Ζει σε άλλη χώρα ο Υπουργός Οικονομικών;

Της Ελένης Μαύρου

«Η Κύπρος έχει εξέλθει οικονομικά ισχυροποιημένη, με μια νέα προοπτική. Εχουν δημιουργηθεί συνθήκες μακροοικονομικής σταθερότητας και έχει ενισχυθεί η καταναλωτική και επενδυτική εμπιστοσύνη».

Ωραιοποίηση και ασάφεια ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της ομιλίας του Υπουργού Οικονομικών για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2017, ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής προχθές. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια υπήρξαν χρόνια εφαρμογής μιας ακραίας και άδικης οικονομικής πολιτικής και ο προϋπολογισμός για το 2017 δεν πείθει ότι θα αλλάξουν τα πράγματα. Αντίθετα, είναι εμφανές ότι ο κρατικός προϋπολογισμός δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προκλήσεις της κυπριακής οικονομίας και κοινωνίας του σήμερα.

Μίλησε ο Υπουργός για αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης. Δεν μας είπε βέβαια ότι αυτή η ανάπτυξη δεν ωφελεί τους πολλούς, αφού είναι το αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης μείωσης των μισθών και του συνεπαγόμενου αποπληθωρισμού. Ούτε αναφέρθηκε στο ιδιαίτερα χαμηλό ποσοστό υλοποίησης των αναπτυξιακών δαπανών -μετά βίας φτάνει το 41%. Τι νόημα έχει να καταγράφονται έργα στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, αν δεν πρόκειται να υλοποιηθούν; Εκτός αν απλώς προορίζονται για τις εξαγγελίες του Προέδρου της Δημοκρατίας στις διάφορες περιοδείες του.

Μας είπε ότι «αυτό που δημιουργεί τη μεγαλύτερη αισιοδοξία είναι το έντονο επενδυτικό ενδιαφέρον που παίρνει πλέον σάρκα και οστά». Δεν μας είπε όμως ότι αυτό το επενδυτικό ενδιαφέρον το πληρώνουμε ακριβά. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που ανέφερε ο ίδιος στην ομιλία του – το λιμάνι της Λεμεσού. Υπήρξε μια καθυστέρηση δέκα περίπου μηνών στην ανάληψη των εμπορικών δραστηριοτήτων του λιμανιού από τους ιδιώτες. Σε αυτή την περίοδο το λιμάνι είχε, από τις εμπορικές του δραστηριότητες μόνο, έσοδα €35.500.000 και έξοδα €3.455.500! Και το ξεπουλήσαμε…

Και μετά περιμένει ο Υπουργός να είμαστε αισιόδοξοι, γιατί παίρνουν σειρά το λιμάνι της Λάρνακας, το Κρατικό Λαχείο, οι κυβερνητικές κατοικίες στο Τρόοδος… η ΣΥΤΑ (και πάλι).

Περιορίστηκε σε μια γενική αναφορά για την «εξαιρετικά σημαντική μεταρρύθμιση που έχει υλοποιηθεί στην κοινωνική πρόνοια, με την καθιέρωση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος», ισχυριζόμενος ότι δεν μειώνονται οι κοινωνικές δαπάνες. Ρωτήστε τους συνταξιούχους, τους φοιτητές, τους μονογονιούς, τους ανάπηρους να σας πουν την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι οι κοινωνικές παροχές εξακολουθούν να παραμένουν καθηλωμένες στο ίδιο ύψος με πέρσι και μειωμένες κατά €91 εκατ. σε σύγκριση με το 2013, την ώρα που η Κύπρος αναδεικνύεται πρωταθλήτρια στην αύξηση της φτώχειας -244.000 άνθρωποι ζουν στο όριο της φτώχειας, ενώ 139.000 άτομα στερούνται τα βασικά αγαθά διαβίωσης.

Μας είπε ότι «η ανεργία και κυρίως η ανεργία στους νέους δεν είναι μόνο οικονομικό πρόβλημα, αλλά αποτελεί δυναμίτη στα θεμέλια της δημοκρατίας». Δεν θα μπορούσε να πει και κάτι διαφορετικό όταν η ανεργία στους νέους βρίσκεται στα ανησυχητικά ποσοστά του 30%, ενώ στους μακροχρόνια ανέργους στο 41%. Δεν μας είπε όμως σε τι να προσβλέπουμε. Στα εξάμηνα των €500 της ΑνΑΔ ή στον εργασιακό μεσαίωνα με τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς στα καταστήματα και την ντε φάκτο κατάργηση κάθε προστασίας των εργαζομένων;

Κλείνοντας, φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι «δεν μπορούμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και να αναιρέσουμε τη ζημιά που έχει υποστεί η χώρα και οι συμπολίτες μας» προτρέποντάς μας… να κοιτάξουμε μπροστά.

Μπροστά για ποιους; Τους λίγους και εκλεκτούς που βολεύονται με τις σημερινές αντιλαϊκές πολιτικές; Οχι, δεν θα πάρουμε.