποινικών ανακριτών και της Ανεξάρτητης Αρχής Διερεύνησης Παραπόνων της Αστυνομίας στον Γενικό Ει­σαγγελέα και αφού τονίστηκε ότι «ο φάκελος είναι ογκωδέστατος», έχουμε προετοιμαστεί ότι θα πάρει ακόμη περισσότερο χρόνο η από­δοση δικαιοσύνης. Αν και χρονο­βόρες οι αντίστοιχες διαδικασίες σε κάθε πόρισμα, δεν μπορούμε παρά να υποψιαζόμαστε ότι μια εξέτα­ση εξπρές θα ήταν ανεπιθύμητη στη συγκεκριμένη υπόθεση. Όσο το θέμα «κρυώνει» στην επικαι­ρότητα, τόσο πιο εύκολη γίνεται η ελάφρυνση των ποινών που ενδε­χομένως να αποδοθούν. Τώρα που κόπασε η κατακραυγή και το θέμα «κοιμήθηκε» κάτω από στρώματα νέων εγκλημάτων και σκανδάλων, αναμένουμε από την Εισαγγελία να μας διαψεύσει και να δείξει την πε­ριβόητη μηδενική ανοχή της Πολι­τείας. Γιατί αν ο στόχος είναι όντως να πέσουν στα μαλακά οι καταγγε­λίες κατά των αστυνομικών, τότε οι ανακριτές, η Εισαγγελία και η ηγεσία της αστυνομικής δύναμης θα έχουν λειτουργήσει ακριβώς με το ίδιο σκεπτικό που έδρασε και ο δολοφόνος. Ένας άνθρωπος που επένδυσε στο τρίπτυχο φτωχές, ξέ­νες, γυναίκες, για να εφαρμόσει το σχέδιό του, με «συνεργό» την αδρά­νεια των αστυνομικών που του έδωσαν όλο το χρόνο να το φέρει σε πέρας με επιτυχία.

Το ερώτημα λοιπόν είναι πόσο σοβαρό θεωρεί κάτι τέτοιο η Πολι­τεία, πόσο μηδενική είναι η μηδενι­κή ανοχή της και πώς αυτό θα εκ­φραστεί σε παραδειγματικές ποινές. Όχι για να ικανοποιήσει το συναί­σθημα -όπως έγινε με τη «θυσία» του Ιωνά- αλλά για να ξεριζώσει μια νοοτροπία που οδήγησε σε μια σειρά από φρικτές γυναικοκτονίες. Γιατί τα λόγια που ακούστηκαν τις μέρες της φρίκης, με τις βαλίτσες και τις κόκκινες λίμνες σε πρώ­το πλάνο, ήδη εξατμίστηκαν στον αέρα και αμυδρά πια τα θυμόμαστε.

Κυριάκος Πολυκάρπου